27 ธันวาคม 2553 16:39 น.
เฌอมาลย์
วันเวลาสายกาลที่ผ่านพ้น
ต่างชีวิตต่างผจญเฝ้าค้นฝัน
ผ่านเรื่องราวดี-ร้ายคลับคล้ายกัน
สุขบางวันทุกข์บ้างบางเวลา
ในคราสุขรับรู้เพียงครู่ครั้ง
มิจีรังยั่งยืนรื่นหรรษา
ประเดี๋ยวสุขประเดี๋ยวเศร้าผ่านเข้ามา
ตราบชีวามีสายลมหายใจ
ผ่านอีกปีทบทวนหวนพินิจ
อุทาหรณ์สอนจิตคิดแก้ไข
ประสบการณ์ร้ายดีที่เป็นไป
สั่งสมไว้เตือนตนบนนิยาม
ลุปีใหม่อีกปีที่เคลื่อนผ่าน
หลายเหตุการณ์ให้เห็นเป็นคำถาม
เรื่องผิดพลั้งครั้งก่อนเกินย้อนความ
จงก้าวข้ามเริ่มใหม่ไม่สายเกิน
ขอนำพรสวัสดีวันปีใหม่
จงสดใสหฤหรรษ์คนสรรเสริญ
จงก้าวหน้าทุกเรื่องเฟืองจำเริญ
มีทองเงินคณนานับทรัพย์ทวี
มีความสุขสมหวังดังปรารถนา
วันเวลาร้อนร้ายจงหายหนี
พลานามัยกล้าแกร่งแข็งแรงดี
เกษมศรีมีชัยปีใหม่เทอญ
10 ธันวาคม 2553 13:14 น.
เฌอมาลย์
เขียนถึง..คนเคยคุ้นอุ่นไอรัก
เคยรู้จักใกล้ชิดสนิทสนม
เคย-รับ มอบห่วงใยในวันตรม
เคยชิดชมดวงแดแต่ก่อนมา
ยามที่ล้มเคยรุดฉุดฉันสู้
ยามหดหู่ช่วยปลอบมอบหรรษา
ในยามเหงาร่วมเรียงเคียงชีวา
เคยช่วยซับน้ำตาคราท้อใจ
ณ วันนี้ไม่มีคนที่รัก
มาตระหนักดวงแดเกินแก้ไข
เพิ่งจะซึ้ง..ถึงค่าความอาลัย
ก็สายไปเสียแล้วนะแก้วตา
ความเดียวดาย..รู้สึกช่างลึกล้ำ
ดุจม่านดำรุมรุกทุกองศา
ช่างเงียบเหงาเย็นเยียบเชียบอุรา
ม่านน้ำตาพร่าเลือนจนเปื้อนใจ
ที่เคยนอนว่างเปล่าไร้เงาชิด
เหงาสนิท..เพียงเราที่ร้าวไหว
กอดหมอนข้างฤาจักคุ้นเหมือนอุ่นไอ
ขาดเธอไป...ถึงตระหนัก..ว่ารักเธอ..
ขาดเธอไป..ชีวาตม์แทบขาดรอน...