17 เมษายน 2549 18:17 น.
Completely
หรือเพราะความห่างไกล
หรือเพราะอะไรๆ ... ไม่เหมือนเก่า
เพราะระยะทาง หรือเวลา ... นั้นเปลี่ยนเรา
เพราะความทรงจำ ... หรือความเหงา ... เราเปลี่ยนไป
หรือเพราะเรานั้นมองคนละอย่าง
หรือเพราะเดินคนละทาง ... จึงหวั่นไหว
ฉันหรือเธอไม่เหมือนเก่า ... แล้วหรือไร
ความผูกพันจึงจางไป ... ใครทำพัง
หรือเพราะฉันเคยชินจึงชาเฉย
หรือเพราะเธอยังคุ้นเคยกับความหลัง
หรือเพราะฉันอ่อนแอ ... ไม่แลรั้ง
เมื่อน้ำตาได้ไหลหลั่ง ... เมื่อความฝันพังทลาย
จนเราผันผ่าน ณ ความรัก
จนอ่อนล้าอย่างแน่นหนัก ... และแพ้พ่าย
เราเหนื่อย ... เราเบื่อ ... รักกลับกลาย
กับเหตุผลง่ายๆ ... ไม่รักกัน
เพราะฉัน ... เพราะเธอ ... หรือเพราะใคร
เมื่อสุดท้ายจึงเหลือเพียงความไหวหวั่น
ลาก่อนคนรัก ... จบแล้วความรัก ... แห่งวารวัน
ลาทีความฝัน ... เรื่องของคนเคยรักกัน ... ฉันและเธอ
17 เมษายน 2549 02:09 น.
Completely
เดินเดี่ยวโดดโดดไม่เดียวดาย
เดินกลางสายฝนไม่เหน็บหนาว
เดินใต้ท้องฟ้ากลางทุ่งดาว
ก็ไม่เจ็บไม่ร้าวแม้เปล่าดาย
เพราะฉันยังคิดและรู้สึก
แม้รอยร้าวรอยลึกยังสดใหม่
ยังยิ้มร่าบนปีกฝันแห่งวันไกล
ทิ้งหยดน้ำจากตาไว้หลังพิรุณ
ฉันจะเดินเดี่ยวโดดบนโขดกว้าง
อุ้มขอนไม้รายทางเป็นหมอนหนุน
ห่มใบไม้สีเขียวสดยังกลิ่นกรุ่น
ยิ้มสดใสสีฝุ่นบนยอดดิน
และฉันจะแข็งแรง ... จะแข็งแรง
และไปต่อบนทางร้างที่ผกผิน
ผิดไปจากวันแรกที่เริ่มบิน
ปีกของฉันแม้แรงสิ้นจะยังโบย
เดินเปลี่ยนบินสลาบนดาวร้าง
บางคราฉันอาจครางร้องระโหย
แต่กำลังแห่งหัวใจไม่ร่วงโรย
กุหลาบโปรยทางสายเก่า ... ร้างเงาเดิม
1 กุมภาพันธ์ 2549 18:31 น.
Completely
เพียงเดินสวนกัน
เมื่อเงาของเราทาบทับ
แสงอาทิตย์ทอสว่าง
จันทร์แอบในมุมฟ้า
ฉันยืนในมุมเดิม
เราไม่เคยแม้เอ่ยคำ
จันทร์
อาทิตย์
คู่กันแม้ไม่เคยพบพาน
เราอาจไม่ใช่คู่กัน
แต่ก็ยังดี
ที่ฉันได้พบคุณ
19 มกราคม 2549 01:02 น.
Completely
กว่านกน้อยจะบินโบกสู่โลกกว้าง
กว่าทุ่งร้างจะคืนร่างเป็นป่าเขา
กว่าต้นไม้จะเติบใหญ่ให้ร่มเงา
กว่าความเศร้าจะจากไปจากชีวิต
กว่าน้ำตาจะแห้งเหือดจากใบหน้า
กว่าคนบ้าจะกลับมามีสิทธิ์
กว่าความเงียบจะมีค่าต่อความคิด
กว่าควันพิษจะหายไปจากเมืองกรุง
ประชาชนมีสิทธิ์ที่เทียมเท่า
ประชาเราไม่เฝ้าแต่เฟ้อฟุ้ง
ประชาชาติเคียงประชาชนบำรุง
อธิปไตยคงผดุงคู่ประชา
กว่าวันนั้นที่ดีจะมาถึง
กว่าศักดิ์ศรีของคนหนึ่งจะมีค่า
กว่าจิตใจยังคงไว้ในศาสนา
กว่าศรัทธาจะคืนสู่มวลชน
เมื่อเวลาเดินไปอย่างช้าช้า
เมื่อน้ำตาที่แห้งเหือดกลับท่วมท้น
เมื่อผืนดินหลั่งเลือดแห่งตัวตน
เมื่อผู้คนลุกขึ้นรบและฆ่าฟัน
กว่าทุกอย่างจะคืนสู่สภาพ
เมืองคนบาปงันเงียบอย่างไหวหวั่น
ย้อนรอยความสูญเสียแห่งคืนวัน
เจ้าความฝันสิ้นแล้วในวันนี้
แล้วเมื่อไรจะคืนกลับเหมือนวันเก่า
เมื่อผองเราเคียงกันด้วยศักดิ์ศรี
อำนาจเงินหมดไปจากปฐพี
... ... ...
แผ่นดินดีได้ด้วยอำนาจธรรม
8 มกราคม 2549 01:05 น.
Completely
เธอ
โลกหนึ่งใบ
จักรวาลทั้งมวล
ลมหายใจ
บ้าน
ดอกไม้
ความหวัง
หยาดฝน
รอยยิ้ม
พรุ่งนี้
ความกล้าหาญ
อ้อมกอด
ความฝัน
พลัง
ชีวิต
ทั้งหมด
ทุกสิ่ง
เธอ
หน้าส่วนตัว
1002
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
