แค่เส้นคั่นบางบางระหว่างเขต

อุบัติเหตุเพลิดเพลินเดินผิดที่

เพียรรักษาหัวใจให้ดีดี

ต้นไมตรีถนอมไว้อย่ากลายพันธ์

ด้วยน้ำใจใสพิสุทธ์หยุดความหลง

ชื่นดำรงรักงามท่ามความฝัน

สองห้วงใจใสสนิทนิจนิรันดร์

เธอเพื่อนฉัน..ฉันเพื่อนเธอเสมอใจ

สู้อุตส่าห์อดใจไม่ไหวหวั่น

เธอรำพันแอบอิงยิ่งหวั่นไหว

เนื้อแนบเนื้อพัลวัลก็สั่นไกว

เสียงหัวใจตูมตามคุกคามตน

คือกฎเกณฑ์ของมนุษย์หยุดตัณหา

ผิดกาละ..เวลาพาหมองหม่น

ความสัมพันธ์ภินท์พังหลงวังวน

โลกสับสน โถ..เพื่อนเรามาเผาเรือน..

* แซมเปล่านะ... *

เขียนที่บ้านพระโขนง..ข้างโลงผุ

วัน-เดือนลุหลายปี ก็ที่ผ่าน

ส่งถึงคนชื่อมาก..จากไปนาน

คนที่บ้านเฝ้ารอ..จนท้อใจ

ตั้งแต่กลิ่นลำดวนยังหวนหอม

ดอกพยอมเคยบานคุ้งบ้านใต้

มาบัดนี้ลำดวนเจ้า ก็เฉาไป

ต้นผักไห่รกคลุมสุมเป็นแนว

จะฝากบอกพี่มาก..นากคิดถึง

แม้น้อยหนึ่งมิส่งข่าว..สาวกินแห้ว

นากก็คอยถามข่าวนกเค้าแมว

ลืมนากแล้วหรือไร..จึงไร้วาจา

เขียนที่บ้านพระโขนง..ข้างโลงเก่า

ให้โศกเศร้าขื่นใจ..ไม่เห็นหน้า

นั่งคอยที่หัวสะพานใครผ่านมา

บอกพี่มากด้วยหนา.....ว่านากคอย..ย..ย..ย..