10 ตุลาคม 2550 12:07 น.
เฌอมาลย์
ฤารักคือดวงดาวสกาวฟ้า
ส่องนภายามราตรีสร้างสีสัน
ความมืดมนพลันพร่างกระจ่างจันทร์
พาชีวันเริงริ่นชื่นกมล
ฤารักคือตะวันเฉิดฉันฉาย
เปล่งประกายยามทิวาจ้าเวหน
ส่องนำทางฤดีที่มืดมน
ให้หลุดพ้นห้วงฝันอันธการ
ฤารักคือเปลวเพลิงร้อนเริงรุ่ม
ดั่งไฟสุมอุราเผาพร่าผลาญ
ลุกลามไหม้ร้อนรนท้นดวงมาน
แสนร้าวรานเชื้อไฟในฤดี
ฤารักคือสายน้ำที่ฉ่ำชื่น
ระเริงรื่นปรีดิ์เปรมเกษมศรี
มอบความสุขสดใสให้ชีวี
สายนทีคลายร้อนผ่อนอุรา
ฤารักคือสายลมพรมพัดผ่าน
เย้าดวงมานด้วยเล่ห์เสน่หา
พัดชั่วคราวแล้วจรมิย้อนมา
เพียงมารยาลมลวงบ่วงอาวรณ์
ฤารักคือภูผาศิลาแกร่ง
เด่นสำแดงแกร่งยิ่งดุจสิงขร
เคียงธานินทร์คู่หล้าสถาพร
มิอาทรร้อนเย็นเช่นศิลา
ฤารักคือทุกอย่างหว่างความฝัน
นิจนิรันดร์คงสมมาดปรารถนา
ฤารักคือภาพกลวงที่ลวงตา
เกินไขว่คว้าหารักเพื่อพักใจ
คำนึงคิดปริศนาคำว่า"รัก"
โครงสร้างหลักรากฐานประมาณไหน
จุดเริ่มต้นกำเนิดเกิดที่ใคร
ย้อนถามใจของตนแล้วค้นดู
เมื่อสองใจตรงกันไม่ผันผวน
รักรัญจวนงามงดไม่อดสู
วันเวลาพิสูจน์คนบนเชิดชู
ผลสวยหรูหรือลวงใจจงไตร่ตรอง
เรื่องของคนสองคนบนทางรัก
ผูกสมัครหนึ่งต่อหนึ่งจึงเป็นสอง
จะสมหวังหรือชอกช้ำน้ำตานอง
ผลทดลองปรากฏบทความจริง
28 มิถุนายน 2550 21:54 น.
เฌอมาลย์
หยาดน้ำฝนหล่นรินมิสิ้นสาย
คนเดียวดายนั่งหมองเหม่อมองฝน
เพราะเหตุใดฟ้าร่ำช้ำทุกข์ทน
ฤาเบื้องบนหม่นไหม้ร่ำไห้ครวญ
ฉันก็เจ็บเหน็บจิตเพราะพิษรัก
เจ็บหน่วงหนักฤทัยร่ำไห้หวน
ร้าวระทมรักเล่ห์ที่เรรวน
จึงกำสรวลครวญคร่ำช้ำชีวา
คืนฝนพรำบรรเลงเพลงสายฝน
หยาดรินหล่นสู่พื้นชุ่มชื่นหล้า
แต่ฉันนี้มีเพียงหยาดน้ำตา
หลั่งนองหน้าหมองหม่นยามฝนริน
คิดถึงเขาคนไกลด้วยไหวหวั่น
ความสัมพันธ์เลือนลางร้างถวิล
ไกลสุดตาสวรรค์เบี่ยงฟ้าเพียงดิน
ล้าชีวินเมื่อยลฝนโปรยปราย
ฤาเบื้องบนได้สดับแลรับรู้
จึงพร่างพรูสายฝนหล่นรินสาย
ช่วยชะล้างกมลคนเดียวดาย
คืนความหมายฟ้าหลังฝนอำพนจินต์
20 มิถุนายน 2550 11:26 น.
