21 มกราคม 2551 16:24 น.
chommarnnoi
คุณเป็นคนหนึ่งที่มี..คนที่คุณรัก..และคนที่รักคุณใช่ไหม
คุณอยากเป็นคนรักของใคร ๆ ใช่ไหม
คุณอยากให้มีคนรักคุณมากๆใช่ไหม
คุณอยากให้คนรัก..ของคุณ..รัก..คุณคนเดียวใช่ไหม
คุณอยากให้คนรัก..ของคุณ..ซื่อสัตย์..ต่อคุณคนเดียวใช่ไหม
คุณอยากให้คนรัก..ของคุณ..มีเวลาให้..คุณใช่ไหม
คุณอยากให้คนรัก..ของคุณ..เอาใจใส่..คุณใชไหม
คุณอยากให้คนรัก..ของคุณ..จริงใจ..กับคุณใช่ไหม
คุณไม่อยากให้คนรักของคุณ..โกหก..ใช่ไหม
คุณไม่อยากให้คนรักของคุณ..นอกใจ..ใช่ไหม
คุณไม่อยากให้คนรักของคุณ..เจ็บปวด..ใช่ไหม
คุณไม่อยากให้คนรักของคุณ..ผิดหวังและเสียใจ..ใช่ไหม...
ถ้าทุกคำตอบคือใช่...แล้วคุณคิดว่าสิ่งที่คุณทำอยู่ทุกวันนี้..คุณทำเพื่อคนที่คุณรัก..หรือทำเพื่อตัวคุณเอง
ทุกคำตอบอยู่ที่คุณ...หากคุณต้องการสิ่งใดเหล่านี้...คุณจงให้สิ่งเหล่านั้น..กับคนที่คุณบอกว่า "รัก"....
คงไม่มีใครหน้าไหน..รวมถึงคุณด้วย..ที่ต้องการให้คนรักหลอกลวง...ไม่จริงใจ...โกหก..นอกใจหรือมีคนอืน
วันนี้คงไม่สาย...ถ้าคุณจะทำเพื่อคนที่คุณบอกว่า "รัก" เว้นเสียแต่คุณเห็นแก่ตัวเกินไป..เลือกความสุขของตัวคุณเอง
มากกว่าคนรักของคุณ...คุณเอง..คงไม่อยากเป็นคนที่สองรองใคร...คุณเอง..คงไม่อยากโดนสวมเขาจากคนที่คุณรัก
เช่นเดียวกัน..กับคนอื่น..เรื่องความรัก..มันไม่มีใครผิด..มันก็ไม่ผิดถ้าคุณคิดจะนอกใจหรือมีใครเกินกว่าหนึ่งคน...ในเวลาเดียวกัน..แต่มันถูกนักหรือ...มันยุติธรรมกับคนที่คุณเคยบอกรักงั้นหรือ..เขาทำอะไรให้คุณเจ็บ...เขาทำอะไรให้คุณ...ชีวิตคนเราไม่จำเป็นต้องเลือกคนที่มาก่อน...ไม่จำเป็นต้องเลือกคนที่มาทีหลัง...แต่ใครล่ะจะเป็นคำตอบสุดท้ายของคุณ...หากวันนี้คุณยังไม่คิดหาคำตอบสุดท้ายให้ตัวคุณเอง...คุณเคยถามจิตใต้สำนึกของคุณเองหรือเปล่า..ว่า..มีอีกกี่คนทีต้องเอาอนาคตมาผูกติดไว้กับคุณ...มีอีกกี่คนที่ต้องอยู่กับคำโกหกของคุณ...มีอีกกี่คนที่เค้าต้องเจ็บเพราะคุณ...และคุณเคยถามตัวเองไหม...ว่า...เขาเหล่านั้น...ผิดอะไร...คุณอยู่ท่ามกลางความสุขที่มีใคร ๆ ...แล้วใครๆ เหล่านั้นล่ะ...เคยมีใครคิดบ้างหรือเปล่าว่าจะอยู่อย่างไร..จะต้องเจ็บปวดแค่ไหน...แล้วถ้ามีคนทำแบบนี้กับ..ญาติคุณ..พี่น้องของคุณ..หรือทำกับคนที่คุณรัก...คุณจะรู้สึกอย่างไร...คุณกล้าพอที่จะคิดและกล้าพอที่จะตัดสินใจหรือเปล่า...
