10 เมษายน 2547 18:25 น.
Completely
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใสๆอย่างที่เห็น
แต่ฉันเป็นอะไรยิ่งกว่านั้น
เห็นว่าฉันอินโนเซ้นส์ ... คิดจะคั่วเล่นๆ ... หึหึ อย่าฝัน
งานนี้คงมันส์ ... เธอยังไม่รู้จักฉันดี
ปลาไหลใส่สเก็ตจำแลงมา
คงไม่เคยเห็นล่ะสิท่า ... ชีวิตนี้
ชายหน้าหม้อกับหญิงเจ้าชู้ ... คงเป็นคู่ที่พิลึกดี
โหดมันฮาแน่ งานนี้ ... ถ้าเธออยากลองดี
... ก็เชิญ ...
9 เมษายน 2547 20:19 น.
Completely
บันทึกเล่มเก่า
เก็บความเศร้าเอาไว้
บันทึกเรื่องราวมากมาย
แต่หน้าสุดท้ายกลับหายไป
วางอยู่มุมมัว
มืดสลัวในห้องใหญ่
รอใครสักคนจะคว้าไป
เขียนเรื่องราวที่ค้างไว้ ... อีกครา
เปิดหน้าแรกที่บันทึก
เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ห่วงหา
บรรยายความรักที่ผ่านมา
เปิดไปหลายหน้า ... ก็ยังดี
เปิดอ่านหน้ากลางๆ
เห็นหยาดน้ำตาที่ไหลรี่
กระทบลงบนบันทึกเล่มนี้
ความเจ็บปวดเริ่มล้นปรี่ออกมา
เปิดอ่านหน้าหลังๆ
ภาพวันเก่าประดังเข้ามาหา
ยินเสียงหัวเราะ ... เห็นหยดน้ำตา
รับความรู้สึกที่ปวดปร่า ... เกินบรรยาย
แต่น่าแปลก ... ที่หน้าท้ายสุด
เรื่องราวกลับหยุดและขาดหาย
ค้างอยู่ที่หัวใจถูกทำร้าย
หนึ่งหน้าถูกทำลาย ... ฉีกออกไป
*** *** ***
เจ้าบันทึกสงสัยยิ่ง
เหตุใดมันจึง --- ถูกทิ้ง ... บางสิ่ง --- ไว้
ทั้งความเศร้า ความเหงา ... ทั้งตัวมันที่ถูกโยนไปไกล
จดจำได้เพียงคนที่เขียนมัน
หญิงสาวผู้หนึ่ง
กับดวงตาสวยซึ้งคู่นั้น
กับปากกาสีฟ้าที่เรียงร้อยเรื่องราวร้อยพัน
กับภาพฝัน ... ที่ถูกทิ้งไป
*** *** ***
เธอจะรู้หรือเปล่า
ว่าฉันหนาวแค่ไหน
เธอทิ้งฉันในมุมมืด ... กับความหลังฝังใจ
ฉันหนาวเหน็บแค่ไหน ที่เธอหายไป ... คนดี
เธอทิ้งฉันไว้กับความเหงา
จมอยู่กับเรื่องราวแสนเศร้าที่นี่
ดื่มด่ำกับความเงียบมานานปี
เธอทิ้งความจริงที่มีได้อย่างไร
ฉันเข้าใจทุกอย่างที่เธอเป็น
ถ้าเพียงแต่ฉันจะพูดได้
ฉันอยากให้เธอรู้ ... แม้เขาจากไป
แต่เธอยังมีโลกอันกว้างใหญ่ ... ให้ค้นเจอ
ถ้าเพียงเธอจะกลับมา
กลับมาแม้น้ำตาเธอยังเอ่อ
กลับมาเขียนฉันให้จบ ... เขียนเรื่องรักอันหลงละเมอ
แล้วเธอจะเลิกเพ้อเจ้อ ... เมื่อเธอรับความจริง
สาวน้อยที่รักของฉัน
โปรดกลับมาหยิบบันทึกที่ถูกทิ้ง
กลับมาอ่านเรื่องราวบางสิ่ง
บางสิ่งที่เธอเคยเขียนมัน
กลับมาหัวเราะเถอะคนดี
กลับมายิ้มเมื่ออ่านฉัน
กลับมาจดจำอดีต ... แล้วซึมซาบมัน
กลับมาอ่านความฝัน ... แล้วก้าวต่อไป
ฉันยังนอนรอเธอในมุมเก่า
รอให้เธอกลับมาล้างความเศร้าออกไปให้
รอให้เธอเขียนวันนี้ ... ว่าเธอจะเดินต่อไป
รอให้เธอจบหน้าสุดท้าย ... แล้วเธอจะทิ้งฉันไป ... ฉันก็ยอม
9 เมษายน 2547 19:11 น.
Completely
บอกว่าฉันไม่ใช่เพื่อน
แต่ก็ไม่เคยเอื้อนเอ่ยอะไรมากกว่านั้น
มีเพียงช่วงเวลาขาดๆที่ให้กัน
เหมือนกับแอบคบกับฉัน ... ทั้งที่มีใคร
เห็นฉันเป็นของเล่นใช่หรือเปล่า
เป็นแค่ตัวละครในเรื่องเล่าที่ไม่มีจริงใช่ไหม
ฉันไม่ใช่เพื่อน ... แล้วฉันเป็นอะไร
หรือเป็นเพียงอะไรก็ได้ ... ที่เธอเอาไว้ --- คั่นเวลา
8 เมษายน 2547 18:16 น.
Completely
คนนู้นคนนี้น่ารักละลานตา
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ... ฉันอาจจะบ้าไปแล้วก็ได้
ขาวๆหมวยๆสวยกระชากใจ
เห็นแล้วอยากเข้าไปใกล้ ... ไปขอเบอร์
เดี๋ยวก่อน ... อย่าเพิ่งงอนสิคนดี
ในเมื่อในวันนี้ ... ฉันมีสายตาไว้จับจ้องเพียงเธอเสมอ
จะสวยแค่ไหน ... จะดีเท่าไร ... แต่คนที่ถือหัวใจฉันคือ เธอ
เธอที่ทำให้พร่ำเพ้อ ... เธอที่เจอกันอยู่ทุกวัน
เข้าใจแล้วใช่ไหม
จะได้ไม่ต้องน้อยอกน้อยใจกันแบบนั้น
เชื่อใจกันนะ ... เราจะมีเพียงกันและกัน
สำหรับฉัน ... เธอเท่านั้น ... คนเดียวพอ
8 เมษายน 2547 18:01 น.
Completely
ฉันกอดคุณเพราะอะไร
คุณรู้ไหม ... ความรู้สึกมากมายอยู่ในนั้น
สัมผัสแห่งความหมาย เมื่อเราใกล้กัน
คำพูดร้อยพัน ... ยังสื่อไม่ถึงครึ่งใจ
ช่วงเวลาที่แสนอบอุ่น
ความรักหอมละมุนที่จับต้องได้
ความห่วงหาอาวรณ์ที่ซ่อนไว้ในใจ
ฉันเอามารอบตัวคุณไว้ ... ให้คุณรู้ว่าฉันอยู่ใกล้ ... แม้ยามไกลกัน
แล้วคุณกอดฉันเพราะอะไร
บอกฉันได้ไหม ... ว่าเพราะความรู้สึกมากมายอยู่ในนั้น
ใช่หรือเปล่า ... ว่าเพราะความรู้สึกของคุณ ... ก็ไม่ต่างกัน
ที่คุณกอดฉัน ... ก็เพื่อแทนคำพูด 1 คำ ... รักฉันเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
1871
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