เฌอมาลย์
สิ้นความรัก ขาดกันในวันนี้
สิ้นความรัก ลากันทีที่ลุ่มหลง
สิ้นความรัก เลิกคิดจิตพะวง
สิ้นความรัก ปลดปลงตรงหัวใจ
ต่อแต่นี้ ทำใจให้หายเจ็บ
ต่อแต่นี้ หนาวเหน็บจะเก็บไว้
ต่อแต่นี้ เลิกเศร้าร้าวทรวงใน
ต่อแต่นี้ ทางใครก็ทางมัน
เพราะไกลเกิน สุดคว้ามาครองคู่
เพราะไกลเกิน สุดกู่ครองคู่ขวัญ
เพราะไกลเกิน คว้าไขว่ไล่ตามทัน
เพราะไกลเกิน สัมพันธ์จึงร้างลา
ต่อแต่นี้ สิ้นเยื่อมิเหลือใย
ต่อแต่นี้ สิ้นไร้ความห่วงหา
ต่อแต่นี้ ใจฉันมันด้านชา
ต่อแต่นี้ น้ำตาจะไม่มี
18 มิถุนายน 2550 06:01 น.
เฌอมาลย์
แสนเทวษเอดส์ทำช้ำอนาถ
เหตุประมาทขาดธรรมนำสนอง
สายเกินแก้ทุกข์ท้นบนครรลอง
น้ำตานองเพราะเวรกรรมนำทางไป
กามกระทำส่งผลคล้ายต้นเหตุ
เพราะกิเลสตัณหาพาเหลวไหล
บ้างพลั้งพลาดยาเสพติดกลายพิษภัย
ชีพสดใสก็มืดมัวชั่วพริบตา
สังคมหยามรังเกียจเดียดฉันท์ทั่ว
โรคน่ากลัวสิ้นไร้ทางรักษา
รอวันตายอย่างทุกขเวทนา
อนาถาเดียวดายตายลำพัง
จากครอบครัว-ครอบครัวจาก-จำพรากแล้ว
ไร้วี่แววงดงามสิ้นความหวัง
ต่างขับไล่ไสสงเพราะชิงชัง
ทุกข์ประดังหวังหมดสลดชีวี
หมดโอกาสคืนสังคมประโลมโลก
เหลือเพียงโศกหม่นหมองครองวิถี
หวังน้ำใจใครหนา?ช่วยปราณี
ชุบฤดีเดียวดายคลายทุกข์ทน
เมตตาธรรมค้ำจุนหนุนชีวิต
เพียงน้อยนิดน้ำใจในกุศล
สร้างความหวังกำลังใจหลายหลายคน
ที่มืดมนพ้นทางคว้างเดียวดาย
เพลงฉันวันนี้
คำร้อง/ทำนอง:
แดง ประเสริฐ เดชะบุญ
13 มิถุนายน 2550 09:35 น.
เฌอมาลย์
ยังอาวรณ์รอยอาลัยในความหลัง
เรื่องรักยังตรึงทรวงดวงใจฉัน
ยากสะบัดตัดรักหักสัมพันธ์
ความหลังนั้นฝังลึกผนึกใจ
มองโลกใหม่วันนี้ไม่มีเขา
จึงโศกเศร้าร้าวรอนเพราะอ่อนไหว
เพียงคนเดียวเปลี่ยวเปล่าเหงาทรวงใน
น้ำตาไหลพร่าเลือนเหมือนอ่อนแอ
คงอาวรณ์อาลัยไม่สิ้นสุด
เมื่อรักคุดฝากไว้เพียงรอยแผล
เจ็บครั้งนี้เจ็บหนักรักรังแก
ฟาดด้วยแส้โบยทรวงดวงกมล
ไม่มีเขาวันนี้ฤดีร้าว
รักครั้งเก่าหลอนใจไปทุกหน
เจ็บเกินเจ็บทุกข์ขังในวังวน
เมื่อรักคน..รวนเรร้อยเล่ห์ใจ