28 มีนาคม 2547 17:56 น.
Chi bi mo roLL
วันประกาศผลสอบ...
"ทำไมเล้งยังไม่มาอีกนะ" โมบ่นกับตัวเอง
"นี่ โมจะบ่นอะไรก็เบาๆหน่อยก็ได้ ซันได้ยินนะ" ซันแกล้งแซวโม เล่นๆ
"แหม ก็เล้งยังไม่มาจริงๆนี่" โมบอกซัน
"คุยอะไรกันอยู่ คับ 2 สาว" ปิง เพื่อนสนิทของเล้ง เข้ามาทักโมและซัน
"จะทำไมล่ะ" ซันพูด
"ก็ไม่ทำไมหรอก ถามดู" ปิงตอบซัน
"มาแล้วๆ รอเล้งนานมั๊ยโม" เล้งมองไปที่โม แล้วถามแค่โมคนเดียวเท่านั้น ทั้งๆที่มีเพื่อนยืนอยู่อีก2คน
"คัยรอเล้ง" โมถาม
"ว้า แย่จัง โมไม่ได้รอเล้งหรอ" เล้งพูด พร้อมทำหน้าเหมือนคนน้อยใจ
"โมจ๋า ไม่ได้รอเล้ง แล้วเมื่อกี๊ คัยพูดหรอ ว่าทำไมเล้งยังไม่มา" ซันแกล้งพูดล้อเลียนโม
"โมพูดเมื่อไหร่" โมแก้ตัว ทั้งๆที่ตนก็พูด
"แน่ใจนะ ว่าโมไม่ได้พูด" ซันถามโม "เล้ง กลับบ้านนายไปเถอะ ไม่มีใครเขารอ วันนี้ผู้ปกครองมาอย่างเดียวก็ได้ แม่เล้งเข้าไปแล้วไม่ใช่หรอ" ซันแกล้งพูดให้เล้งกลับบ้าน แล้วเล้งก็เดินไป
"เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งกลับ อยู่คุยเป็นเพื่อนก่อน" โมพูด แล้วเล้งก็หยุดชะงักหันมาตอบโม
"ไหนบอกว่าไม่ได้รอเล้งไง" เล้งพูดประชด
"โมล้อเล่น โมก็รอเล้งอยู่แหล่ะ" โมตอบกลับ แล้วยิ้มให้เล้ง
"อ่ะนะ ไปนั้งคุยกันที่สวนดีกว่า" เล้งพูด พร้อมชวนโมไปคุยที่บริเวณสวนของโรงเรียน
"อืม ไปก็ไป เดี๋ยวโมโทรบอกแม่ก่อนนะ ว่าโมรอที่สวน" โมพูด แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแม่
"เล้งก้อนัดหม่าม๊าไว้ที่นี่" เล้งพูด
แม่ ของทั้งคู่ เดินออกมา ที่สวน.....
"แม่ นี่เล้งเพื่อนโมนะ" โมแนะนำเล้งให้แม่รู้จัก
"สวัสดีครับ" เล้ง ยกมือไว้และกล่าวคำทักทายแม่ของโม
"สวัสดีจ้า นี่ลูกชายเธอรึปล่าว" แม่โมรับไหว้เล้ง แล้วหันไปถามแม่เล้ง
"ใช่ นี่ลูกชายชั้นเอง" แม่เล้งตอบกลับ
"สวัสดีค่ะ" โม ยกมือไว้และกล่าวคำทักทายแม่ของเล้ง
เล้งและโมทำหน้า งงๆ เพราะแม่ของทั้งคู่ รู้จักกันมาก่อน
"ไม่ต้องสงสัยหรอกเล้ง แม่โมน่ะ เพื่อนหม่าม๊า สมัยมัธยม" แม่เล้ง รู้ว่าเล้งงง จึงพูดขึ้น
"อ๋อ คับ/ค่ะ" เล้งและโมพูดขึ้นมาพร้อมกัน และหันมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะ
"งั้นวันนี้ ชั้นกลับก่อนนะ" แม่โมพูด
"จ้า แล้ว ไว้เจอกันนะ" แม่เล้งตอบกลับ
"บายนะเล้ง ไว้คุยกัน" โมลาเล้ง พรอมเดินไปกับแม่
"ครับบาย แล้วเจอกันครับ" เล้งตอบกลับ พร้อมโบกมือ บ๊ายบาย...
โปรดติดตามตอนต่อไป......
25 มีนาคม 2547 13:38 น.
Chi bi mo roLL
ก่อนปิดเทอม....
"โม เดี๋ยวสอบเสร็จแล้วไปกินติมกันนะ" เล้ง ชายหนุ่มหน้าตาน่ารัก ซึ่งเป็นที่หมายปองของบรรดา นักเรียนหญิงในโรงเรียน เอ่ยชวนเพื่อนสาว
"ไปสิ ไปๆๆ ว่าแต่ เราไปกันแค่ 2 คนหรอ โมเอาซันไปด้วยได้มั๊ย" เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ตอบกลับมา พร้อมทั้งรอยยิ้ม อันสดใส
"ได้สิ ไปกันหลายๆคน จะได้สนุกไง" เล้งตอบกลับ
"อื้ม แล้วสอบเสร็จ ไปเจอกันที่หน้าโรงเรียนนะ" โมพูด พร้อมบอกสถานที่ที่จะมาเจอกัน
"ครับ แล้วเจอกัน" เล้งพูดก่อนที่จะเดินเข้าห้องสอบ
ตรงหน้าโรงเรียน....
