15 กุมภาพันธ์ 2551 17:49 น.
เฌอมาลย์
" เมื่อยามร้าวรานจิตมิตรเคียงข้าง
เมื่ออ้างว้างทางเถื่อนมีเพื่อนเห็น
เมื่อยามทุกข์ท้อใจให้ลำเค็ญ
มิหลบเร้นเป็นเพื่อนแท้ดูแลใจ "
ตราตรึงจิตมิตรภาพกำซาบนัก
สมาน-สมัคร-สราญ-สนุก-สุขสดใส
ล้อมด้วยรักอบอุ่นละมุนละไม
จะใกล้-ไกล..มิคลายสายสัมพันธ์
ทุกคราพบอบอุ่นกรุ่นไอมิตร
ไมตรีจิตมิตรภาพราวภาพฝัน
คอยเติมเต็มช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
พร้อมแบ่งปันทุกข์-สุข..ทุกเวลา
กาลเวลาผ่านผันจวบวันนี้
มิตรไมตรีหนักแน่นดุจแผ่นผา
มิตรภาพทราบด้วยใจนัยสัญญา
จะกลับมา..แน่นอนเหมือนก่อนเคย
รับ" ของฝากจากใจ "..ในวันจาก
พบเพื่อพราก..จารึกรอย..ถ้อยเฉลย
ตราบวันนี้วันไหนไม่ละเลย
นะเพื่อนเอ๋ย..โปรดจำคำสัญญา..
14 กุมภาพันธ์ 2551 17:02 น.
เฌอมาลย์
ลมทะเลเห่กล่อมล้อมคิดถึง
เธอคือหนึ่งที่ใจใฝ่ฝันหา
ฝากใจร้อยถ้อยพจน์รจนา
ข้ามโค้งฟ้าว่า"รัก"..ทักทายเธอ..
มีเรื่องทุกข์- สุข-เศร้า-เหงาหรือเปล่า
ทุกค่ำเช้าส่งใจไปเสมอ
กำลังใจท่วมท้นนำปรนเปรอ
มอบเสนอเธอนั้นมิปันใคร
ลมทะเลเห่ฝันในวันนี้
วอนคนดีที่รักอย่าผลักไส
รักคิดถึงท่วมท้นล้นทรวงใน
กลั่นจากใจกรองจากจินต์ถวิลครวญ
คงเฝ้าหวังด้วยใจไม่เคยท้อ
ใจคนรอ..อาจช้ำร่ำไห้หวน
อย่างเต็มไร้ข้อแม้มิแปรปรวน
ยอมให้เธอตีตรวนชนวนใจ..
ทะเลคว้างกว้างไกลฝากใจถึง
รักตราตรึงคงมั่นมิหวั่นไหว
ฝากสายลมรุ้งเรียวเกี่ยวสายใย
หนึ่งหทัย..ให้เธอเสมอกาล
11 กุมภาพันธ์ 2551 16:21 น.
เฌอมาลย์
เศรษฐกิจผันผวนชวนผวา
ปรารถนาสิ่งใดไม่สมหวัง
กระเป๋าแบนรันทดหมดพลัง
พิโธ่ถังกาละมังถังแตกจริง
จักรยานคนจนต้องทนถีบ
ปั่นตัวลีบน่องโป่งหมดโครงหญิง
แข้งระบมขาสั่นปั่นระวิง
ดั่งนักซิ่งเร็วรี่ตะลีตะลาน
ยุคข้าวยากหมากแพงแรงงานตก
ช้ำหัวอกชาวประชาน่าสงสาร
พวกเศรษฐีเงินหนาก็หน้าบาน
พวกชาวบ้านตาดำดำต้องจำทน
จะกักตุนของใช้ก็ใช่ที่
เงินไม่มีอัตคัตเพราะขัดสน
ต้องอดมื้ออิ่มมื้อนี่หรือคน
เกิดมาจนทนไปเสียให้พอ
เศรษฐกิจตกสะเก็ดสะเด็ดยาด
น้ำมันขาดแคลนซ้ำช้ำจริงหนอ
ค่าครองชีพแพงลิ่วเข้าคิวรอ
กี่พ.ศ. กี่รัฐบาล..อานเหมือนเดิม
8 กุมภาพันธ์ 2551 15:21 น.
เฌอมาลย์
ลมทะเลเห่ใจให้เหน็บหนาว
หลากเรื่องราวผูกพันจนหวั่นไหว
ผ่านเวลารักแน่มิแปรใจ
สานสายใยสิ่งดีให้ชีวา
มอบอาทรอ้อนออดต่อยอดรัก
เฝ้าฟูมฟักดูแลและรักษา
รักงอกงามซาบซึ้งตรึงอุรา
ละมุนค่าสายใยในรักเรา
รักคนไกลใจสิ้นสุข...รู้ทุกอย่าง
บนเส้นทางหว่างรอยที่หงอยเหงา
ไกลเกินเอื้อมคว้าลมชมเพียงเงา
อาจหม่นเศร้าบนทางที่หมางเมิน
มั่นใจนักรักนี้ที่เธอแน่
ทั้งดวงแดมอบให้ไม่ขัดเขิน
สิ่งตอบแทนได้รับอาจยับเยิน
พร้อมเผชิญมิพรั่นหรือหวั่นใจ
บรรจงรับสรรพสิ่งอย่างจริงแท้
ใจแน่วแน่เพียงเธอมิเผลอไผล
จะขอรักภักดิ์มั่นนิรันดร์ไป
พร้อมเต็มใจยอมรับสภาพตน..
4 กุมภาพันธ์ 2551 16:27 น.
เฌอมาลย์