5 มิถุนายน 2547 14:27 น.
Chi bi mo roLL
เมื่อวันเสาร์ มาถึง.....
เวลาตี 5
"เล้งๆ ตื่นรึยังลูก" แม่เล้งเรียกลูกชายของตน
"เล้งแต่งตัวอยู่ครับ อีก 5 นาทีนะ หม่าม๊า" เล้งตอบกลับทั้งๆที่ตนกำลังโทรศัพท์
"เร็วๆนะเล้ง เดี๋ยวหม่าม๊าไปรอที่รถ" แม่เล้งเร่งลูกชายตนเอง แล้วเดินไปรอที่รถ
"ติ๊ด ตา ดิ๊ด" โทรศัพท์มือถือของโมดัง
"ฮัลโหล ว่ายังไงเล้ง จะโทรมาเลื่อนนัดโมหรอ" โมถามเล้ง
"เปล่า เล้งจะโทรมาบอก ว่าเล้งกำลังจะออกจากบ้านแล้วนะ เตรียมตัวรอเลย" เล้งบอกโม
"ผิดคาดแฮะ แต่เดี๋ยวโมจะเตรียมตัวรอนะ" โมพูด เพราะตนคิดว่าเล้งจะตื่นสาย แล้วโทรมาเลื่อนนัดตน
ที่ หน้าบ้านโม....
"ติ๊ง ต่องๆๆๆ" เสียงกริ่งบ้านของโมดัง
ขณะที่พี่แดงกำลังเดินออกมาดู ว่าใครมากดกริ่ง.........
"ไม่ต้องค่ะพี่แดง ไปนอนต่อเถอะค่ะ" โมพูด เพราะพี่แดงหน้าตาสลึมสลือ
แม่โมเดินลงบันไดมา.....
"โม เดี๋ยววันนี้แม่จะออกไปข้างนอก คงกลับบ้านดึกๆ โมกลับมาถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรบอกแม่นะลูก" แม่บอกโม ด้วยความเป็นห่วง
"ค่ะแม่ แล้วพ่อล่ะคะ ไปกับแม่รึปล่าว" โมตอบกลับ พร้อมถามแม่
"ไปจ้ะ แม่ไปกับพ่อ" แม่โมตอบกลับ
"งั้นโมไปนะคะแม่" โมบอกแม่แล้วเดินไปเปิดประตูบ้าน
"เที่ยวให้สนุกนะลูก" แม่โมพูด ขณะที่โมกำลังเดินขึ้นรถ
"สวัสดีค่ะ คุณน้าทั้ง 2" โมกล่าวคำทักทายพร้อมยกมือไหว้พ่อกับแม่ของเล้ง
"สวัสดีจ้า ตามสบายนะลูก โม จะหลับไปก่อนก็ได้" แม่โมพูด
"นอนตักเล้งก็ได้นะ เล้งไม่ถือ" เล้งแกล้งพูดกับโม
"ไม่ดีกว่านะเล้ง โมกลัวเล้งกันน่ะ" โมแกล้งตอบกลับเล้ง
ที่พัทยา...ยามเช้า ขณะที่พระอาทิตย์กำลังโผล่ขึ้นจากผิวน้ำ
"ถึงซะทีนะลูก"แม่เล้งพูดกับเด็กทั้ง 2 คน ขณะที่เล้งกำลังหลับ
"ค่ะ ถึงซะที" โมพูด
"งั้นพ่อกับแม่ไปนั่งแถวนั้นนะ โมช่วยเรียกเล้งให้ด้วยนะลูก" พ่อเล้งพูด พร้อมเดินไปที่ร้านค้าตรงริมหาด
"ค่ะ" โมตอบกลับ
"เล้งๆๆๆ ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว" โมเรียกเล้ง พร้อมเขย่าตัวเล้ง
เล้งลุกขึ้นมามองหน้าโม แล้วแกล้งนอนต่อ..
"เล้ง โมบอกให้ตื่นไง ไม่ตื่นงั้นโมลงก่อนนะ" โมพูดพร้อมปิดประตูรถ
"เล้งก็แกล้งโมเล่นๆ เล้งตื่นตั้งแต่ยังไม่ถึงแล้ว" เล้งพูด พร้อมทำหน้าทะเล้น
"โมไม่เชื่อหรอก" โมพูด
"ดูนั่นสิ พระอาทิตย์กำลังขึ้น สวยเนอะโม ไปถ่ายรูปกันเถอะ" เล้งเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วชี้ไปที่พระอาทิตย์ดวงโต
"สวยจังเลยเล้ง" โมพูด
"อะไรนะ เล้งสวยหรอ เล้งเป็นผู้ชายนะโม" เล้งแกล้งเข้าใจผิด
"ไม่ใช่ เล้งนี่เข้าใจอะไรยากจริงนะ" โมพูด
เล้งและโมเดินด้วยกันที่ริมหาด......
