19 พฤษภาคม 2547 19:12 น.
Completely
ไม่ได้เป็นแบบนี้มานานแค่ไหน
นับตั้งแต่วันที่คนที่อยู่ข้างกาย ... หายไปจากฉัน
ลืมไปนาน ... ความรู้สึกเวลามีใครมาห่วงกัน
ใครสักคน ... ที่คอยต่อเติมฝันให้สวยงาม
ไม่แน่ใจในความรู้สึกเท่าไรนัก
ยังกริ่งเกรงในความรัก ... ยังคงมีคำถาม
จะใช่หรือ ... ใครคนนั้น ที่คอยเดินเคียงตาม
เติมความอบอุ่นอันวาบหวามขึ้นในใจ
อยากจะลองวางใจไว้สักครา
เผื่อวันนี้ ... อาจเป็นวันที่ฟ้าเริ่มสดใส
กงล้อแห่งโชคชะตา ... หมุนเธอเข้ามา ... เช็ดรอยน้ำตาให้หายไป
อยากจะลองรักใคร ... ใครที่โอบกอดฉันไว้ ... ในวันที่เดียวดาย
ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแค่ไหน
ความอบอุ่นในใจ ... เมื่อมีใครเข้ามาปลดปล่อยฝันร้าย
กล่อมอารมณ์ให้หวานไหวใจละลาย
จนทำให้กลัว ... ว่าตื่นขึ้นแล้วเขาจะหาย ... จางหายไป
หวาดกลัวความรัก ... มันเจ็บร้าว
เหน็ดเหนื่อยกับความเศร้า ... เกินทนได้
ใช่คุณหรือเปล่า ... ที่จะไม่ปล่อยมือฉัน ... คนที่จะจูงกันก้าวไป
คงเป็นการเสี่ยงครั้งสุดท้าย ... จะลองเดิมพันหัวใจ ... กับรักครั้งใหม่
... กับใครเช่นคุณ ...
18 พฤษภาคม 2547 13:15 น.
Completely
ปิดอะไรก็ปิดได้
ขอให้มั่นใจแล้วกัน ... ว่าปิดมิด
อย่าได้กระโตกกระตากแม้เพียงนิด
ฉันจะเข้าไปชิด ... พิชิตใจ
คิดอะไรอยู่ ... บอกมา
หรือมัวเก็บทีท่าวาจาไว้
คิดจะหลอกคนอย่างฉันงั้นหรือ ... ง่ายไป
แต่ถ้าเธอทำได้ ... ก็ลองดู
12 พฤษภาคม 2547 03:07 น.
Completely
ในโลกแห่งความฝัน
ฉันจะกล้าเอื้อมตะวันมาเชยชิด
แม้นไม่อาจยื้อแย่งแสดงสิทธิ์
เพียงความคิดด้วยดวงจิตแสนผูกพัน
ในราตรีแห่งค่ำคืน
ฉันไม่อาจทนฝืนเช่นวันนั้น
ขอกอดดาวโอบเดือนจูบดวงจันทร์
อาจเป็นได้เพียงความฝันก็พอใจ
เธออยู่สูงเหลือแสน
ในดินแดนเกินที่ฉันอาจเอื้อมได้
เพียงหลับตา ... ที่อ่อนล้าก็หายไป
มีเธอใกล้ ... เพียงฝันไป ... ก็เพียงพอ
11 พฤษภาคม 2547 16:37 น.
Completely
มั่นอกมั่นใจว่ายังไงก็จดจำ
ทุกถ้อยคำที่เธอเคยบอกไว้
ทุกคำอวยพรในทุกปี ... ยังติดตรึงในใจ
เฝ้ามองเข็มสั้นผ่านไป ... เลยเที่ยงคืนแล้ว เห็นไหม ... คนดี
เธอเคยโทรมาเสมอ
แม้ไม่เคยได้เจอ ... ไม่เคยฉลอง ... แต่ไม่เคยหน่ายหนี่
ผูกพันกันยาวนาน ... จนเวลาเปลี่ยนผ่านมาปีนี้
ครบรอบ 7 ปีที่รู้จักกันมา
วันเกิดฉัน ... ฉันรู้ว่าเธอจำได้
แต่วันนี้จวนจะเลยไป ... เธอคงไม่ลืมหรอกหนา
ฉันรอเธออยู่ ... ข้อความ ... หรือโทรมา
วันนี้คงมีค่า ... หากคนพิเศษส่งสัณญาณมา ... ว่าไม่ลืม
9 พฤษภาคม 2547 03:11 น.
Completely
ตะวันเคลื่อน ... เดือนดับ ลาลับโลก
ส่องเงาโศกเงาเศร้าให้เหงาจิต
สาดลำแสงแปลงสว่างในความคิด
เปลี่ยนชีวิตปลิดชีวาค่อยล้าแรง
ตะวันฉายปลายทองสาดส่องหล้า
ซับน้ำตาจากวันโรยระโหยแหง
เติมรอยยิ้มอิ่มชีวาพาแก้มแดง
ความหวังแต่งความงามเพิ่มเติมหัวใจ
คราตะวันลับฟ้าดาราขึ้น
วันสู่คืนจันทร์สู่ฟ้านภาใส
อ่อนละมุนหนุนนอนปลายฟ้าไกล
ดุจเธอใกล้กระซิบใจว่ารักกัน
ตะวันเคลื่อน ... เดือนดับ ลาลับโลก
ส่องเงาโศกสาดแสงแห่งความฝัน
พร่ำละเมอเธอไปไม่รักกัน
ทั้งเงาจันทร์ ... แสงอาทิตย์ ก็ปลิดลง