20 มิถุนายน 2552 23:49 น.
Chesper
แสงตะวันสาดส่องจากขอบฟ้า บอกเวลาของวันใหม่ ผู้คน ณ ที่นี่ช่างดูวุ่นวายยิ่งนัก การจราจรติดขัดจอแจ จะถามหาความรวดเร็วก็ยากเย็นและแสนเข็ญ รถกระบะคันสีน้ำตาลเลี้ยวเข้ามาจอดตรงที่ว่าการอำเภอ เด็กหนุ่มผู้มีความมั่นใจเกินตัว ก้าวลงมาจากรถ
"ถึงชะที เซ็งเป็นบ้าเลยแม่"
"มันก็เป็นอย่างงี้มานานแล้วยังไม่ชินเหรอเจ้าตัง" หญิงวัยกลางคนตอบกลับอย่างรำคาญ ตู่เป็นเด็กหนุ่มจัดเข้าขั่นเกื่อบหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่ง นิสัยเงียบ ๆ เมื่ออยู่บ้าน....
"ไป ไป๊ ไปนั่งรอท่านสัสดี" หล่อนพูดสัมทับอีก
"คร้าบคุณแม่"
เด็กหนุ่มจากที่ต่าง ๆ เริ่มมารวมตัวกันมากขึ้น สัสดีเดินออกมาตรงลานจอดรถ แล้วเป่านกหวีด
"ปี๊ด.........คนที่จะเข้ารับราชการทหารมารวมตัวกันได้แล้วครับ ทหารบกทางซ้ายมือ เรือ อากาศตามลำดับ" เมื่อทุกเข้าแถวกันเรียบร้อยแล้ว สัสดีก็เปิดสมุด และกล่าว
"เดี๋ยวเราจะเช็คชื่อ จากนั้นก็แยกกันไปขึ้นรถยีเอมซีที่จอดอยู่ทางหน้าประตู ทหารอากาศขึ้นคันแรก คันที่สองทหารบก และคันที่สามทหารบก" ทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปเหมือนจะล่าช้า
"ก็เป็นชะอย่างเงี้ยเมื่อไหร่จะไปถึงค่ายชะที" เสียงชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังของตู่กำลังพูดกับเพื่อนของเขา "มันก็เป็นธรรมดาแหละวะ คนเยอะอย่างนี้มรึงจะให้ไวแค่ไหน ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้" เสียงพูดจากันเซงแซ่ เจ้าตังไม่รู้จะหันหน้าไปพูดกับใคร เพราะไม่มีใครรู้จักเลยชักกะคน เวลาผ่านไปชั่วไม่นาน เหล่าทหารใหม่ก็เดินแถวเรียงหนึ่งไปขึ้นรถที่สัสดีได้ระบุไว้
สายลมพัดวือตีเข้าแสกหน้า ด้วยความเร็วของรถยีเอ็มซีที่ซึ่งอย่างเมามันบนทางทางด่วน
"นี่นาย ๆ ชื่ออะไร เราป้อมนะ" เด็กหนุ่มที่นั่งข้าง ๆ ตังถามขึ้นด้วยเสียงที่แข่งกับกระแสลม
"เราตัง แล้วนายมาจากเขตไหน" ตังพูดพร้อมกับพิจารณาเพื่อนใหม่เอี่ยมอ่อง ป้อมเป็นคนร่างเล็กแต่ดูบึกบึน หน้าตาก็พอเข้าขั้นละนะ
"เรามาจากเขตสะพานสูง แล้วนายละ"
"เราอยู่ประเวศ" ตังพูดยิ้ม ๆ แล้วถามต่ออีกว่า "ป้อม นายรู้ไหมว่าเรากำลังจะไปที่ไหน"
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าให้เดานะ น่าจะเป็นแถว ๆ ดอนเมืองอะ"
"เหรอ อืม..เป็นไปได้นะ"
ดวงตะวันขึ้นตรงหัว พร้อมกับอากาศที่ร้อนระอุ เหล่าทหารต่างเหงือไหลไคลย้อยกันเป็นแถว รถยีเอ็มซีเลี้ยวเข้าไปในค่ายแห่งหนึ่ง ไปจอดข้าง ๆ อาคารอันทันสมัย
"เอ้ารีบลงมากันได้แล้ว " เสียงเจ้าหน้าที่เร่งมา พร้อมกับชี้มือไปที่เพิงหลังคาใหญ่
"ไปนั่งต่อท้ายเพื่อน ๆ ทางนั้นเร็ว" เหล่าทหารทะยอยกันลงจากรถ แล้ววิ่งกันหน้าสลอน
ไปตามที่เจ้าหน้าที่บอก
"เอ่อ...ก่อนอื่นขอกล่าวสวัสดีทหารใหม่ที่น่ารักทุกคน" นายทหารวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังยื่นกล่าวอยู่ที่โพเดียม
"วันนี้ถือว่าเป็นวันดีสำหรับท่านทุกคน ที่ได้มีโอกาสเข้ามารับใช้ชาติ.........
..............................." หน้าตาของแต่ละคนจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ เเต่เจ้าตู่เริ่มส่ออาการจะหลับแหล่มิหลับแหล่ หน้าตาซะลึมซะลือ เสียงของนายทหารแว่ว ๆ ขึ้นมาอีก
"เอาละ ขอให้ทุกคนจงโชคดีมีชัย" ทันทีที่นายทหารพูดเสร็จ ทหารคนหนึ่งที่เหมือนจะจ้องรอโอกาสไว้แล้วพูดขึ้นอย่างดัง
"ทั้งหมดตรง" ทหารใหม่ทุกคนลุกขึ้นยืนกันพรึบพรับ ตีนข้างหนึ่งสะกิดเข้าเต็มหลังเจ้าตังดัง "พลั๊ก!!!.."
"เฮ้ย..อะไรกันวะ" เจ้าตังสะดุ้งสุดตัว พร้อมกับมองไปรอบ ๆ แล้วก็รีบลุกขึ้นอย่างไว
โปรดติดตามตอนต่อไป....
28 กุมภาพันธ์ 2550 13:37 น.
Chesper
"ตา จ๋า ทำอะไรอยู่เหรอค่ะ" ภาพของเด็กหญิงน่ารักตัวน้อย ๆ กำลังปีนป่าย จะขึ้นมา ขี่คอของดนัย ให้ได้
" อะไรกัน หนูนา ระวัง ๆ สิ..เฮ้อ" ดนัยได้แต่ส่ายหน้า ระอาในความซุกชนของเด็กหญิงตัวน้อย ๆ นี้ แต่ก็มีความสุข ที่ได้เลี้ยงดูเขา เสมือนเป็นสิ่งแทนภาพเงาแห่งความหลัง แทนความรักทั้งชีวิต ที่เคยมอบไว้ให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่
ดนัยพร้อมที่จะยอมเสียทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อให้เธอหวนกลับคืนมา แต่มันก็ มิอาจทำได้ นานแค่ไหนแล้ว แต่ในความรู้สึกของดนัย เหมือนกับว่าเหตุการณ์ต่าง ๆ พึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน......
จบตอนที่ 1
หน้าส่วนตัว
1110