"เล้ง" โมเรียกเล้ง
"ฮะ อะไร" เล้งขานรับแล้วถามโม ขณะที่ตนกำลังถ่ายรูปวิวอยู่
"ปล่าวหรอก โมกลัวลืมชื่อเล้ง เลยเรียกดู" โมกวนประสาทเล้งเล่นๆ
"โมคับ" เล้งเรียกโม
"กลัวลืมชื่อโมล่ะซิ ถึงเรียกโมเนี่ย" โมคิดว่าเล้งจะกวนประสาทตนกลับ
"ปล่าว เล้งมีเรื่องจะพูดจริงๆ" สีหน้าของเล้งดูจริงจังขึ้นมาก
"อะไรล่ะเล้ง" โมถาม
"วาเลนไทน์ที่ผ่านมา เล้งยังไม่ได้ให้อะไรโมเลย ถ้าเล้งจะให้วันนี้ โมจะว่าเล้งมั๊ย" เล้งเริ่มเข้าประเด็น
"อะไรล่ะ" โมถามอีกครั้ง เพราะเริ่มสงสัย
"คือ...เอ่อ...คือ..." เล้งมัวอ้ำๆอึ้งๆ
"มัวแต่อ้ำๆอึ้งๆ โมจาได้รู้มั๊ย วันนี้" โมพูด
"เล้งจะให้หัวใจโมอ่ะ จะรับมั๊ยโม" เล้งพูดด้วยอาการเขินสุดๆ
"น้ำเน่าอ่ะเล้ง ถ้าโมไม่รับล่ะ" โมเริ่มพูดให้เล้งใจเสีย
"โมไม่รับ..เล้งก็อกหักสิ" เล้งพูด ด้วยน้ำเสียงที่อ่อยๆ
"งั้นโมจะรับไว้แล้วกันนะ" โมตอบแล้วยิ้ม
"ไปเล่นน้ำกันเถอะโม" เล้งแก้เขินด้วยการเปลี่ยนเรื่อง
เล้งและโมเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งถึงเวลาที่ควรจะเลิกเล่น
"เล้ง โมขึ้นก่อนนะ" โมบอกเล้ง
"อ่าว ทำไมโมรีบเลิกจัง" เล้งถามโมทั้งๆที่ตนก้อรู้ว่าเล่นมานานแล้ว
"รีบอะไรเล้ง นี่10โมงแล้วนะ เล่นกันตั้งแต่6 โมงครึ่ง ไม่เบื่อหรอ" โมพูด
"โมไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวเล้งตามขึ้นไป" เล้งตอบโม
เมื่อทั้ง 2 อาบน้ำเสร็จ ก็มานั่งทานอาหารที่ริมชายหาด พร้อมพ่อและแม่ของเล้ง...
"เหนื่อยกันมั๊ยลูกโม" แม่เล้งถามโม
"ไม่เหนื่อยครับ สนุกดี" เล้งตอบแทนโม
"เล้งสนุกคนเดียวสิไม่ว่า" โมแกล้งพูด ทั้งๆที่ตนอยากหยุดเวลาเพียงแค่นี้
"ผู้หญิงอะไร ปากไม่ตรงกับหัวใจ" เล้งพูดเบาๆ แต่บังเอิญโมได้ยิน
"อะไรนะ! ใครที่ไหนเค้าปากตรงกับใจบ้าง ปากเล้งก็ไม่เบี้ยวนี่ เล้งก็ไม่ตรงเหมือนกันนั่นแหล่ะ จริงไม่คะ หม่าม๊า" โมแกล้งสั่งสอนเล้ง แล้วหันไปถามแม่เล้ง ((สังเกตมั๊ยคะ โมเริ่มเรียกแม่เล้งอย่างสนิทมากขึ้น))
"จริงจ้ะจริง" แม่เล้งหัวเราะ แล้วตอบคำถามโม
"อิ่มกันรึยังลูก?" พ่อเล้งถามทั้ง 2 คน
"โมน่ะ อิ่มแล้วค่ะ แต่ท้องมารอย่างเล้ง คงยังมั๊งคะ" โมแกล้งเหน็บเล้ง
"แหม.. โมค้าบบบ ทำเหมือนจะรู้ใจเล้งเลยนะค้าบ" เล้งพูด
"โมก็มั่วๆไปอย่างนั้นแหล่ะ ตกลงอิ่มรึยังล่ะ" โมถามเล้ง
"อิ่มแล้วค้าบบบ อย่าทำหน้าโหดสิ" เล้งพูดกับโม
"ห๊า.. โมเนี่ยนะ หน้าโหด หน้าตาออกจะคิขุโนเนะ แหวะ" โมพูดเอง แล้วขยาดตัวเอง เอง
"ดีนะเนี่ย ที่โมยังรู้ตัว ยังแหวะเองเนี่ย" เล้งแกล้งเหน็บโม
"อืม" โมตอบ
"จะเถียงกันอีกนานมั๊ยลูก แม่ว่าแม่กับพ่อกลับก่อน แล้วเล้งกับโมก็ขึ้นรถทัวร์กลับกันเองเลย" แม่เล้งพูด
"ดีคับ เล้งจะได้เล่นน้ำต่อกับโม จริงมั๊ยโม?" เล้งพูดกับแม่ แล้วหันไปถามโม
"โมว่าโมกลับด้วยดีกว่าค่ะ ให้เล้งเค้าอบยู่เล่นน้ำคนเดียว" โมหันไปพูดกับแม่เล้ง
"ไป ขึ้นรถสิลูก โม" พ่อเล้งเรียกโมขึ้นรถ
"อ้าว แล้วเล้งล่ะป่าป๊า" เล้งถามพ่อตน
"จะเล่นน้ำต่อก็กลับเอง จะกลับกับป๊าก็ขึ้นรถ" พ่อเล้งตอบ
"โอเค งั้นเล้งกลับด้วย ไม่เล่นแล้ว ไม่มีเพื่อน รู้งี้เล้งชวนปิงมาดีกว่า โมไม่ยอมอยู่เป็นเพื่อน" เล้งแกล้งประชดโม
"จะกลับก็รีบๆขึ้นรถ อย่ามัวพูดมาก ชวนเองก็อย่ามาบ่น" โมพูด
"โอเคๆ ป่ะป๊า ออกรถเลยครับ" เล้งพูด พร้อมเดินขึ้นรถ
"ยังไม่เย็นมาก ส่งโมที่เซ็นทรัลก็ได้ค่ะ โมจะแวะเดินเล่น"โมพูดกับแม่และพ่อเล้ง
"ได้จ้า แล้วรีบกลับบ้านนะลูก เดี๋ยวแม่เค้าจะเป็นห่วง" แม่เล้งพูดกับโม
โปรดติดตามตอนต่อปายยย....
