13 ธันวาคม 2553 16:03 น.
cicada
แซมมาแบ่งปันนะคะ..
เกือบลืมแบ่งซะแระ..อย่างที่แซมบอกเลยค่ะ...
ตื่นมารีบๆๆ..ลืมนั่น ลืมนี่...
แต่ที่ไม่ลืมคือ...แซมต้องแวะมาบ้านกลอนไทย ก่อนไปทำงานค่ะ...
คิดถึงนะคะ....
ตื่นเช้ามาหน้ามอมเปิดคอมฯทัก
คีย์บอร์ดหักกาแฟหกนกแอบหัว
ผมเผ้าเปียกแว่นหายสายตามัว
ปิ้งใส้อั่วเอาไปไว้กลางวัน
มีประชุมร่อแร่แต่เช้าตรู่
แม่โฉมตรูวิ่งวุ่นให้หุนหัน
เอกสารกองพะเนินคงเกินพัน
ประเดี๋ยวฉันจับใส่เตาไฟซะ
หอบกระเป๋าดันใส่รองเท้าแตะ
ต้องวนแวะมาเปลี่ยนเวียนศรีษะ
รีบคลำคลำชุดชั้นในคงใส่นะ
มิน่าละบางทีมีคนมอง
หัวกระจุยผมกระจายแซมสายโลด
ชีวิตโหดแต่หัวใจยังไม่หมอง
ถลาแล่นกระโดดจ้ำตามครรลอง
กลับบ้านร้องเพลงทน....ฟังคนเดียว...
8 ธันวาคม 2553 04:28 น.
cicada
แซมมาแบ่งปันนะคะ...
ประกายรักจุดสายที่ปลายหมอก
ลมพัดหยอกย้ำขวัญจนหวั่นไหว
และหนาวนี้ที่ผ่านคงรานใจ
ดั่งเปลวไฟลามล่วงช่วงกระชั้น
ฝากสายหมอกบอกรักจากปลายฟ้า
ภาพเลือนพร่าปร่าปรายคล้ายความฝัน
ชะแง้หาลาโหยร่วงโรยพลัน
หวั่นเหมันต์พรากใจไปจากทรวง
ประกายรักจุดสายที่ปลายหนาว
เมื่อถึงคราวรักกร่อนจากบ่อนหวง
หวาดผวาน้ำตาหล่นถูกคนลวง
ตกกลางห้วงสวาทคำจนช้ำแด
ฝากสายหมอกบอกลมที่พรมพร่ำ
ใจร้องร่ำสั่นสะทกอกเป็นแผล
ต้องเหงาเดียวเปลี่ยวทนไร้คนแล
ประคองแดด่าวดิ้นจนสิ้นปราณ
2 ธันวาคม 2553 13:11 น.
cicada
พ่อขา....แซมรักพ่อนะคะ...
ยังจำความอบอุ่น ตอนไม่สบายที่พ่อเฝ้าลูบหัว.....
แล้วบอกว่า เดี๋ยวก็หายนะลูกนะ...
ยังจำความรู้สึกของหัวใจที่เต็มตื้นขึ้นมา....
เมื่อพ่อบอกว่า......ไม่เป็นไรนะลูก...พ่อรักหนูนะ...
มือของพ่อ ลูบไล้ ยามไข้สั่น
รับประกัน ว่าหนาว และร้าวหม่น
จะจางหาย เมื่อสิ้นวัน ถ้าฉันทน
ความสับสน จะเคลื่อนคลาย เมื่อปลายวาร
อ้อมกอดอุ่น หนักแน่น ที่แหนห้อม
ดวงใจล้อม ห่วงหา เกินกว่าหวาน
ทั้งหยาดเหงื่อ และรอยยิ้ม จะพิมพ์นาน
ตราบชั่วกาล ประทับแน่น มิแคลนคลาย
มือของพ่อ ลูบไล้ ยามไข้กลับ
สายตาพ่อ ส่องจับ ดั่งจันทร์ฉาย
อุ่นกระแส จากใจ ไม่เคลื่อนคลาย
เย็นดุจสาย ทิพย์สะพรั่ง หลั่งสู่จินต์
น้ำคำพ่อ อุ่นอวล ยังหวนก้อง
ดั่งแสงทอง ปลอบใจ ไม่เคยสิ้น
มือแข็งแรง ซับน้ำตา ที่บ่าริน
ทั้งแผ่นดิน สิ้นแดน สุดแทนทด
ฝากกราบพ่อ จากปลายฟ้า มาแทบตัก
ส่งความรัก แทนมาลัย ดอกไม้สด
เป็นกลอนกานท์ ผ่านถ้อย ที่ร้อยรส
น้อมประณต แด่พ่อ..ขอบูชา
27 พฤศจิกายน 2553 05:18 น.
