1 มิถุนายน 2547 17:10 น.
Completely
ไม่เคยแลเลยสักครั้ง
เปรียบฉันเป็นแค่ดัง ... ตัวแถม
จะนึกถึงเมื่อไม่มีใคร ... ต้องเอาฉันเข้าไปแซม
จนหัวใจมันมอมแมมเยี่ยงเศษดิน
เป็นคนไม่สำคัญในสายตา
เห็นความรักฉันไร้ค่า ... เหมือนลูกหิน
หัวใจฉัน ... เป็นยิ่งกว่า ... เศษผ้า ... ที่ขาดวิ่น
น้ำตาร่วงหยดริน ... กลิ่นน้ำครำ
หมดเวลาของตัวแถมแล้วที่รัก
หัวใจถูกถ่วงหนัก ... จนชอกช้ำ
เธอเห็นฉันเป็นแค่ของเล่น ... เป็นประจำ
คิดว่าเก็บไว้ขำๆ ... หรือไง
พอกันที ... มันสุดทน
ใจฉันมันยับยู่ย่น ... เห็นมั้ยๆ ?
คนบ้า ... คนเลว ... ไปลงเหวซะไป!
เกิดชาติหน้าก็ไม่ขอเจอใหม่ ... เมื่อเธอไม่เคยให้ใจ
... ใครจะไปยอม ...
1 มิถุนายน 2547 16:54 น.
Completely
ประคองใจ ... กลับมาหาฉัน
ในวันที่เธอนั้น ... ร้องไห้
เมื่อใดก็ตาม ... ที่เธอเดียวดาย
หรือใครบางคนใจร้าย ... กับเธอ
เดินกลับมาหาฉันนะ ... คนดี
หากวันนี้ ... น้ำตาเธอยังเอ่อ
กลับมาหาฉัน ... คนที่ยังรักเพียงเธอ
อย่ามัวร้องไห้ ... พร่ำเพ้อ ... ลำพัง
ดูฉัน ... มองฉันสิ
ฉัน ... ที่ผ่านวินาทีแห่งความเจ็บช้ำ
ฉันคนนี้ ... ที่เคยจมกับความรักมืดดำ
คือฉัน ... ที่สุขล้ำเมื่อเธอกลับมา
เพียงแผ้วผ่าน ... มาพบ
ฉันจะช่วยลบความอ่อนล้า
เพื่อให้เธอยิ้ม ... ฉันยอมแลกด้วยน้ำตา
ด้วยความสุขของเธอมีค่า ... เหนืออื่นใด
กลับมา ... นะ ... ที่รัก
ฉันยังคงภักดิ์ ... เธอคงประจักษ์ได้
นี่คือคำอ้อนวอน ... จากคนที่รักเธอมากกว่าใครๆ
มันคงไม่ยากเกินไป ... หากขอเธอกลับมาใกล้
... ในวันที่หัวใจ ... ไร้ใครเคียง ...