5 มิถุนายน 2547 13:47 น.
Chi bi mo roLL
ทั้ง 2 คน สนิทกันเรื่อยๆ จนกระทั่ง เวลาผ่านไป 2 เดือน ครึ่ง ทั้งคู่ มีเวลาที่จะเรียนด้วยกันเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น
วันวาเลนไทน์ เล้งได้ของขวัญมากมาย ซึ่งโมก็ได้เยอะเช่นกัน แต่เล้งไม่ได้ให้อะไรโม และโมก็ไม่ได้ให้อะไรเล้ง
"แหมเล้ง สาวๆให้ของเต็มเลยนะ" โมแซวเล้ง
"โมก็ไม่แพ้เล้งเหมือนกันนะ หนุ่มๆขอความรักกันเต็มเลย" เล้งแซวโมกลับ
"เออ โมยังไม่ได้ให้อะไรเล้งเลย ติดไว้ก่อนแล้วกันนะ" โมพูดกับเล้ง
"เล้งขอหัวใจโมได้มั๊ย โมจะได้ไม่ต้องติดไว้ ล้อเล่นนะ อย่าคิดมาก" เล้งแกล้งพูด
"เล้งจะบ้าหรอ โมไม่ให้หรอก อิอิ" โมพูด แล้วหัวเราะ
วันรุ่งขึ้น...
"โมๆๆ" เล้งเรียกโม ขณะที่โมกำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่
"อะไร เล้ง เรียกครั้งเดียวก็ได้" โมถามกลับ ทั้งๆ ที่สายตาของเธอไม่ได้ละมาจากหนังสือการ์ตูนเลย
"หยุดอ่านการ์ตูน แล้วหันหน้ามาคุยกับเล้งก่อนสิ" เล้งพูดกับโม
"อ่ะ มีอะไร ว่ามา โมกำลังสนุก" โมถาม
"หม่าม๊าเล้งให้มาชวนโมไปพัทยา โมจะไปมั๊ย" เล้งถามโม
"ไปกี่วัน" โมจึงถามกลับ
"ไปเช้าเย็นกลับ จะไปกับเล้งมั๊ย" เล้งตอบแล้วถามอีกครั้งหนึ่ง
"แล้วทำไมไม่ไปชวน ตาปิงล่ะ" โมถามเล้ง เพราะเห็นว่าเล้งกับปิงเป็นเพื่อนสนิทกัน
"ก็หม่าม๊าเล้งให้ชวนโม" เล้งตอบกลับ ทั้งๆที่ตนอยากไปกับโมเพียง 2 ต่อ2 เท่านั้น
"ไปวันไหนจ๊ะ" โมถามเล้ง
"เสาร์นี้ เดี่ยวไปรับที่บ้าน" เล้งบอกโม พร้อมอาสาจะไปรับโมที่บ้าน
"เดี๋ยวโมถามแม่ก่อนนะ" โมบอกเล้ง พร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"กริ๊ง กริ๊ง" เสียงโทรศัพท์ที่บ้านโมดัง
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ" พี่แดงพี่เลี้ยง บ้านโมรับโทรศัพท์
"พี่แดงขา ขอสายแม่ทีค่ะ" โมพูดกับพี่เลี้ยง
"ค่ะ สักครู่นะคะ" พี่แดงพูด
"ฮัลโหล ว่าไงลูกโม" แม่โมมารับสาย แล้วถามโม
"โมจะถามแม่ ว่าเล้งมาชวนไปพัทยา แม่จะให้ไปมั๊ย" โมถามแม่
"อ๋อ แม่คุยกับแม่เล้งแล้ว โมจะไปก็ไปสิลูก" แม่โมตอบ พร้อมอนุญาต
"ค่ะๆ งั้นแค่นี้นะคะ" โมพูดกับแม่ แล้ววางสายลง
"แม่ว่าไงบ้างโม" เล้งถามโม เพราะอยากให้โมไปด้วย
"แม่ให้ไป แต่..." โมพูด
"แต่อะไร" เล้งถาม เพราะความอยากรู้
"แต่โมจะไปดีมั๊ยน๊าาา" โมพูด แล้วทำหน้าคิด แบบทะเล้นๆ
"ไปสิ ไปๆๆ นะโม นะนะนะ" เล้ง อ้อนวอนโม
"ไปก็ไปจ้า" โมตอบตกลง แล้วยิ้มให้เล้ง
"โอเค งั้นพรุ่งนี้ เล้งไปรับที่บ้าน ตี5 ครึ่ง นะ"
"ห๊า ตี 5 ครึ่ง ไปทำอะไรแต่เช้าอ่ะเล้ง" โมตกใจ แล้วถามเล้ง
"ก็ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน" เล้งพูด
"อ๋อ ก็ได้ เล่นน้ำทะเลเช้าๆ อากาศดี" โมพูด
"โรแมนติกดีด้วย" เล้งพูดแล้วทำหน้าทะเล้น
"โรแมนติกแล้ว ชวนโมทำไมเนี่ย เดี๋ยวสาวๆของเล้งจะว่าโมนะ อิอิ" โมพูด แล้วหัวเราะ
"เอาน่า โมไปนะ เดี๋ยวเล้งไปรับ" เล้งขอร้องโมอีกครั้ง
"โอเคๆ ไปโมไป" โมตอบตกลง
"รับปากแล้วนะ" เล้งพูด
โปรดติดตามตอนต่อไป....
