12 กรกฎาคม 2554 22:24 น.
cicada
เห็นดวงดาวโชติช่วงดวงนั้นไหม
ดวงที่มีรูปหัวใจสุกใสนั่น
ในกล่องสีชมพูตั้งคู่กัน
มีของขวัญฝากไว้มอบให้เธอ
กระดาษห่อแซมช่วงรูปรวงข้าว
โบว์สีขาวแต้มละอองของ"รักเสมอ"
พรมน้ำหอมกลิ่นซื่อชื่อ "ละเมอ"
มีคำว่า "คิดถึงเธอ" อยู่เรียงราย
เห็นดวงดาวโชติช่วงดวงนั้นไหม
ดวงที่ใจแนบอยู่มิรู้หาย
ยามราตรีที่เหงาเข้ากล้ำกราย
ดาวทักทายจุมพิตกล่อมนิทรา
กระซิบแผ่วว่ารอขอกอดบ้าง
เมื่อยามห่างหงอยเหงาเฝ้าคอยหา
เจ้าของกล่องสีชมพูฝากบอกมา
ส่งรอยยิ้มข้ามฟ้ามาให้เธอ...
6 กรกฎาคม 2554 02:10 น.
cicada
แซมมาแบ่งปันนะคะ...
บางครั้งงานเขียนของแซมก็ไม่มีสาระ
ไม่เป็นเรื่องเป็นราว..
แต่ นี่คือ แซมค่ะ
แสงรำไรไล่ดาวเข้าหลังม่าน
ดอกไม้บานช่อไสวรับไออุ่น
เส้นขอบฟ้าแต้มสีทองของอรุณ
หัวใจกรุ่นโลดแล่นสู่แดนดาว
ตื่นจากฝันล้ำลึกรู้สึกหลง
ยังงวยงงฝันกระจ่างทุกย่างก้าว
คล้ายคลับคล้าย..เดินพ้นหนทางยาว
เหลือเพียงก้าวสุดท้ายสู่ปลายฟ้า
ปลุกห้วงใจให้ตื่นฟื้นจากฝัน
ก่อนตะวันแผดเผาเจ้าดอกหญ้า
ก่อนจะหลงจมหลับกับมายา
ก่อนที่ฟ้าสายจนดาวหม่นดวง
แสงรำไรไล่เดือนเตือนให้รู้
เริ่มเช้าตรู่แสงทองจะส่องสรวง
ตื่นจากฝัน..จากเงา ที่เฝ้าลวง
ตื่นจากห้วงอาวรณ์..ก่อนสายเกิน
ขอขอบคุณ ภาพ "เจ้าบัวดิน"
ของคุณประชาคม ลุนาชัย มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
2 กรกฎาคม 2554 04:28 น.
cicada
กระดกจอกจ้องไหหัวใจกร่อย
แหวนสวมก้อยตกไหใจหดหู่
ตะแคงไหเทเหล้าเฝ้าค้นดู
แหวนยอดชู้สวมให้แทนใจรัก
เราต่างเมาคืนวันพระจันทร์หม่น
คนสองคนร่ำไห้เพราะใจหัก
พอน้ำเมาเข้าคอขอเอนพัก
บทเพลงรักวาดลายร่ายระบำ
เธอมอบแหวนแทนใจไว้เตือนจิต
ถึงความคิดหวาดหวั่นสั่นระส่ำ
ตอกตราตรึงซึ้งใจให้จดจำ
ไร้ถ้อยคำสัญญาไร้อาวรณ์
กระดกจอกจ้องไหหัวใจกร่อย
เดือนลาคล้อยกายขัดใจกัดกร่อน
ไร้วาจาถามทวงเพราะง่วงนอน
เผลอฉะอ้อนถามชื่อเธอคือใคร
เราต่างเมาคืนวันพระจันทร์หม่น
แต่ละคนท้อ..เหงา..เศร้าใช่ไหม
เธอยิ้มตอบด้วยตาว่าเข้าใจ
กระดกไหแล้วทุ่มเพราะกลุ้มจัง...