cicada
อยากตัดใจวันละหลายหลายหน
ตัดใจจนไม่จำทำได้ไหม
คุณหมอคะ ช่วยตัดต่อท่อหัวใจ
แล้วเย็บใหม่ให้หมดที่จดจำ
ไม่อยากเก็บภาพเธอเดี๋ยวเผลอรัก
ไม่รู้จักจะได้ไม่ถลำ
ไม่รู้หน้าไม่รู้ใจไม่ระกำ
ไม่ต้องพร่ำถึงใครไม่ต้องการ
ไม่อยากรู้ชื่อเธอเดี๋ยวเผลอเรียก
คอยสำเหนียกหวั่นไหวยามใจหวาน
ลบล้างไฟล์รวบรัดตัดสายพาน
สแกนผ่านไฟล์ว่างอย่างชิลชิล
คุณหมอคะตัดใจเย็บไหมปิด
จนมิดชิดอย่าให้ใจถวิล
ไม่รู้จักคำว่าน้ำตาริน
ไม่ยลยินไม่ชอกช้ำกับคำใคร...
18 พฤศจิกายน 2553 08:29 น.
cicada
อิฉัน...เป็นคนบ้านนอก ใครๆก็บอก ว่าดูเห่ยๆ
ฝรั่ง....อิฉันไม่สน มาจีบหลายคน อิฉันเฉยๆ
พลัดหลง..เข้ามาบ้านกลอน..เจอหนุ่มขี้อ้อน กลายเป็น..คุณเห่ย
เสร็จแล้ว..ก็เป็นไข้ใจ..โถ..หนุ่มกลอนไทย..ช่างใจร้าย..จังเลย....
เอ่ชา....
No Offense นะคะ....
แซม เห่ย ของแซมแต่ผู้เดียวไม่เกี่ยวกับใครจริงๆ ค่ะ..
แซมมาแบ่งปัน ด้วยหัวใจที่ยังดีอยู่......
เพียงแค่ เห่ย ๆ ๆ ๆ
ใจเตลิดเปิดเปิงไปเหลิงฝัน
จนงงงันหงุบเหงาแล้วเศร้าเห่ย
ช่างน่าขำใจเรา โอ..เจ้าเอย
สม..คุณเห่ย..ใจหักรักปักคา
ผ่านชีวิตพิษภัยได้ตั้งเยอะ
ไหงสะเออะอ่อนไหวหวนไห้หา
กับความฝันซ่านซาบภาพมายา
เสียน้ำตาเปาะแปะหยดแหมะลง
ตื่นเสียทีคุณเห่ยอย่าเฉยฉ่ำ
เพียงน้ำคำไทยไทยไยลุ่มหลง
ปล่อยหัวใจใฝ่หาพะว้าพะวง
จงหยุดลงรีบสดับแล้วกลับมา
ทุกทุกวันเสียงฝรั่งฟังหวานหู
ผ่านเข้ารูซ้ายไถลออกไปขวา**
ยินพร่ำเพ้อเบลอใบ้ให้ชินชา
ไม่เห็นน่าใส่ใจเท่าไทยครวญ
เจอหนุ่มไทยหว่านคำมารำป้อ
คุณเห่ย..หงอ หลงไปลืมไต่สวน
มนต์ขุนแผนแสนสนิทเข้าชิดชวน
ใจถูกข่วนย่อยยับเกือบดับแด
นะ..คุณเห่ย..อย่าเฉยแฉะ จะแนะให้
หยิบหัวใจดวงสวยช่วยทำแผล
ตื่นจากฝันฟุ้งเฟื่องเมืองลับแล
โถ..ก็แค่ ของฝาก จากบ้านกลอน...
(** รูหู ซ้าย/ขวา..กลัวอ่านผิดค่ะ)