4 มิถุนายน 2547 21:43 น.
Chi bi mo roLL
จนกระทั่งเวลาผ่านไป 1 เดือน เล้งกับโม ดูเหมือนว่าจะสนิทกันมากขึ้น เพราะมีสื่อกลางคือ โทรศัพท์ Msn และ แม่ของเล้งและโมก็รู้เห็น
วันเปิดเรียน เทอมสุดท้าย...
"ติ๊ด ตา ดิ๊ด" โทรศัพท์ มือถือของโมดังขึ้น
"ฮัลโหล ว่างัยจ๊ะ มาถึงโรงเรียนรียัง" โมได้พูดกับปลายสาย ซึ่งไม่ใช่ใคร เล้งนี่เอง
"จะถึงยังไง เล้งจะโทรมาถาม ว่าแต่งชุดลูกเสือหรือชุดนักเรียนล่ะ" เล้งถาม เพราะ ตนไม่เคยสนใจ ว่าก่อนปิดเทอมอาจารย์ได้สั่งอะไรไว้
"อ๋อ ชุดนักเรียนจ้า รีบมาเร็วๆน๊ะ อย่าให้สายตั้งแต่วันแรก ไม่ดีรู้มั๊ย" โมสั่งเล้ง อย่างสนิทสนม
"คร้าบบบ คุณ แม่ เดี๋ยวผมจะรีบไปคร้าบบบ" เล้งตอบกลับด้วยเสียงอันกวนประสาท
"จะบ้าหรอ ใครแม่แก แค่นี้นะ เดี๋ยวคุยกันที่โรงเรียน" โมเถียงกลับ พร้อมกับวางโทรศัพท์ทันที
"หวัดดีจ้าโม" ซัน เพื่อนสาวของเธอทัก พร้อมกับรอยยิ้ม
"อ่อ จ้า ไปหาที่นั่งกันดีกว่า" โมตอบกลับ พร้อมยิ้มให้ซัน และทั้ง2กำลังจะเดินเข้าห้องเรียน
"เดี๋ยวสิคร้าบบบ" เล้งร้องเรียก ขณะที่ 2 สาวกำลังเดินเข้าห้องเรียน
"รู้สึกจะมาไวนะ เมื่อกี๊เพิ่งแต่งตัวเองไม่ใช่หรอ" โมถามเล้ง เพราะเธอเพิ่งวางสายโทรศัพท์จากเล้ง แค่ 10 นาที เท่านั้น
"แหม ก็บ้านอยู่แค่นี้เอง ขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้าง 5 นาทีก็ถึง" เล้งตอบกลับ เพราะบ้านของเขาอยู่ห่างจากโรงเรียนเพียง 3 กิโลเมตรเท่านั้น
"อืมๆๆ เข้าไปหาที่นั่งกันเหอะ" โมพูด
"นั่งตรงนี้ก็ได้โม ซันขอนั่งฝั่งขวานะ" ซันบอกโม พลางเอามือลากเก้าอี้
"ได้ๆๆ มองเห็นกระดานชัดดี" โมพูด พร้อมกับมองไปที่กระดาน
"พูดเหมือนจะตั้งใจเรียนเลยนะ" เล้งพูดขัดขึ้นมา
"เรื่องของโม แล้วเล้งล่ะ จะนั่งตรงไหน" โมทำหน้าค้อนใส่ พร้อมกับถามเล้ง
"นั่งตรงนี้ไง" เล้งพูด พลางเอามือลากเก้าอี้ ของโต๊ะ ทางด้านซ้ายมือของโม
"นั่งใกล้กันอย่างนี้ ก็จีบกันทั้งวันเลยสิ" ปิง พูดขึ้น แล้วทำหน้ากวนๆ
"จะบ้าหรอ" โมพูด พร้อมกับหน้าแดง
พักกลางวัน....
