3 พฤษภาคม 2547 14:58 น.
Completely
ข่มตาอย่างยากเย็น
ด้วยเห็นเธอในห้วงนึก
คิดถึงอย่างล้ำลึก
ตกดึกยังหลับไม่ลง
โทษเธอก็ไม่ได้
เจ้าหัวใจเฝ้าลุ่มหลง
ฝันเพ้อละเมอคง-
กรงความรักที่กักใจ
ตื่นมายังเห็นภาพ
ดุจคำสาปเธอเสกไว้
ทุรนทุรายไป
ลมหายใจใฝ่เพียงเธอ
นรกฤาสวรรค์
มาลงทัฑณ์ให้คอยเก้อ
คอยรัก ... คอยเพียงเธอ
น้ำตาเอ่อ ... เธอใช่คืน
3 พฤษภาคม 2547 14:35 น.
Completely
เพียงสายตาเราสองสานประสบ
ฉันก็พบสบรักที่เคยหวาน
ภาพวันเก่าใกล้เข้าให้ร้าวราน
แกล้งเบิกบานเพียงเธอผ่านก็รานรอน
ไม่เคยคิดรักจะผิดจากที่หวัง
เพียงลำพังความหลังเข้ามาอ้อน
เธอหายไปใจเหงาเศร้าเว้าวอน
หากเพียงย้อนก่อนพบเธอแล้วเผลอใจ
จะขอเปลี่ยนวันคืนในครานั้น
เปลี่ยนให้เราไม่พบกันไม่เคียงใกล้
เหงาเศร้าแสบแนบชิดฤาผิดใจ
คงหายไปไกลจากฉันในวันนี้
2 พฤษภาคม 2547 22:19 น.
Completely
เสกรักจากปลายนิ้ว
สายลมปลิว ... พัดใจไหว
อ้อนรักจากคนไกล
แววตาใสในแววเดือน
คาถา ... จากรักฉัน
ร้อยรำพันเกินเอ่ยเอื้อน
หวานไหวใครจะเหมือน
รักลอยเลื่อนไปถึงเธอ
เสกรักจากปลายฟ้า
วอนจันทราพาคำเพ้อ
กระซิบว่ารักเธอ
คงเสมอแม้นแสนไกล
ฉันเธอ ... สุดขอบหล้า
หากสัญญายังผูกใจ
หลับตา ... เราคงใกล้
ด้วยหัวใจ ... ไม่เคยลืม
2 พฤษภาคม 2547 17:17 น.
Completely
ถึงไม่แน่ใจว่าตอนนี้ ... เราเป็นอะไรกัน
แต่ขอร้อง ... อย่ามาใช้คำว่า กิ๊ก กับฉัน ... โอเคไหม
เพราะฉันไม่นิยมมีกิ๊ก ... และจะไม่ยอมเป็นกิ๊กใคร
เป็นฐานะที่รับไม่ได้ ... บอกตรงตรง
ไม่มีอะไรชัวร์เลยสักอย่าง
เป็นแค่คนตามรายทาง ... ที่บางวัน เธอก็นึกอยากมาส่ง
พอวันที่เธอหายไป ... สิ่งที่ฉํนต้องทำให้ได้คือ ปลง
เพราะเราไม่เคยตกลงคบกันเลยสักที
ควงกันแบบ ... ขำขำ
จนหัวใจอมรอยช้ำไว้เต็มที่
หวง ... แต่ไม่มีสิทธิ์หึง --- จะฉุดจะดึงเธอไว้ ... ก็ไม่เข้าที
ด้วยเหตุผลประการฉะนี้ ... มันคงไม่ดี ... ถ้าจะต้องเป็นกิ๊กใคร
งั้น ... เราเป็นอะไรกัน
อืม ... เป็นคนดูใจ ... อะไรอย่างนั้น เธอว่าดีไหม
ไม่มีพันธะ ... คบกันตามจังหวะใจ
ส่วนจะลงเอยยังไง ... ก็คงต้องปล่อยไปตามดวง