28 กรกฎาคม 2554 16:11 น.
cicada
ไม่อยากเป็นคนดื้อตามตื๊อรัก
แต่เกินหักใจห่างให้วางปล่อย
แม้สัมพันธ์ลางเลือนจนเลื่อนลอย
ใจดวงน้อยยังมั่นฝันถึงเธอ
ใครหนอมาจุดไฟในใจฉัน
สุมจนสั่นเผาไหม้หลงไผลเผลอ
ทุกคืนวันปั่นป่วนหวนละเมอ
เป็นคนเซ่อเบอะบ้าเพราะว่าใคร
พอลืมตาหัวใจก็ไหวหวั่น
จวบสิ้นวันงมเหงาเฝ้าฝักใฝ่
ดูหรือเจ้าเฉาหม่นต้องจนใจ
พิษรักใหญ่ยิ่งนักเกินหักมาน
ไม่อยากเป็นคนซื่อที่ตื๊อรัก
อยากจะพักความคำนึงที่ซึ้งหวาน
อยากจะลบใจขมที่ซมซาน
อยากจะให้เมื่อวาน....ไม่มีเธอ
24 กรกฎาคม 2554 22:38 น.
cicada
แมงมุมขยุ้มหาเหยื่อ
ช่างเหลือเชื่อขยันชักไย
ทุกวันปั่นหยากไย่
ดักรอไว้เหยื่อไม่มอง...
แมงมุมขยุ้มยงโย่
รอเหยื่อโผล่..โผจับจ้อง
แมลงเจ้าเฝ้าลำพอง
บินลอยล่องต้องดับแด..
แมงมุมขยุ้มหัวใจ
มาเมื่อไหร่ใจเป็นแผล
เซาะซอนใจอ่อนแอ
สุดทางแก้..แพ้แมงมุม
โยนหย่อนเล่นซ่อนแอบ
พ่นพิษแสบเจ้าขุดหลุม
บ่วงพรางสร้างครอบคลุม
หย่งขยุ้มปลิดชีวา
แมงมุมขยุ้มหาเหยื่อ
ช่างเหลือเชื่อขยันมองหา
หลงทางเคว้งคว้างมา
เป็นเหยื่อโอชา..ของเจ้าแมงมุม...
ขอบคุณภาพสวย จาก Internet ค่ะ
21 กรกฎาคม 2554 08:22 น.
cicada
แซมมาแบ่งปันนะคะ...
เพราะว่าเผยกลีบบางกลางแดดเผา
ไร้ร่มเงาปกป้องจึงหมองหม่น
แผดปะทะแทรกปะทุนิลุบล
กลางสายชลร่วงโหยหล่นโรยร้าง
ท่ามสายลมโชยไหวเคยไกวยอด
เอนลู่ออดอ้อนฝันจนจันทร์ห่าง
หมอกเคยโลมนวลผิวเป็นริ้วจาง
คืนอ้างว้างยังกรุ่นละมุนอวล
ริ้วแฉลบแปลบแสงแรงสุริยะ
ฟ้าเริ่มจะลบเงาใจเจ้าป่วน
ลมกรรโชกโศกส่ำเจ้าคร่ำครวญ
ต้องหมองนวลสิ้นสลายไร้ใบบัง
เคยแอบบังใบไว้มิให้หม่น
แนบกมลบัวงามเปี่ยมความหวัง
บัวบังใบใสพิสุทธิ์จุดพลัง
กลับต้องหลั่งน้ำตาคราไร้ใบ....
ขอบคุณภาพสวยๆ จาก Internet ค่ะ
12 กรกฎาคม 2554 22:24 น.
cicada
เห็นดวงดาวโชติช่วงดวงนั้นไหม
ดวงที่มีรูปหัวใจสุกใสนั่น
ในกล่องสีชมพูตั้งคู่กัน
มีของขวัญฝากไว้มอบให้เธอ
กระดาษห่อแซมช่วงรูปรวงข้าว
โบว์สีขาวแต้มละอองของ"รักเสมอ"
พรมน้ำหอมกลิ่นซื่อชื่อ "ละเมอ"
มีคำว่า "คิดถึงเธอ" อยู่เรียงราย
เห็นดวงดาวโชติช่วงดวงนั้นไหม
ดวงที่ใจแนบอยู่มิรู้หาย
ยามราตรีที่เหงาเข้ากล้ำกราย
ดาวทักทายจุมพิตกล่อมนิทรา
กระซิบแผ่วว่ารอขอกอดบ้าง
เมื่อยามห่างหงอยเหงาเฝ้าคอยหา
เจ้าของกล่องสีชมพูฝากบอกมา
ส่งรอยยิ้มข้ามฟ้ามาให้เธอ...
6 กรกฎาคม 2554 02:10 น.
cicada
แซมมาแบ่งปันนะคะ...
บางครั้งงานเขียนของแซมก็ไม่มีสาระ
ไม่เป็นเรื่องเป็นราว..
แต่ นี่คือ แซมค่ะ
แสงรำไรไล่ดาวเข้าหลังม่าน
ดอกไม้บานช่อไสวรับไออุ่น
เส้นขอบฟ้าแต้มสีทองของอรุณ
หัวใจกรุ่นโลดแล่นสู่แดนดาว
ตื่นจากฝันล้ำลึกรู้สึกหลง
ยังงวยงงฝันกระจ่างทุกย่างก้าว
คล้ายคลับคล้าย..เดินพ้นหนทางยาว
เหลือเพียงก้าวสุดท้ายสู่ปลายฟ้า
ปลุกห้วงใจให้ตื่นฟื้นจากฝัน
ก่อนตะวันแผดเผาเจ้าดอกหญ้า
ก่อนจะหลงจมหลับกับมายา
ก่อนที่ฟ้าสายจนดาวหม่นดวง
แสงรำไรไล่เดือนเตือนให้รู้
เริ่มเช้าตรู่แสงทองจะส่องสรวง
ตื่นจากฝัน..จากเงา ที่เฝ้าลวง
ตื่นจากห้วงอาวรณ์..ก่อนสายเกิน
ขอขอบคุณ ภาพ "เจ้าบัวดิน"
ของคุณประชาคม ลุนาชัย มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