"ซัน เก็บของเสร็จยังจ๊ะ ไปกินข้าวกัน" โมเรียกเพื่อนสาวที่หน้าประตูห้องเรียน ขณะที่ซันกำลังเก็บของอยู่
"เสร็จแล้วๆๆ" ซันพูดพร้อมวิ่งออกมา
"วันนี้เราจะกินร้านไหนกันดีนะ เปิดเทอมวันแรก" โมพูด ขณะที่กำลังเดินไปที่โรงอาหาร
"โม เดี๋ยวสิ เดี๋ยวๆๆ" เสียงเล้งพูด มาจากข้างหลังโม
"อะไรหรอเล้ง" โมถามด้วยความสงสัย
"ไปด้วย เราไปกินข้าวด้วยนะ" เล้งพูดกับโม
"โรงอาหารตั้งกว้าง ทำไมต้องไปกับเราด้วยเนี่ย" โมพูดพร้อมกับทำหน้ากวนๆ
"ก็ไอ้เล้ง มันอยากไปนั่งกับโมอ่ะ" ปิงพูดขึ้น
"จะหวานอะไรกันนักหนา ก็ไม่รู้ เพื่อนชั้น ชั้นหวงนะ" ซันพูดพร้อมกับดึงโมมาใกล้ๆ
"โอ๊ย หิวแล้วๆๆ จะคุยกันอีกนานมั๊ย" เล้งพูด พลางหันมองหน้าโม
"หิวก็ไปกินสิ ไม่มีใครเขาไปอุดปากเล้งไว้ซะหน่อย" โมพูด
"โห อิ่มเลย เจอมุขไปเม็ดเดียว" เล้งพูด พร้อมกับทำหน้าทะเล้น
"ไป โม ไปกินข้าวกัน เล้งมันอิ่มแล้วก็ปล่อยไว้ตรงนี้" ซันพูดกับโม พร้อมกับจูงมือโมไป
"ปิง ไปกินด้วยกันก็ได้นะ ใครเขาอิ่มแล้ว ก็ให้เค้ายืนตรงนี้แหล่ะ" โมพูดกับปิง พลางหันหน้าไปมองเล้ง
ทั้ง 3 คน เดินไปโรงอาหารด้วยกัน
"เดี๋ยวก่อนสิ รอด้วยๆ" เล้งพูด พลางวิ่งตามทั้ง 3 คน
เลิกเรียน...
"เฮ้อ เรียนวันแรก เสร็จซะทีเนอะ" ซันพูดกับโม
"การบ้านเต็มเลย ไม่อยากทำเลย" โมพูดไป มือก็เก็บของไป
"โม เลิกเรียนแล้ว จะไปไหนต่อรึปล่าว" เล้งถามโม
"กลับบ้านเลย คงไม่ไปไหนแล้วแหล่ะ การบ้านเยอะ" โมตอบกลับ
"อ๋อ งั้นกลับบ้านดีๆนะ อย่าไปทำก่งก๊งบนรถเมลล์ล่ะ" เล้งแกล้งพูดกวนประสาท ทั้งๆที่ใจตนก็เป็นห่วง
"โถ่ ก็คิดว่าเป็นห่วงกัน" โมทำหน้าผิดหวัง เพราะคิดว่า เล้งจะเป็นห่วงตน
"ไปกันรึยัง" ซันพูดกับโม
"เดี๋ยวก่อน รอปิงด้วย กลับทางเดียวกัน รอกันบ้าง" ปิงพูด
"อ้าว ใครจะไปรู้ ก็คิดว่า จาไปเที่ยวไหนกันต่อกับเล้ง" ซันแกล้งพูดประชดปิง
"ไม่ไปแล้ว วันนี้ ให้มันเป็นหมาหัวเน่าไปวันนึง เราไปกับสาวๆดีกว่า" ปิงพูด พร้อมกับหันหน้าไปกวนประสาทเล้ง
"ไปเถอะ รถมาแล้ว" โมพูด พร้อมสกิด เพื่อนทั้ง 2
เมื่อโมถึงบ้าน ก็ไปนั่งเล่น Msn ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอต้องเล่นทุกวัน และทำการบ้านอยู่หน้าคอม จนกระทั่ง 2 ทุ่ม
ขณะที่เธอกำลังปิดคอม....
"ติ๊ด ตา ดิ๊ด" โทรศัพท์ มือถือเธอดังขึ้น
"ฮัลโล มีอะไรรึปล่าวเนี่ย" โมรับโทรศัพท์พร้อมกับถามทันที เพราะรู้ว่าเป็นเล้ง
"จะโทรมาถามการบ้านน่ะ มีอะไรบ้าง" เล้งพูดกับโม เพราะ ตนไม่ค่อยจะสนใจเรียนสักเท่าไร
"อ๋อ ก็มีภาษาไทย สังคม แล้วก็คณิต แค่นี้แหล่ะ" โมบอกเล้ง ขณะที่ตนกำลังเดินขึ้นบ้าน
"แล้วจะนอนรึยัง" เล้งถามโม
"คงอีกสักพักแหล่ะ จัดกระเป๋าก่อน" โมบอกเล้ง
"เล้งไม่มีอะไรแล้วแหล่ะ รีบๆนอนนะเดี๋ยวหน้าแก่ ผันดีล่ะ" เล้งพูด
"อืม แค่นี้นะ ฝันดีจ้า" โมพูดกับเล้ง ก่อนที่จะวางสายไป
โปรดติดตามตอนต่อปายค้าบบบ.....