"เล้ง รอเดี๋ยวนะ โมโทรตามซันก่อน" โมพูดขึ้น พร้อมหยิบโทรศัพท์ มาโทรหาเพื่อนรัก
"ฮัลโหล ซันจ๋า ออกมารึยังจ๊ะ" โมถามซัน
"ซัน กำลังจะโทรมาบอกพอดีเลย ว่าซันคงไปด้วยไม่ได้แล้ว หม่าม๊าจะมารับจ้า"
โมหน้าเสียเล็กน้อย
"อืมๆ งั้นไม่เป็นไรจ้า แค่นี้นะจ๊ะ ไว้วันหลังก็ได้" โมตอบกลับด้วยความน้อยใจที่ซันไปด้วยไม่ได้ และกดวางสายลง
"ซันว่ายังไงบ้างครับ" เล้งถามด้วยความสงสัย
"ซันไปด้วยไม่ได้ งั้นเราไปกัน 2 คนนะ" โมตอบด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
"โม เป็นอะไรรึปล่าว กลับบ้านก็ได้นะ" เล้งถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่ได้เป็นไรจ้า ไปกันเถอะ เดี๋ยวคนเยอะนะ" โมตอบกลับ พร้อมรอยยิ้ม
ณ ร้านไอศกรีม
"กินอะไรดีล่ะ" เล้งถามโม
"เอ้า มาร้านติม ก้อต้องกินติมสิ" โมตอบ พร้อมทำหน้ากวนๆ
"หรอ งั้นเอาไอศกรีม5ลูก คับพี่" เล้งสั่งไอศกรีมกับพนักงานในร้าน
ระหว่างที่ทาน ไอศกรีม โมและเล้งได้คุยกัน
"เหลืออีกแค่เทอมเดียวแล้วสินะ ที่เราจะได้เรียนด้วยกัน" โมพูดขึ้น พร้อมสีหน้าเซ็งๆ
"โมจะไปต่อ ม.4 ที่อื่นหรอ" เล้งถาม เพราะความอยากรู้
"ใช่แล้ว เล้งล่ะ จะเรียนที่เก่าหรอ" โมตอบ พร้อมตั้งคำถามกลับ
"เล้งก็ว่าจะอย่างนั้นนะ แล้วโมจะไปต่อที่ไหนล่ะ" เล้งตอบด้วยความลังเล
"โมหรอ ยังไม่แน่ใจเลย แต่คงออกแน่ๆหล่ะ" โมตอบ เพราะยังไม่รู้ แต่เธอก้อยืนยัน ว่าเธอจะออกจากโรงเรียนนี้
"ทำไมล่ะโม" เล้งถาม เพราะความสงสัย
"โมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน โมออกไปแล้ว เราก็ยังติดต่อกันได้นี่" โมตอบ ด้วยสีหน้าที่ดูแล้ว บอกบุญไม่รับเอาซะเลย
"แล้วเล้งจะโทรไปหานะ" เล้งพยายามทำให้โมได้รู้สึกดีขึ้น
"พูดแล้วนะ ว่าจะโทรมา ไม่โทรมาโกรธจริงๆด้วย" แล้วโมก็ยิ้มอีกครั้ง พร้อมกับทำหน้าตากวนๆ
"ค้าบบบ" เล้งตอบกลับ และยิ้มให้โม
"อ่าว ติมหมดแล้ว จะกินไรอีกมั๊ยจ๊ะ" โมถามเล้ง ในขณะที่ ไอศกรีม หมดถ้วย
"ไม่ดีกว่า พี่คับ เช็คบิลด้วยคับ" เล้งตอบกลับ พร้อมกับเรียกพนักงาน
"159 บาทค่ะ" พนักงาน บอกราคาของไอศกรีม ถ้วยนี้
"เดี๋ยวโมจ่ายเอง" โมพูด พร้อมกับหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์
"ไม่เป็นไร เล้งเลี้ยงเอง " เล้งขัด เพราะตนเป็นคนชวนมา และตั้งใจจะเลี้ยงอยู่แล้ว
"ไม่เอาอ่ะ งั้นคนละครึ่งแล้วกันนะ" โมปฏิเสธ พร้อมตัดบทด้วยการ ออกคนละครึ่ง
"โอเค ก็ได้" เล้งตอบ พร้อมหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์
เมื่อจ่ายเงินเสร็จทั้ง 2 คนก็เดินออกจากร้าน ไอศกรีม และได้เดินคุยกันไปเรื่อยๆ
"ขอบคุนนะเล้ง" โมพูดขึ้น
