..อาการหนัก..

เฌอมาลย์

อารายกันฟระ
เชอะชิชะทำอะไรไม่บอกก่อน
เห็นอีกทีก็งงตอนลงกลอน
หน้าสลอนเรียงหน้าเรื่องอานำ

บอกกับเราเมื่อวานนั้นตอนไหน
โปรดใส่ใจกันนิดก่อนคิดขำ
ก็คนมันแฮงค์ใช่แกล้งอำ
โทษเวรกรรมหรือฤทธิ์พิษดีกรี

และอีกอย่างช่วงนี้ชีวิตยุ่ง
วันวันมุ่งแต่เกมเกษมศรี
ไทรบัลวอรส์สงครามลามชีวี
บานบัดดี้อีกอย่างระหว่างวัน

เลยไม่เห็นข้อความยามนัดแนะ
อีกเฉื่อยแฉะเลอะเลือนเหมือนผกผัน
เห็นอีกทีพร้อมหน้าเฮฮากัน
โธ่!นี่ฉันเพิ่งกระจ่างเพราะสร่างเมา555

				

..สวัสดีปีใหม่...

เฌอมาลย์

วันเวลาสายกาลที่ผ่านพ้น
ต่างชีวิตต่างผจญเฝ้าค้นฝัน
ผ่านเรื่องราวดี-ร้ายคลับคล้ายกัน
สุขบางวันทุกข์บ้างบางเวลา

ในคราสุขรับรู้เพียงครู่ครั้ง
มิจีรังยั่งยืนรื่นหรรษา
ประเดี๋ยวสุขประเดี๋ยวเศร้าผ่านเข้ามา
ตราบชีวามีสายลมหายใจ

ผ่านอีกปีทบทวนหวนพินิจ
อุทาหรณ์สอนจิตคิดแก้ไข
ประสบการณ์ร้ายดีที่เป็นไป
สั่งสมไว้เตือนตนบนนิยาม

ลุปีใหม่อีกปีที่เคลื่อนผ่าน
หลายเหตุการณ์ให้เห็นเป็นคำถาม
เรื่องผิดพลั้งครั้งก่อนเกินย้อนความ
จงก้าวข้ามเริ่มใหม่ไม่สายเกิน

ขอนำพรสวัสดีวันปีใหม่
จงสดใสหฤหรรษ์คนสรรเสริญ
จงก้าวหน้าทุกเรื่องเฟืองจำเริญ
มีทองเงินคณนานับทรัพย์ทวี

มีความสุขสมหวังดังปรารถนา
วันเวลาร้อนร้ายจงหายหนี  
พลานามัยกล้าแกร่งแข็งแรงดี  
เกษมศรีมีชัยปีใหม่เทอญ 


				

..เขียนถึงเธอ..ที่รัก...

เฌอมาลย์

เขียนถึง..คนเคยคุ้นอุ่นไอรัก
เคยรู้จักใกล้ชิดสนิทสนม
เคย-รับ มอบห่วงใยในวันตรม
เคยชิดชมดวงแดแต่ก่อนมา

ยามที่ล้มเคยรุดฉุดฉันสู้
ยามหดหู่ช่วยปลอบมอบหรรษา
ในยามเหงาร่วมเรียงเคียงชีวา
เคยช่วยซับน้ำตาคราท้อใจ

ณ วันนี้ไม่มีคนที่รัก
มาตระหนักดวงแดเกินแก้ไข
เพิ่งจะซึ้ง..ถึงค่าความอาลัย
ก็สายไปเสียแล้วนะแก้วตา

ความเดียวดาย..รู้สึกช่างลึกล้ำ
ดุจม่านดำรุมรุกทุกองศา
ช่างเงียบเหงาเย็นเยียบเชียบอุรา
ม่านน้ำตาพร่าเลือนจนเปื้อนใจ

ที่เคยนอนว่างเปล่าไร้เงาชิด
เหงาสนิท..เพียงเราที่ร้าวไหว
กอดหมอนข้างฤาจักคุ้นเหมือนอุ่นไอ
ขาดเธอไป...ถึงตระหนัก..ว่ารักเธอ..

ขาดเธอไป..ชีวาตม์แทบขาดรอน...

				

สุขสันต์วันเกิดแด่..แมงกุ๊ดจี่

เฌอมาลย์

..ลอยรัก...

เฌอมาลย์

คืนวันเพ็ญเด่นสรวงแต่ทรวงเศร้า
กอบความเหงาบรรจงลงคาถา
ท่องความช้ำร้อยจบนบคงคา
ภาวนาชาติใดอย่าได้เจอ

คนร้อยเล่ห์หลายใจจงไกลห่าง
ตัดหนทางพานพบจบเสนอ
พร้อมกรวดน้ำคว่ำขันฉันและเธอ
จักไม่เผลอพลั้งใจให้แก่กัน

เพียงชาติเดียวเกินพอหนอความรัก
แรกรู้จักงดงามดุจความฝัน
ล่วงเวลาพ้นผ่านเนิ่นนานวัน
กลับแปรผันทุกข์ท้อทรมาน

ถือกระทงวันทาชลาศัย
น้อมดวงใจตั้งจิตอธิษฐาน
ขอวางรักหนักใจในก่อนกาล
ฝากสายธารลอยลับอย่ากลับคืน

ขอลอยรักภักดีเคยมีให้
ต่อนี้ไปอย่าประสบพบขมขื่น
ขอหัวใจพิสุทธิ์มีจุดยืน
ขอสดชื่นสดใสแม้นไร้...รัก