28 มีนาคม 2547 17:56 น.
Chi bi mo roLL
วันประกาศผลสอบ...
"ทำไมเล้งยังไม่มาอีกนะ" โมบ่นกับตัวเอง
"นี่ โมจะบ่นอะไรก็เบาๆหน่อยก็ได้ ซันได้ยินนะ" ซันแกล้งแซวโม เล่นๆ
"แหม ก็เล้งยังไม่มาจริงๆนี่" โมบอกซัน
"คุยอะไรกันอยู่ คับ 2 สาว" ปิง เพื่อนสนิทของเล้ง เข้ามาทักโมและซัน
"จะทำไมล่ะ" ซันพูด
"ก็ไม่ทำไมหรอก ถามดู" ปิงตอบซัน
"มาแล้วๆ รอเล้งนานมั๊ยโม" เล้งมองไปที่โม แล้วถามแค่โมคนเดียวเท่านั้น ทั้งๆที่มีเพื่อนยืนอยู่อีก2คน
"คัยรอเล้ง" โมถาม
"ว้า แย่จัง โมไม่ได้รอเล้งหรอ" เล้งพูด พร้อมทำหน้าเหมือนคนน้อยใจ
"โมจ๋า ไม่ได้รอเล้ง แล้วเมื่อกี๊ คัยพูดหรอ ว่าทำไมเล้งยังไม่มา" ซันแกล้งพูดล้อเลียนโม
"โมพูดเมื่อไหร่" โมแก้ตัว ทั้งๆที่ตนก็พูด
"แน่ใจนะ ว่าโมไม่ได้พูด" ซันถามโม "เล้ง กลับบ้านนายไปเถอะ ไม่มีใครเขารอ วันนี้ผู้ปกครองมาอย่างเดียวก็ได้ แม่เล้งเข้าไปแล้วไม่ใช่หรอ" ซันแกล้งพูดให้เล้งกลับบ้าน แล้วเล้งก็เดินไป
"เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งกลับ อยู่คุยเป็นเพื่อนก่อน" โมพูด แล้วเล้งก็หยุดชะงักหันมาตอบโม
"ไหนบอกว่าไม่ได้รอเล้งไง" เล้งพูดประชด
"โมล้อเล่น โมก็รอเล้งอยู่แหล่ะ" โมตอบกลับ แล้วยิ้มให้เล้ง
"อ่ะนะ ไปนั้งคุยกันที่สวนดีกว่า" เล้งพูด พร้อมชวนโมไปคุยที่บริเวณสวนของโรงเรียน
"อืม ไปก็ไป เดี๋ยวโมโทรบอกแม่ก่อนนะ ว่าโมรอที่สวน" โมพูด แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแม่
"เล้งก้อนัดหม่าม๊าไว้ที่นี่" เล้งพูด
แม่ ของทั้งคู่ เดินออกมา ที่สวน.....
"แม่ นี่เล้งเพื่อนโมนะ" โมแนะนำเล้งให้แม่รู้จัก
"สวัสดีครับ" เล้ง ยกมือไว้และกล่าวคำทักทายแม่ของโม
"สวัสดีจ้า นี่ลูกชายเธอรึปล่าว" แม่โมรับไหว้เล้ง แล้วหันไปถามแม่เล้ง
"ใช่ นี่ลูกชายชั้นเอง" แม่เล้งตอบกลับ
"สวัสดีค่ะ" โม ยกมือไว้และกล่าวคำทักทายแม่ของเล้ง
เล้งและโมทำหน้า งงๆ เพราะแม่ของทั้งคู่ รู้จักกันมาก่อน
"ไม่ต้องสงสัยหรอกเล้ง แม่โมน่ะ เพื่อนหม่าม๊า สมัยมัธยม" แม่เล้ง รู้ว่าเล้งงง จึงพูดขึ้น
"อ๋อ คับ/ค่ะ" เล้งและโมพูดขึ้นมาพร้อมกัน และหันมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะ
"งั้นวันนี้ ชั้นกลับก่อนนะ" แม่โมพูด
"จ้า แล้ว ไว้เจอกันนะ" แม่เล้งตอบกลับ
"บายนะเล้ง ไว้คุยกัน" โมลาเล้ง พรอมเดินไปกับแม่
"ครับบาย แล้วเจอกันครับ" เล้งตอบกลับ พร้อมโบกมือ บ๊ายบาย...
โปรดติดตามตอนต่อไป......
25 มีนาคม 2547 13:38 น.
Chi bi mo roLL
ก่อนปิดเทอม....
