20 มีนาคม 2547 00:14 น.
Completely
เมื่อคนเคยใกล้มากลายเป็นอื่น
ความรู้สึกอันฝืดฝืนก็ถามหา
บรรยากาศมันไม่คุ้น ... พาให้มีน้ำตา
ลมหายใจมันอ่อนล้าลงทุกที
อยากจะถามเหลือเกินว่า ... ทำไม
ฉันทำผิดอะไร ... เธอจึงหลีกหนี
เบื่อกันแล้ว ... หรือเธอพบใครที่ดี
วันนี้ ... เธอจึงหายไป
อยากให้รู้เหลือเกินว่า ... ฉันเศร้า
อยากถาม ... จะมีวันที่เธอกลับมาไหม
ลืมหรือยัง ... คนที่เธอเคยบอก ... จะรักตลอดไป
อยากให้เธอเข้าใจ ... ฉันยังจำฝังใจตลอดมา
ฉันยังรออยู่ที่เดิมของเรา
ท่ามกลางเวลาที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้า
เผื่อว่าสักวัน ... เงาของเธอจะกลับมา
กลับมาบอกกับฉันว่า ... ยังรักเธอ
19 มีนาคม 2547 12:30 น.
Completely
ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
ฉันจึงยอมสมัครใจหยุดอยู่ตรงนี้
ทั้งที่เธอก็ไม่เคยใส่ใจ ... ไม่เคยมองกันสักที
คงเป็นเพราะความดี ... ชนะใจ
เธอไม่รัก ... กลับไม่เศร้า
มีบ้างที่เหงา ... แต่ก็ทนได้
คุยกันนิดหนึ่ง ... ยิ้มให้สักที ... แค่นี้ก็พอใจ
สบตากันเมื่อไหร่ ... เหมือนมีเปลวไฟ ... ไล่ขึ้นใบหน้า
เป็นกันอย่างที่เป็น
เผื่อสักวัน ... รักที่เธอจะมอบให้ฉัน อาจเพิ่มขึ้นช้าๆ
ฉันไม่ลำบากใจ ... แม้เป็นเพียงคนผ่านมา
การกระทำอาจไม่ค่อยมีค่า ... แต่ฉันก็มีศรัทธา
... ในสิ่งที่ฉันทำ ...
--------------------------------------------------------------------------------
19 มีนาคม 2547 11:59 น.
Completely
เมื่อต่างมองคนละทาง
ยิ่งคุยยิ่งบาดหมาง ... ใช่ไหม
ยิ่งใกล้ ... กลับยิ่งไกล
ยิ่งมีใจ ... ยิ่งทรมาน
ทำไมยังดึงดันอยู่อย่างนี้
ในเมื่อความรู้สึกที่เคยหวาน
วันนี้มันกลับกลายเป็นร้าวราน
และเราไม่อาจทนทานอีกต่อไป
ความรักไม่ได้มีเพียงความรัก
และความรักก็ไม่ใช่แค่การให้
หากคนสองคนต่างไม่เคยไว้ใจ
ก็ไม่มีอะไรให้เจ็บช้ำใจได้อีกแล้ว
ต่างคนต่างเคยรัก
เราเคยมีจิตใจที่แน่แน่ว
หากวันนี้ ... ความมั่นคงต่างจางแผ่ว
ก็คงไม่แคล้วต้องจากกัน
ไม่มีทางใดดีกว่านี้
เราสองต่างทำได้เพียงแค่นั้น
ยอมรับว่าต้องจบ ... ปล่อยอดีตเป็นเพียงความฝัน
คิดว่าต่างเข้ามาคั่นเวลาของกันและกัน ... เพียงชั่วคราว
19 มีนาคม 2547 03:19 น.
Completely
ถ้านางฟ้ามีจริง
จะอธิษฐานให้ทุกสิ่ง ... เป็นดังฝัน
จะขอให้เราไม่พรากจากกัน
ขอให้ เธอ --- ฉัน ... ให้เรารักกันตลอดไป
ถ้าดาวตกทำให้ฝันเป็นจริง
ฉันจะขอให้ทุกสิ่ง ... เป็นไปได้
ให้โลกสวยงาม ... ให้ดอกไม้บานตลอดไป
ให้ความรักของทุกหัวใจ ... ยั่งยืน
แต่ฉันไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไป
ฉันจึงไม่กล้าฝันใฝ่ ... ไม่กล้ารื้อฟื้น
ดอกไม้มีวันตาย ... อย่างที่รักเราต้องขมขื่น
ในขณะที่วันคืนของโลก ... ยังหมุนไป
เมื่อโลกไม่สวยงามดังที่ฝัน
ฉันจึงรู้ว่า ... คำอธิษฐานนั้น ... ไม่มีวันเป็นไปได้
สิ่งที่เดียวที่ฉันพอจะทำ ... คือการปลอบใจ
ปล่อยให้น้ำตาไหล ... ก่อนจะปาดมันทิ้งไป ... ยิ้มให้ตัวเอง
คงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
เท่าที่ฉันจะประคอง ... ไม่ให้จิตวิญญาณต้องลอยเคว้ง
ดุจปล่อยให้เสียงดนตรีหวานโศก ... บรรเลงเอง
ไม่ทำอวดเก่ง ... ว่าไม่เป็นไร ทั้งที่ใจร้าวราน
สักวันฉันคงหายดี
จากการปลุกปลอบ ... ด้วยตัวเอง ให้กล้าหาญ
แล้วฉันคงเดินต่อไป ... หันหลังให้วันวาน
เมื่อถึงกาลนั้น ... ฉันคงเชื่อสักวัน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
... ว่านางฟ้า --- คงมีจริง ...
19 มีนาคม 2547 02:16 น.
Completely
เก็บความสงสารของเธอไว้
ถ้าไม่มีใจ ... ก็อย่ามาทำแบบนี้
ฉันรักเธอ ... แต่ก็มีศักดิ์ศรี
อย่ามาย่ำยีหัวใจใคร
ไม่จำเป็นต้องให้ความหวัง
ฉันไม่ใช่ของเล่นชิ้นใหม่
ถ้าเธอไม่อยากอยู่ ... ก็เชิญไป
ฉันอยู่คนเดียวได้ ... ตามลำพัง
ใช่ ... ฉันคงเจ็บ
แต่ก็ยังดีกว่าถูกรักที่ไม่มีจริงคอยฉุดรั้ง
ไปเถอะนะ ... อย่าทำให้หัวใจฉันต้องพัง
ไม่อยากขังตัวเองไว้ในความลวง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
หน้าส่วนตัว
640
