26 มีนาคม 2547 21:45 น.
Completely
ในที่สุด ... เขาก็ไป
เธอเจียนตายเลยใช่ไหม ... ในวันนี้
ที่ทุ่มเทคือทุ่มทิ้งสิ่งที่มี
รักดีดีเขามีให้แค่วันวาน
ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไร
ระหว่างใจสองดวงที่เคยหวาน
ใยวันนี้แปรเปลี่ยนเป็นร้าวราน
ความกล้าหาญที่เธอมีหนีหายไป
เพื่อนฉัน ... มีแต่ความโศกเศร้า
เหลือเพียงเงาของความสวยใส
น้ำตา ... เธอใช้มันเป็นสิ่งปลอบใจ
คิดดีแล้วใช่ไหม ... หรือจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้
ก็เป็นแค่คืนฟ้าหม่น
แค่อีกวันที่ต้องทน ... วันที่แสงสว่างถอยหนี
เพียงแสงอาทิตย์หายไป ... แต่หัวใจเธอยังมี
อย่าร้องไห้ ... วันพรุ่งนี้ ... ต้องก้าวไป
ความมืดมาเยือนในทุกเย็น
เธอเองก็คงเห็น ... ใช่ไหม
เช่นเดียวกันชีวิตคนเมื่อจนใจ
ร้องไห้เพียงใด ... เขาก็ไม่กลับคืน
ปาดน้ำตาเถอะ ... เพื่อน
ถ้ารักมันต้องจบ ... ก็อย่าฝืน
เธอไม่ใช่คู่ของเขา ... เธอเกิดมาเพื่อคนอื่น
ลืมเถอะนะ ... วันคืนที่ช้ำใจ
เช้าแล้ว ... วันนี้
คนดีของฉัน ... พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ... เห็นไหม
คืนฟ้าหม่น ... แล้วมันก็ผ่านไป
ยิ้มไว้ ... รักครั้งใหม่ ... กำลังมา
26 มีนาคม 2547 21:07 น.
Completely
ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด
นี่เราเดินเล่นในมหาลัยอยู่ใช่ไหม
แต่บางสิ่งบางอย่างมันแปลกไป
ไม่เข้าใจ ... หรือฉันคิดไปเอง
หรือเพราะสายลมจางจาง
หรือเพราะปล่อยให้ความอ้างว้างลอยเคว้ง
หรือเพราะแสงบนฟ้าเริ่มจาง ... เริ่มมีสีแดงละเลง
จันทร์เริ่มเปล่งรัศมีสีเหลือนวล
หรือเพราะดาวดวงน้อยทอแสงใส
ดอกลมแล้งส่งกลิ่นไกลให้หอมหวล
ผลิดอกเหลืองเรืองสีสวยอวดจันทร์นวล
จิ้งหรีดครวญเรไรพร่ำลำนำรัก
ราวกับเดินบนสวรรค์ก็ไม่ปาน
ดอกไม้บานหวานในใจให้ประจักษ์
หรือเพราะคุณอยู่ข้างเคียงร่วมเรียงรัก
ร่วมสมัครภักดิ์พร้อมออมดวงใจ
ฉันจึงเพ้อไปได้ถึงเพียงนี้
ยามราตรีล้อมจันทรานภาไหว
สายลมโบกนกโบยบินยินเสียงใจ
รักใช่ไหม ... ทำหัวใจ ... หวานเหลือเกิน
26 มีนาคม 2547 17:10 น.
Completely
ฉันเคยแย่งเขาจากเธอไป
คงแค้นฉันมากใช่ไหม ... จนวันนี้
ฝังใจในเรื่องเก่า ... คิดบัญชี
จะให้ฉันใช้หนี้หรืออย่างไร
ฉันรู้ ... ฉันเคยเลว
แต่อย่าทำให้ใจฉันแหลกเหลว ... วันนี้ได้ไหม
ได้หรือเปล่า ... ปล่อยให้อดีตมันพ้นไป
จะให้ฉันไหว้ ... ให้ทำอย่างไร ... ฉันยอมทำ
แต่ได้โปรดเถอะ ... อย่าทำแบบนี้
ฉันรู้ ... มันเป็นทางเดียวที่มี ... ที่ทำให้ฉันเจ็บช้ำ
อย่าแย่งเขาไปเลย ... อย่าปล่อยให้ความแค้นครอบงำ
เธอไม่รู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ ... อย่าทำลายความรักใคร
อโหสิกรรมให้ฉันเถอะ
เลิกแล้วต่อกัน ... ได้ไหม
ฉันเป็นของเขา ... เขาเป็นของฉัน ... เราเป็นของกัน ... เธอคงเข้าใจ
อย่าทำร้ายเยื่อใย ... อย่าแย่งเขาไป ... ขอร้องได้ไหม ... เธอ
24 มีนาคม 2547 16:56 น.
Completely
หากรักจริงไม่ควรทิ้งขว้างความรัก
ต่างประจักษ์รักเราแก่เกินแก้ไข
วันก่อนหวาน ... วันนี้ขม ... ตรมหทัย
รักเรา ... เก่าไป ... เป็นความจริง
ความรักเราถดถอยลงเรื่อยๆ
ความสนใจยิ่งเอื่อยจนหยุดนิ่ง
มีน้ำตา ... กลับไม่กล้าไปซบอิง
มีบางสิ่งอยากคุย ... กลับเงียบงัน
มื้ออาหารไม่อร่อยเหมือนดังเก่า
ที่ๆมีเงาของเธอ ... ไม่มีฉัน
เวลาว่างไม่ตรงกันเลยสักวัน
ความผูกพัน ... นับวันยิ่งเบาบาง
คิดเหมือนกันไหมคะ ... คนดี
ทำไมวันนี้ ... เราช่างเหินห่าง
เราต่างรักกัน ... แต่ทำไมเดินคนละทาง
ความอ้างว้างเข้าเกาะกุม ... จนแน่นใจ
ฉันไม่ยอมให้ เรา ต้องจบ
ที่รัก ... คุณเองก็คิดเหมือนกันใช่ไหม
กลับมาใกล้กันเถอะ ... อย่าปล่อยให้รักร้างไกล
ฉันเชื่อว่า ... รักเรายังสดใสได้เหมือนเดิม
24 มีนาคม 2547 14:36 น.
Completely
มัวสงสัยทำไมไร้สาระ
ว่าความรักคืออะไรใครตอบได้
พากันเขียนหนังสือวิเคราะห์กันมากมาย
ฉันเสียดาย ... เวลา ... ถ้าอ่านมัน
ความรักไม่มีรูปทรง
แต่มีองค์ประกอบที่ความรักเลือกสรร
ใช่ ... ความรักคือนามธรรม
แต่เราจับต้องมันได้ ... ด้วยหัวใจ
ความรักประกอบด้วยความรู้สึก
เป็นความหมายลึกๆ ... ที่คนสองคนมีให้
หากจะรู้ ... ว่าความรักเป็นอย่างไร
ต้องลองใช้หัวใจศึกษาเอง