"โม เดี๋ยวสอบเสร็จแล้วไปกินติมกันนะ" เล้ง ชายหนุ่มหน้าตาน่ารัก ซึ่งเป็นที่หมายปองของบรรดา นักเรียนหญิงในโรงเรียน เอ่ยชวนเพื่อนสาว
"ไปสิ ไปๆๆ ว่าแต่ เราไปกันแค่ 2 คนหรอ โมเอาซันไปด้วยได้มั๊ย" เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ตอบกลับมา พร้อมทั้งรอยยิ้ม อันสดใส
"ได้สิ ไปกันหลายๆคน จะได้สนุกไง" เล้งตอบกลับ
"อื้ม แล้วสอบเสร็จ ไปเจอกันที่หน้าโรงเรียนนะ" โมพูด พร้อมบอกสถานที่ที่จะมาเจอกัน
"ครับ แล้วเจอกัน" เล้งพูดก่อนที่จะเดินเข้าห้องสอบ
ตรงหน้าโรงเรียน....
"เล้ง รอเดี๋ยวนะ โมโทรตามซันก่อน" โมพูดขึ้น พร้อมหยิบโทรศัพท์ มาโทรหาเพื่อนรัก
"ฮัลโหล ซันจ๋า ออกมารึยังจ๊ะ" โมถามซัน
"ซัน กำลังจะโทรมาบอกพอดีเลย ว่าซันคงไปด้วยไม่ได้แล้ว หม่าม๊าจะมารับจ้า"
โมหน้าเสียเล็กน้อย
"อืมๆ งั้นไม่เป็นไรจ้า แค่นี้นะจ๊ะ ไว้วันหลังก็ได้" โมตอบกลับด้วยความน้อยใจที่ซันไปด้วยไม่ได้ และกดวางสายลง
"ซันว่ายังไงบ้างครับ" เล้งถามด้วยความสงสัย
"ซันไปด้วยไม่ได้ งั้นเราไปกัน 2 คนนะ" โมตอบด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
"โม เป็นอะไรรึปล่าว กลับบ้านก็ได้นะ" เล้งถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่ได้เป็นไรจ้า ไปกันเถอะ เดี๋ยวคนเยอะนะ" โมตอบกลับ พร้อมรอยยิ้ม
ณ ร้านไอศกรีม
"กินอะไรดีล่ะ" เล้งถามโม
"เอ้า มาร้านติม ก้อต้องกินติมสิ" โมตอบ พร้อมทำหน้ากวนๆ
"หรอ งั้นเอาไอศกรีม5ลูก คับพี่" เล้งสั่งไอศกรีมกับพนักงานในร้าน
ระหว่างที่ทาน ไอศกรีม โมและเล้งได้คุยกัน
"เหลืออีกแค่เทอมเดียวแล้วสินะ ที่เราจะได้เรียนด้วยกัน" โมพูดขึ้น พร้อมสีหน้าเซ็งๆ
"โมจะไปต่อ ม.4 ที่อื่นหรอ" เล้งถาม เพราะความอยากรู้
"ใช่แล้ว เล้งล่ะ จะเรียนที่เก่าหรอ" โมตอบ พร้อมตั้งคำถามกลับ
"เล้งก็ว่าจะอย่างนั้นนะ แล้วโมจะไปต่อที่ไหนล่ะ" เล้งตอบด้วยความลังเล
"โมหรอ ยังไม่แน่ใจเลย แต่คงออกแน่ๆหล่ะ" โมตอบ เพราะยังไม่รู้ แต่เธอก้อยืนยัน ว่าเธอจะออกจากโรงเรียนนี้
"ทำไมล่ะโม" เล้งถาม เพราะความสงสัย
"โมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน โมออกไปแล้ว เราก็ยังติดต่อกันได้นี่" โมตอบ ด้วยสีหน้าที่ดูแล้ว บอกบุญไม่รับเอาซะเลย
"แล้วเล้งจะโทรไปหานะ" เล้งพยายามทำให้โมได้รู้สึกดีขึ้น
"พูดแล้วนะ ว่าจะโทรมา ไม่โทรมาโกรธจริงๆด้วย" แล้วโมก็ยิ้มอีกครั้ง พร้อมกับทำหน้าตากวนๆ
"ค้าบบบ" เล้งตอบกลับ และยิ้มให้โม
"อ่าว ติมหมดแล้ว จะกินไรอีกมั๊ยจ๊ะ" โมถามเล้ง ในขณะที่ ไอศกรีม หมดถ้วย
"ไม่ดีกว่า พี่คับ เช็คบิลด้วยคับ" เล้งตอบกลับ พร้อมกับเรียกพนักงาน
"159 บาทค่ะ" พนักงาน บอกราคาของไอศกรีม ถ้วยนี้
"เดี๋ยวโมจ่ายเอง" โมพูด พร้อมกับหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์
"ไม่เป็นไร เล้งเลี้ยงเอง " เล้งขัด เพราะตนเป็นคนชวนมา และตั้งใจจะเลี้ยงอยู่แล้ว
"ไม่เอาอ่ะ งั้นคนละครึ่งแล้วกันนะ" โมปฏิเสธ พร้อมตัดบทด้วยการ ออกคนละครึ่ง
