14 กุมภาพันธ์ 2548 17:05 น.
Chesper
เป็นผู้คนพเนจรไปทั่วหล้า
เที่ยวค้นหาความรู้ทุกแห่งหน
มีที่ใดให้ไขว่คว้าจะดิ้นรน
ไม่ฝืนตนหลุดพ้นในโลกา
ขอเพียงมีคนรู้ใจคู่ชีวิต
เพียงบัณฑิตปริญญาการศึกษา
เมื่อยามเหงาคอยดูแลทุกครั้งครา
จนดอกไม้โรยลาในบั้นปลาย
ณ ที่ใดดวงใจไม่ไหวหวั่น
จะฝ่าฟันอุปสรรคและขวากหนาม
แม้มีทุกข์ประดั่งเท่าภูพาน
สุขสราญก็อยู่ที่ตัวตน
ชีวิตนี้จะยั่งยืนสักแค่ไหน
มีหัวใจแสวงหาความสุขสม
สร้างฐานะการเงินให้มั่นคง
แต่อย่าหลงทางไปในโลกี
13 กุมภาพันธ์ 2548 23:00 น.
Chesper
ยามอาทิตย์ทอแสงแรงกล้า
ย่อมนำพาให้ผู้คนขุ่นมัวหมอง
หยาดเหงื่อไหลรินหลั่งเป็นเรืองรอง
จะกู้ก้องโทสะใส่ผู้ใด
ยามแสงจันทร์ทดแทนทราทิตย์
ย่อมลิขิตดวงดาวสว่างไสว
ยามเมื่อถึงปลายฝั่งที่ตั้งใจ
ไม่นำพาสิ่งใดเป็นอาจิน
ณ ขุนเขาสูงใหญ่จรดขอบฟ้า
แสงทิวาสายนทีกระแสสินธุ์
มวลดอกไม้บานสะพรั่งทั่วธานินทร์
ยินแต่เสียงสกุณาพลิ้วแผ่วมา
มีต้นไม้ทั่วถิ่นหฤเวท
แดนวิเศษเลิศล้ำเสน่ห์หา
บนต้นไม้สูงใหญ่กริตสนา
ไม่นำพาสิ่งใดในโลกี
13 กุมภาพันธ์ 2548 18:50 น.
Chesper
เมื่อถึงวันอำลาขอลาแล้ว
คงลาแล้วลากันไปสู่จุดหมาย
ชั่วชีวิตสุขสมในม.ปลาย
คงสลายมลายสิ้นทุกข์สิ่งอัน
ไม่มีคาบน้ำตาจะรินไหล
คงเหลือไว้เพียงภาพเงาแห่งความหลัง
คงคิดถึงคะนึงหาอยู่ทุกวัน
มิอาจรั้งวันวานให้หวนคืน
13 กุมภาพันธ์ 2548 18:30 น.
Chesper
รักแบบเพื่อนคงอยู่ทุกสถาน
รักสราญคงอยู่ทุกแห่งหน
รักหวานชื่นคงอยู่ยั่งยืนยง
แต่รักคนที่รักชั่งสุขใจ
เมื่อมีรักในใจแสนสดชื่น
แสนระรื่นสุขสมนิยมหมาย
เมื่อไร้รักอกหักชีพมลาย
ใจสลายพลายพลิ้วในสายลม
หน้าส่วนตัว
2793