น่าคิดนะ...ว่าเราเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า...เราทำเพื่อตัวเราเองมากเกินไปหรือเปล่า...น่าคิดนะ
10 มกราคม 2551 11:00 น.
chommarnnoi
จากเด็กกะโปโลคนนึง...เกลียดตำรวจเป็นชีวิตจิตใจ..พยายามทุกอย่างเพื่อที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับ...ตำรวจ...ก็แบบว่า...เกลียด...
และพยายามปิดกั้นตัวเองทุกวิถีทาง...เพื่อจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครทั้งนั้น...โดยเฉพาะผู้ชาย...ก้อเพราะเคยอกหักมาแล้วครั้งหนึ่ง...แต่แล้วเด็กกะโปโล...ที่บ้าเรียนคนหนึ่ง...ก็ผ่านเข้ามาใช้ชีวิตเป็นนิสิตใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย...เอ้า..นี่ก็ใกล้ฝึกงานแล้ว...จะเลือกที่ไหนดีน๊ะ...ไอ้ที่ดีๆ...ก็ไกลบ้าน..ที่พอมาไหวก็เต็มหมดแล้ว..เอาล่ะคราวนี้เห็นทีต้องเป็นโรงพักหน้าบ้านซะแล้ว...เอาก็เอาวะ..ฝึกก็ฝึก...เราก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานๆๆๆๆ....ไม่ทักไม่คุยกะใครถ้าไม่จำเป็น...แต่แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่ง...เค้าเป็นหัวหน้าสถานีตำรวจนี้...เป็นหัวหน้างานเราด้วย...แรกๆก็มาสอนงาน...สั่งงาน...มาดูงานเราบ้าง...พาไปออกตรวจ...ตั้งด่าน...ก็สอนให้เราเก่งทุกอย่าง...ยิ่งงานเอกสารอ่ะนะ..ได้มาเยอะเลย...เจ้านายเราคนนี้เอาใจลูกน้องเก่งมาก...มารรับมาส่งที่มหาวิทยาลัย...โทรหาตลอด...มีข้อความห่วงใยเวลาไม่สบาย..มันก็ปกตินะ..ทำงานก็มาแอบมอง...วันหนึ่งออกตรวจ...เค้าคนนี้ท่าทีไม่เหมือนก่อน...พูดจาแปลกๆ...เค้าชอบเราหรือเนี่ย...เด็กกะโปโล...ไม่ทันตั้งตัว....งง...อึ้ง....นับแต่วันนั้นมา...อาการของเค้าก็มากขึ้น...เหมือนรู้จุดอ่อนเรา...เอาใจเราทุกอย่าง..ความดี..ความรัก...ความเอาใจใส่...ที่เค้าทำให้เรา...สุดท้ายใจอ่อน...เอาล่ะมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว...เค้าก็น่ารักดี...ทำตัวดี...ไม่เจ้าชู้...เหล้าไม่ดื่ม...บุหรี่ไม่สูบ...เอาวะ..ใช่...ก็...ใช่...คนนี้แหละ....แต่พอนานเข้า...ความจริงที่ไม่มีใครรับได้ก็ปรากฎ...เค้าเจ้าชู้ที่สุด...มีบ้านโน้น..บ้านนี้....แล้วเราล่ะ...ของเล่นหรอ...เขาบอกว่าจริงใจ...จริงจัง...ส่งเราเรียนจนจบ....ซื้อโน่นซื้อนี่....ทำทีจริงจัง...แต่จะให้เชื่อได้ไง...คนเราเคยเสียใจที่สุด...ผิดหวังที่สุด...จะให้ไว้ใจกัน...เชื่อใจกันเหมือนตอนนั้นได้ไง
...สุดท้าย...ทุกวันนี้...สี่ปี...สุข...ปน...ทุกข์เพราะความระแวง...เฮ้อ...ไม่น่าเลย...ใครจะรู้...ว่าสิ่งที่เค้าบอกมันจริงหรือเปล่า....จะเชื่อกันได้อีกหรือเปล่า...
หน้าส่วนตัว
980