"โอเค ก็ได้" เล้งตอบ พร้อมหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์
เมื่อจ่ายเงินเสร็จทั้ง 2 คนก็เดินออกจากร้าน ไอศกรีม และได้เดินคุยกันไปเรื่อยๆ
"ขอบคุนนะเล้ง" โมพูดขึ้น
"ขอบคุณอะไร ค่าติมเราก็จ่ายเท่ากัน" เล้งถามพร้อมกับทำหน้าสงสัย
"ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนเราวันนี้ไง" โมตอบกลับ
"ใครบอกว่าเล้งมาเป็นเพื่อนโม เล้งเป็นคนชวนโมเองนะ" เล้งพูด เพราะตนเป็นคนชวนโมมาเอง
"อืม ใช่ แต่ถ้าไม่มีเล้ง โมคงกลับบ้านเลยแหล่ะ" โมพูดด้วยอารมเซ็งๆ
"กลับบ้านทำไม บ้านมันหนักนะ" เล้งกวนประสาทโมด้วยมุขฝืดๆ
"มุขแบบนี้ เค้าเลิกเล่นกันแล้ว ยังเล่นอยู่อีกหรอ" โมถาม
"ก็เผื่อโมจะขำไง" "รู้มั๊ย ว่าเวลาโมยิ้มอ่ะ มันดีกว่าทำหน้าอย่างนี้เยอะเลยนะ ยิ้มน๊าๆๆ"
แล้วโมก็ยิ้ม เพราะ หน้าทะเล้นๆ ของเล้ง ไม่ใช่เพราะมุขฝืดๆ
"เล้ง แล้วถ้าเราแยกกันตรงนี้ เล้งจะกลับบ้านเลยรึปล่าว" โมถาม
"คงยังหรอก" เล้งตอบ
"อ่าว แล้วเล้งจะไปไหน ทำอะไรล่ะ" โมถามต่อ
"ก้อเดินเรื่อยเปื่อย ไปเล่นเกมล่ะมั๊ง โมจะกลับแล้วหรอ" เล้งตอบ พร้อมถามโมกลับ
"ยังหรอก โมก็ถามดู เผื่อจะนึกออก ว่าเราจะไปไหนกันต่อดี" โมตอบ พร้อมกับทำหน้าเหมือนคนคิดอะไรอยู่
"อ๋อ งั้นไปเล่นเกมกันมั๊ย" เล้งชวนโมไปเล่นเกมที่ร้านเกม
"ก็ได้ โมยังไม่อยากกลับบ้านน่ะ" โมตอบตกลง เพราะเธอยังไม่อยากกลับบ้าน
แล้วทั้งคู่ก็ไปเล่นเกมกัน จนกระทั่ง 5โมงเย็น
"เล้งๆ 5โมงแล้ว ฝนตกด้วย งั้นโมกลับบ้านก่อนนะ" โมดูนาฬิกา แล้วมองไปที่หน้าต่างของร้านเกม
"แล้วโมจะกลับยังไง" เล้งถาม
"รถเมล์มั๊ง แท็กซี่มั๊ง ไม่รู้สิ" โมตอบอย่างไม่แน่ใจ
"เอางี้ เดี๋ยวเล้ง ไปด้วย" เล้งจะไปส่งโม ทั้งๆที่บ้านของตน ต้องไปทางขวา แต่บ้านของโมต้องไปทางซ้าย
"ไปทำไม บ้านเราคนละทางกันเลยนะ" โมถามเล้ง พร้อมกับทำหน้างงๆ
"มันเย็นแล้ว ฝนก็ตกด้วย รถเมล์คนเยอะ ขึ้นแท็กซี่ก็อันตรายนะ" เล้งพูดด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไร โมชินแล้ว" โมปฏิเสธ เพราะเกรงใจเล้ง
"ไม่เอาน่า เดี๋ยวเล้งไปส่ง อย่าดื้อสิ" เล้งดุโมเหมือนดุเด็กเล็กๆ
โม ได้แต่พยักหน้า เพราะเถียงเล้งทีไร ไม่เคยเถียงขึ้นซะที
บนรถแท็กซี่
"โอ๊ย ทำไมรถมันติดอย่างนี้เนี่ย" โมพูดขึ้น พร้อมกับอารมหงุดหงิด
"อ่าว รถไม่ติด แล้วรถจะไปได้หรอ" เล้งพูดกวนประสาทโม ด้วยมุขฝืดๆ อีกครั้ง
"ยังไม่เลิกเล่นอีกหรอ มุขล้าสมัยเนี่ย" โมถาม
"ก็เล้งไม่อยากให้โมอารมเสียนะ ยิ้มสิ ยิ้มๆๆ" เล้งพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าทะเล้น เพื่อที่จะให้โมหายหงุดหงิด
"ถึงบ้านโมแล้วนะ เล้งจะไปไหนต่ออีกรึปล่าว" โมพูดขึ้น ก่อนที่จะลงจากรถ
"คงไม่ไปแล้ว กลับบ้านเลยแหล่ะ แล้วเจอกัน Msn นะ" เล้งตอบกลับ พร้อมนัดแนะโม ให้เข้ามาคุยในโปรแกรมยอดฮิต
"จ้า....บาย" โมตอบ พร้อมโบกมือ
โปรดติดตามตอนต่อไป......
หน้าส่วนตัว
705
