2 สิงหาคม 2547 21:37 น.
Completely
โอบฝัน ... คืนเหน็บหนาว
ราตรีประดับ ... ระยับดาว
กล่อมใจร้าว ... ให้ปลิดไกล
น้ำค้าง ... กลางลมหวน
ทวนทัก ... รักไม่ไหว
เจ็บเกินเจ็บ ... แล้วใจ
สะอื้นไห้ ... ใครยิน
กอดตัวเอง ... ตัวสั่น
สะดุ้งพลัน ... รักสูญสิ้น
คนเคยคุ้น ... เขาผกผิน
น้ำตาริน ... อาบน้ำฟ้า
2 สิงหาคม 2547 12:56 น.
Completely
คิดถึงคุณจัง
อยากหายตัวไปกอดโดยพลัน ... บัดเดี๋ยวนี้
จะหอม จะอ้อน ... ทุกนาที
ไม่ให้คุณนี้ ... ไปมองใคร
แต่ฉันอยู่ไกลคุณเหลือเกิน
เกินที่ฉันจะไปอิงแอบแนบคุณได้
ทำได้ทั้งหมด ... คือ คิดถึง ... และนั่งซึ้งอยู่ไกลๆ
แต่คุณคงรู้ใช่ไหม ... ว่ายังมีใคร ... คิดถึงคุณ
2 สิงหาคม 2547 12:53 น.
Completely
หากฉันมีหัวใจเหมือนหนึ่งกระดาษ
ก็คงไม่ต้องมาปาดน้ำตาเช่นนี้
มีหนึ่งยางลบ ... ก็สามารถจบเรื่องราวที่มี
จะรีบลบหน้าเธอคนนี้ ... ออกจากใจ
ไม่ต้องปิดไฟในห้องนอน
อิงหน้าแนบหมอน ... น้าตารินไหล
ภาพเก่าๆย้อนมา ... แล้วต้องยอมรับว่า ... เธอ ... ไป
ข่มใจไม่ได้ ... ลบเธอไม่ไหว ... หัวใจดึงดัน
หากฉันมีหัวใจเหมือนหนึ่งกระดาษ
จะรีบฉีกให้มันขาด ... ให้รักของฉันมันขาด ... ลงแค่นั้น
อยากเข้มแข็งกว่านี้ ... ไม่ใยดี ... กับคนที่ทิ้งกัน
แต่ก็คิดได้แค่นั้น ... เธอยังตามหลอนในฝัน
... ทุกวัน ... ทุกคืน ...