เพราะลั่นทมลมทวนก็หวนหม่น หล่นจากต้นใครเล่าจะเฝ้าถนอม และดอกโรยโหยไห้ไร้คนดอม แอบจมจ่อมซุกร่างอย่าง..ลั่นทม ร่วงอยู่ข้างกอหญ้าคราหน้าหนาว บนทางเท้าถูกคนเหยียบจนขม กลีบกระจายช้ำชอกท่ามหมอกลม เพราะเป็นเพียงลั่นทมที่กลมกลืน มิใช่อย่างสารภีที่หอมหวน ตรลบอวนนาสาชมว่าชื่น หรือเกินใฝ่ดั่งบุหลันเจ้าขวัญยืน ชั่วคราชื่นแล้วตรมเพียงลมล้อ.. สะบัดดอกบอกใบขอไกลห่าง ควงกลีบร้างหล่นไหวใจเหี่ยวห่อ และลั่นทมขมขื่นยังฝืนรอ เหงาใบช่อไร้คนชมลั่นทมครวญ.... ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