"ขอบคุณอะไร ค่าติมเราก็จ่ายเท่ากัน" เล้งถามพร้อมกับทำหน้าสงสัย
"ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนเราวันนี้ไง" โมตอบกลับ
"ใครบอกว่าเล้งมาเป็นเพื่อนโม เล้งเป็นคนชวนโมเองนะ" เล้งพูด เพราะตนเป็นคนชวนโมมาเอง
"อืม ใช่ แต่ถ้าไม่มีเล้ง โมคงกลับบ้านเลยแหล่ะ" โมพูดด้วยอารมเซ็งๆ
"กลับบ้านทำไม บ้านมันหนักนะ" เล้งกวนประสาทโมด้วยมุขฝืดๆ
"มุขแบบนี้ เค้าเลิกเล่นกันแล้ว ยังเล่นอยู่อีกหรอ" โมถาม
"ก็เผื่อโมจะขำไง" "รู้มั๊ย ว่าเวลาโมยิ้มอ่ะ มันดีกว่าทำหน้าอย่างนี้เยอะเลยนะ ยิ้มน๊าๆๆ"
แล้วโมก็ยิ้ม เพราะ หน้าทะเล้นๆ ของเล้ง ไม่ใช่เพราะมุขฝืดๆ
"เล้ง แล้วถ้าเราแยกกันตรงนี้ เล้งจะกลับบ้านเลยรึปล่าว" โมถาม
"คงยังหรอก" เล้งตอบ
"อ่าว แล้วเล้งจะไปไหน ทำอะไรล่ะ" โมถามต่อ
"ก้อเดินเรื่อยเปื่อย ไปเล่นเกมล่ะมั๊ง โมจะกลับแล้วหรอ" เล้งตอบ พร้อมถามโมกลับ
"ยังหรอก โมก็ถามดู เผื่อจะนึกออก ว่าเราจะไปไหนกันต่อดี" โมตอบ พร้อมกับทำหน้าเหมือนคนคิดอะไรอยู่
"อ๋อ งั้นไปเล่นเกมกันมั๊ย" เล้งชวนโมไปเล่นเกมที่ร้านเกม
"ก็ได้ โมยังไม่อยากกลับบ้านน่ะ" โมตอบตกลง เพราะเธอยังไม่อยากกลับบ้าน
แล้วทั้งคู่ก็ไปเล่นเกมกัน จนกระทั่ง 5โมงเย็น
"เล้งๆ 5โมงแล้ว ฝนตกด้วย งั้นโมกลับบ้านก่อนนะ" โมดูนาฬิกา แล้วมองไปที่หน้าต่างของร้านเกม
"แล้วโมจะกลับยังไง" เล้งถาม
"รถเมล์มั๊ง แท็กซี่มั๊ง ไม่รู้สิ" โมตอบอย่างไม่แน่ใจ
"เอางี้ เดี๋ยวเล้ง ไปด้วย" เล้งจะไปส่งโม ทั้งๆที่บ้านของตน ต้องไปทางขวา แต่บ้านของโมต้องไปทางซ้าย
"ไปทำไม บ้านเราคนละทางกันเลยนะ" โมถามเล้ง พร้อมกับทำหน้างงๆ
"มันเย็นแล้ว ฝนก็ตกด้วย รถเมล์คนเยอะ ขึ้นแท็กซี่ก็อันตรายนะ" เล้งพูดด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไร โมชินแล้ว" โมปฏิเสธ เพราะเกรงใจเล้ง
"ไม่เอาน่า เดี๋ยวเล้งไปส่ง อย่าดื้อสิ" เล้งดุโมเหมือนดุเด็กเล็กๆ
โม ได้แต่พยักหน้า เพราะเถียงเล้งทีไร ไม่เคยเถียงขึ้นซะที
บนรถแท็กซี่
"โอ๊ย ทำไมรถมันติดอย่างนี้เนี่ย" โมพูดขึ้น พร้อมกับอารมหงุดหงิด
"อ่าว รถไม่ติด แล้วรถจะไปได้หรอ" เล้งพูดกวนประสาทโม ด้วยมุขฝืดๆ อีกครั้ง
"ยังไม่เลิกเล่นอีกหรอ มุขล้าสมัยเนี่ย" โมถาม
"ก็เล้งไม่อยากให้โมอารมเสียนะ ยิ้มสิ ยิ้มๆๆ" เล้งพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าทะเล้น เพื่อที่จะให้โมหายหงุดหงิด
"ถึงบ้านโมแล้วนะ เล้งจะไปไหนต่ออีกรึปล่าว" โมพูดขึ้น ก่อนที่จะลงจากรถ
"คงไม่ไปแล้ว กลับบ้านเลยแหล่ะ แล้วเจอกัน Msn นะ" เล้งตอบกลับ พร้อมนัดแนะโม ให้เข้ามาคุยในโปรแกรมยอดฮิต
"จ้า....บาย" โมตอบ พร้อมโบกมือ
โปรดติดตามตอนต่อไป......
หน้าส่วนตัว
737
