เมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา แซมไปดูละคร” เชคสเปียร์ใต้ดวงดาว..”
เป็นโรงละครที่อยู่กลางแจ้ง ไม่มีหลังคา..
แซมนึกถึงโรงละครเร่ ที่เที่ยวย้ายไปแสดงในที่ต่างๆเลยค่ะ..
นอกจากจะได้ทำอะไรแปลกๆ..ได้ความสนุกสนาน..
แซมยังได้อิ่มในอารมณ์...
ท่ามแสงดาว.. ลมเย็นพัดผ่านในคืนกลางฤดูร้อน..
บรรยากาสสุดแสนจะโรแมนติค
อยากมีใครสักคนที่รู้ใจมานั่งข้างๆ ใครที่ทำให้แซมได้รู้สึกอบอุ่น
ไม่รำคาญที่แซมจะงี่เง่าบ้างในบางครั้ง..
และเอาใจปลอบโยนในยามที่แซมงอแงในบางคราว..
ช่วงพักครึ่ง แซมมองดูรอบๆโรงละคร..
ดูเหมือนรังนกยักษ์ที่วางอยู่บนลานข้างตึกใหญ่..ด้านในมีที่นั่งเป็นแถววนๆขึ้นไป จากแถวที่ต้องนั่งกับพื้น ไปจนชั้นบนสุด (ทีเห็นดาวะยิบระยับ..)
กลุ่มแซมไปกัน 5 คน.. เรานั่งวงที่อยู่ชั้นบนสุดนี่แหละค่ะ..
สถานที่..เป็นลานกว้างในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ใกล้ๆ บ้านแซม..
จุผู้ดูได้ประมาณ 120 คนค่ะ..
แซมบอกเพื่อนๆ ว่า นี่เหมือนกับคนไทยไปดูลิเกตามงานวัด..
เมื่อเทียบกับละคร หรือโชว์ที่เคยไปดูในโรงละครใหญ่ๆหรูๆ..
แซมกลับชอบงานคืนนี้...
รู้สึกเป็นคนบ้านนอกมากๆเลยค่ะ..
อบอุ่น และรักตัวเองจัง...
♥ ♥ ♥
หอมละมุนกรุ่นกลิ่น..ลมรินผ่าน
หอมชื่นมานไอดิน..หอมกลิ่นหญ้า
หอมน้ำค้างกลางโพยมโสมส่องมา
หอมเวหา..หอมหมอก..หอมดอกไม้
คิดถึงทุ่งท้องถิ่นน้ำรินเอื่อย
คิดถึงเฟือย กอ-กกปรกน้ำใส
คิดถึงยามย่ำค่ำแสงรำไร
คิดถึงไผ่ลู่ปลิวพลิ้วลมพลิ้ว
อุ่นหัวใจยามฝัน..วันคืนถิ่น
อุ่นห้วงจินต์ซึ้งซาบไหววาบหวิว
อุ่นช่อรักดอกใบ..ไกวปลิดปลิว
อุ่นรุ้งริ้วห่อห้อม..กล่อมคีตกานท์
• แซม •
09/01/2013