18 พฤษภาคม 2552 11:44 น.
เฌอมาลย์
หลากผู้คนมากนามไถ่ถามหา
คนเคียงข้างชีวาตุนาหงัน
มีคู่แล้วหรือโสดโปรดยืนยัน
ปุจฉานั้นมีคำตอบคลุมครอบใจ
ณ ตอนนี้เอกามาหลายฝน
ยังไร้คนร่วมสร้างทางสดใส
ไร้คู่คิดชิดแนบแอบอุ่นไอ
หวังบางใครช่วยปลอบมอบไมตรี
ใช่เล่นหูเล่นตายามปราศัย
เพียงสื่อใจผ่านตามาสักขี
ว่ายังไร้ใครครองมองให้ดี
นัยน์ตานี้ว่างเปล่าเหงาเหลือทน
ใช่เห็นชายกลายเร้นเช่นข้าวโพด
มีประโยชน์ยามแทะและหวังผล
คิดมากไปหลายครั้งจักกังวล
หัดเป็นคนคิดน้อยนะกลอยใจ
ทั้งสี่ห้องของใจไร้จองจับ
ยังเปิดรับคนดีมีบ้างไหม
ช่วยบริหารกล้ามเนื่อเยื่อหทัย
เลือดสูบฉีดจิตสดใสได้อีกครา
13 พฤษภาคม 2552 11:34 น.
เฌอมาลย์
สิ้นสายใยรักลาน้ำตาหล่น
ช้ำกมลตรอมตรมสุดขมขื่น
รักลาไกลดวงแดแพ้พังครืน
โศกสะอื้นระทมหล่มน้ำตา
สิ้นสัมพันธ์ฝันดับรักลับแล้ว
คงไม่แคล้วโศกศัลย์สิ้นหรรษา
สิ่งที่ผ่านรานร้าวเผาชีวา
เจ็บปวดปร่าชอกช้ำเกินรำพัน
รักเคยหวานผ่านลับไม่กลับหวน
รักรัญจวนกลับกลายคล้ายผกผัน
รักครั้งก่อนมิย้อนคืนขื่นชีวัน
รักสะบั้นพลันขมเกินข่มใจ
เมื่อรักลบจบลงคงสิ้นหวัง
ความจีรังยั่งยืนเกินฝืนใฝ่
หมดสิ้นแล้วสิ้นเยื่อมิเหลือใย
ยอมปราชัย..พร้อมรับรักอับปาง
3 พฤษภาคม 2552 12:27 น.
เฌอมาลย์
เกิดเป็นคนหม่นหมองมีร้องไห้
มีหัวใจมีสำนึกรู้สึกรู้สม
มีเลือดเนื้อมีอุรามีอารมณ์
ล้วนผสมอยู่ในตัวและหัวใจ
ครายินดีปรีดาอุราชื่น
ยามขมขื่นชอกช้ำน้ำตาไหล
หลากลีลาหลายรสชาติสลับไป
สุดแต่ใจของตนจะทนทาน
อันภูผาว่าแกร่งลมแรงโถม
พายุโหมโรมสะบัดซัดสถาน
ก็สึกกร่อนเสื่อมสลายไปตามกาล
ลมรอนลาญสิงขรเหมือนสอนใจ
เมื่อความทุกข์รุกเร้าจนเศร้าหมอง
เกินประคองสุดต้านฤาทานไหว
จิตถดถอยท้อแท้พ่ายแพ้ภัย
จำจากไกลลาลับกับโลกลวง
จึงขอหลบหลีกลี้หนีปัญหา
ด้อยปัญญาแก้ไขเรื่องใหญ่หลวง
ไร้สติตรึกตรองสมองกลวง
จักลับล่วงชีวิตคิดอำลา
แต่...ถ้าความตายมันง่ายเหมือนดังคิด
คงจะปลิดชีวันหนีปัญหา
อัตวินิบาตกรรมบาปหนักเหลือคณนา
เหมือนเข่นฆ่าพ่อแม่แท้เลยเทียว
พุทธธรรมนำคำสอนสังวรไว้
บาปยิ่งใหญ่ฆ่ามนุษย์หยุดเฉลียว
เพียงแค่คิดก็ผิดแท้แน่จริงเชียว
ชีวิตเดียวเกิดได้ที่ไหนกัน