12 กันยายน 2547 18:04 น.
Completely
ฉันอาจตัดสินใจผิดพลาด
แต่ฉันไม่อาจ ... ขาดเธอได้
เธอจะรักคนอื่น ... ฉันก็ไม่ฝืนใจ
ยอมให้เธอ ... เก็บฉันไว้ ... เช่นนี้
เพียงรักฉันบ้าง ... ขอเท่านั้น
เพราะฉันไม่อาจแปรผัน ... หรือแหนงหนี
เมื่อรักเธอมาเนิ่นนาน ... ผ่านเดือนปี
ลืมไม่ได้ ... ชีวิตนี้ ... มีแต่เธอ
เราเป็นเพื่อนกัน ... ฉันรู้
จึงมีเธออยู่ ... ข้างกันเสมอ
รักเราอาจลาร้าง ... แต่รักฉันไม่เคยจาง ...ยังรอเธอ
แม้เจ็บน้ำตาเอ่อ ... แม้ต้องรอเก้อ ... ไม่เป็นไร
อ้อมกอดของเธอ ... ช่างอบอุ่น
จนฉันว้าวุ่น ... หวั่นไหว
บอกตัวเอง ... อย่ารู้สึกไปมากอย่างนั้น ... อย่าเผลอใจ
อย่ารักเธอมากเกินไป ... กว่าที่เป็น
สายตาของเธอที่มองมา
สะท้อนความห่วงหา ... มาให้เห็น
--- เหนื่อยนักก็พักบ้าง ... เจ้าเนื้อเย็น ---
เธอทำให้ใจเต้น ... เต้น ... เต้นดัง
ได้ยินไหม ... ได้ยินไหม
เสียงหัวใจร่ำร้องแต่หนหลัง
กู่ก้องจนวันนี้ ... ไม่หยุดยั้ง
หัวใจฉัน ... ยังคงดัง ... ว่ารักเธอ
ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็น--- เดก --- ของใคร ... ฉันรู้แค่ว่า คุณเป็น --- เฟิร์ส --- ของฉัน
และ ... ฉัน รัก คุณ ฉัน รัก คุณ ฉัน รัก คุณ
9 กันยายน 2547 22:36 น.
Completely
หยุดเสียทีได้ไหม
เหนื่อยกับการวิ่งตามหัวใจ ... แบบนี้
เขาไม่รัก ... ก็พอซะที
คิดถึงเขาเป็นปีๆ ... เพื่ออะไร
นั่งมองโทรศัพท์อย่างเดียวดาย
คิดถึงวันสุดท้าย ... ยังจำได้
เสียงของเธอ ... คำของเธอ ... ยังฝังใจ
พอ ... ลบมันออกไป ... ซะที
ผ่านมานานแสนนาน ... แล้วนะ
เธอจะลืมเขา ... ตอนนี้
ไม่ ... ฉันทำไม่ได้ ... ฉันลืมไม่ได้
... ยังรักเขา ทุก วิ ... นา ... ที
ฉันยอมเจ็บแบบนี้ ... เพื่อมีเขา
ในห้วงใจ
ฝั่งแน่นในจิตวิญญาณ
ดื่มด่ำกับความร้าวราน ... ยอมหมองไหม้
รัก ... รักเหลือเกิน ... ฉันรักคุณ
... หมดหัวใจ ...
หยุดไม่ได้ ... ไม่ขอทำใจ
... ฉัน รัก คุณ ...
2 กันยายน 2547 16:57 น.
Completely
เหม่อมองจันทร์ฝันกลางดาวพราวระยับ
ร้อยสลับนับเมฆก้อนใหญ่ใหญ่
ขาวสะอาดฟูฟ่องบนฟ้าไกล
เอียงแก้มใกล้พระพายพัดสวัสดิ์คืน
หากมีคุณเคียงข้างในคืนนี้
คงจะดีศรีฤทัยลอยระรื่น
ร่วมชมดาวชมจันทร์ตลอดคืน
ผวาตื่นฝืนยิ้มปริ่มน้ำตา
เหม่อมองจันทร์ฝันกลางดาวพร่างพราวแสง
สิ้นเรี่ยวแรงแข็งใจไม่เพรียกหา
โอ้คนดีมาลาไปไม่เห็นค่า
ทิ้งน้องยาน้ำตารินสิ้นแรงใจ
30 สิงหาคม 2547 21:16 น.
Completely
ฉันจะลืมเธอได้ยังไง
ไม่ว่าจะไปที่ไหน ... ก็เห็นแต่ภาพ ... สะท้อนใจ ... อยู่แบบนี้
เก้าอี้ตัวนั้น ... ที่ติวหนังสือกันหลายปี
ข้าวร้านนี้ ... ที่ชอบกินกันทุกวัน
มุมเดิม ณ ที่เก่า
ที่ร้านกาแฟ ... ยังบอกเล่า เรื่องราวแห่งฝัน
ต้นไม้ทุกต้น ... แทนเรื่องราวร้อยพัน
หน้าต่างบานนั้น ... ฉันยังเห็นภาพเรา
ริมระเบียงเก่าก่อน
ดังเวทีละคร ... บอกเล่านิยายเรื่องเหงา
ที่จบลงแล้ว ... เหลือเพียงภาพเก่า
เหลือฉัน ... เฝ้ารำพึง
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
คิดถึงใคร ... คนที่เธอเคยซึ้ง
สำหรับฉัน ... เธออยู่ในทุกห้วงคำนึง
แม้เธอปั้นปึง ... ฉันยังซึ้ง ... แม้เธอลา
26 สิงหาคม 2547 03:19 น.
Completely
กอดฉันสิ
กอดฉัน ... วินาทีนี้
กอดสิ ... คนดี
หลบตา ... ตอนนี้ ... ทำไม
รักฉันหรือเปล่า
รักฉัน ... ใช่ไหม
ตอบมาสิ ... อย่าเงียบไป
อย่าให้ฉัน ... สงสัย ... เช่นนี้
จูบฉัน ... อย่างเคย
ใยเมินเฉย ... หน่ายหนี
ฉันผิดอะไร ... บอกที
น้ำตาล้นปรี่ ... ไหลรี่ ... รินมา
ตอบฉันที ... ได้ไหม
อย่าให้ฉันสงสัย ... เป็นบ้า
ยังรักกันอยู่ไหม ... อย่างที่ฉันรักเธอหมดใจ ...
รักฉันไหม ... ยังรักกันไหม
โปรดตอบมา ...
ตอบหัวใจที่อ่อนล้า ... ตัดสินชะตา
... หรือฉันไร้ค่า เกินเสวนา ...
... หรือเธอ ...