4 เมษายน 2547 14:24 น.
Completely
มองสายฝนโปรยปราย
น้ำตาไหล ... ลง --- ช้าช้า
เอนกายลง ... หลับตา
ไม่อยากรับรู้ว่า ... ใครหายไป
ฟังเสียงฝนกระทบดิน
ยินเสียงหัวใจร่ำไห้
อยากจะหยุด ... หยุดลมหายใจ
ไม่อยากรับรู้วันใหม่ ... อยากหลับตา
พรุ่งนี้จะงดงามสักเท่าใด
แต่ข้างใน ... ก็รับรู้เพียงว่า
ใครบางคน ... ได้เข้ามาร่ำลา
ภาพที่เขาเดินไปอย่าง ช้าช้า ... น้ำตาริน
อ่อนแอ ... อ่อนล้า
หัวใจปวดปร่า ... ทุกอย่างหมดสิ้น
อยากหลับตาตลอดไป ... ปล่อยหัวใจโบยบิน
รับรู้เพียง --- กลิ่น --- ของเขา ... อยู่รอบกาย
ฉันจะลืมตาเพื่ออะไร
เมื่อรู้ว่า ... ทำหัวใจหล่นหาย
ใครบางคน ... บอกว่า ... คืนนี้ --- คืนสุดท้าย
อยากตาย ... ไปพร้อมกับช่วงเวลา
จดจำเขาฝังลึก
ความรู้สึก ... ยังห่วงหา
ไม่อยากรับความจริง --- ว่าหมดเวลา
อยากหลับตา ... ตลอดไป
3 เมษายน 2547 14:33 น.
Completely
จะห่วงอะไรกับคนอย่างฉัน
ในเมื่อเธอไม่เห็นความสำคัญ ... ใช่ไหม?
จะทิ้งก็ทิ้ง ... ไม่ต้องเห็นใจ
ไปหาคนใหม่ ... ที่เธอต้องการ
ฉันไม่เป็นไร ... ไม่เป็นไร
ไม่ต้องปลอบใจ ... อย่ามาสงสาร
ยิ่งพูดยิ่งช้ำ ... ซ้ำให้ใจร้าวราน
อย่าทำลายความกล้าหาญ ... ที่ฉัน --- ต้อง --- มี
จะเดิน ... ก็เดินไป
อย่าผูกมัดหัวใจ ... ด้วยการมองกันอย่างนี้
เมื่อเธอเลือกที่จะจบ ... ฉันก็ขอให้ไปซะที
อย่าบังคับให้ฉันคนนี้ ... ต้องไล่เลย
อย่าหันกลับมา
ไม่ต้องบอกลา ... ได้โปรด ... เดินไปเฉยๆ
ให้ความเงียบงันคั่นกลาง ... ลบรอยทางของคนคุ้นเคย
ไม่ต้องเอื้อนเอ่ย ... อย่าพูดคำใด
... ฉันไม่อยากได้ยิน ...
2 เมษายน 2547 11:19 น.
Completely
วิ่งหน้าตั้งไม่รั้งรอหรือท้อแท้
ไม่เหลียวแลว่าชนใครล้มไหม
ตามองตรงใจคงมั่นฝันไปไกล
ไม่สนใจใฝ่คู่คิดมิตรร่วมทาง
ดึงคว้าดาวสาวจันทร์กระชั้นชิด
ทุ่มชีวิตเททุกสิ่งทิ้งทุกอย่าง
เพียงได้อยู่คู่ยอดหอคอยงาช้าง
หวังจะสร้างทางสายเพชรโรยเกร็ดดาว
กว่าจะรู้ว่ารอบกายไม่เหลือใคร
ที่อยู่ใกล้มีเพียงไออันเหน็บหนาว
อยู่ที่สูงแต่ข้างกายกลับว่างเปล่า
จะคว้าดาวสาวจันทร์ ... เพื่ออันใด
29 มีนาคม 2547 13:22 น.
Completely
ฉันเป็นเพียงคนไร้ค่า
ท่ามกลางดารา ... ไร้ใครมองเห็น
อยู่กลางตะวัน ... ร้อนรุ่มไม่เว้น
หวังสายลมเย็น ... พัดมาผ่อนคลาย
ฉันยืนอยู่ที่ตรงนี้
ยืนอยู่ ณ ที่ ... ที่ไร้ความหมาย
ท่ามกลางผู้คน ... ฉันสับสน ... เดียวดาย
ความเงียบงันอันโหดร้าย ... ทำใจให้ชา
หันมาคุยกับฉันบ้าง
มาปลดอ้างว้าง ... ปลอบใจอ่อนล้า
มายืนใกล้ๆ ... ใช้ใจเช็ดน้ำตา
ใครก็ได้ ... โปรดรู้ว่า ฉันเสียใจ
เพียงใครสักคนหนึ่ง
คนซึ่งไม่ใจร้าย
ไม่เดินเข้ามา ... แล้วจากไป
เป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม ... มาเข้าใจฉันที
ฉันทำอะไรผิด
หรือผิดที่ตัวตน ... ฉันคนนี้
ผิดที่จิตวิญญาณที่ฉันมี
หรือฉันอยู่ผิดที่ ... ผิดเวลา
ให้คำตอบฉันที
อย่าปล่อยให้คนนี้ๆ ... กลายเป็นบ้า
อย่าให้ความเหงา ... ทำร้ายเวลา
ให้ฉันได้รู้ว่า ... เพราะอะไร ... ...
28 มีนาคม 2547 21:28 น.
Completely
ผิดมากใช่ไหม
แค่ฉันบังเอิญผ่านมาแค่นั้น
แค่บังเอิญเห็นเธอสองคนอยู่ด้วยกัน
แค่ฉันรู้สึกเสียใจ
มันผิดมากใช่หรือเปล่า
ที่ฉันเดินมาดูที่ของเราเป็นครั้งสุดท้าย
ที่ฉันยอมให้เธอไปง่ายดาย
ที่ฉันไม่ตายที่เธอทิ้งกัน
แล้วฉันผิดอะไรอีกไหม
เทียบกับสิ่งที่เธอฝากไว้ ... จากวันนั้น
ไม่มากมาย ... แค่ความเดียวดายที่ฉันทนรับมัน
แค่ความฝัน ... ที่ปลุกฉันกลางดึกทุกค่ำคืน
ฉันชดใช้เธอไม่พออีกหรือไง
กับสิ่งที่เธอทำไป ... โดยที่ฉันไม่คิดรื้อฟื้น
ที่น้ำตาฉันไหล ... ที่ฉันกลั้นใจไม่สะอื้น
ที่ฉันยอมปล่อยวันคืน ... ที่ฉันเคยมี
ยังให้เขาไม่พออีกหรือไง
กับสิ่งที่ฉันเสียไป ... จนวันนี้
ความรู้สึกไม่เคยกลับคืน ... บาดแผลไม่เคยหายดี
แล้วเธอยังมองว่าฉันนี้ ... ผิดหรือไร
หรือกลัวเขาจะเห็นฉัน
กลัวว่าคืนวันแสนหวานจะจบลงใช่ไหม
บอกเธอตรงนี้ ... ฉันไม่ได้ตั้งใจ
แค่เดินกลับมาที่ของเราครั้งสุดท้าย ... ก่อนตัดใจ ... ลืมเธอสักที
หน้าส่วนตัว
1005
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
