22 ธันวาคม 2551 15:14 น.
เฌอมาลย์
ค่อนคืนดึกคึกคักกับนักดื่ม
รินเพื่อลืมความเศร้าแต่คราวหลัง
มีมิตรแท้แน่ใจ..ใช่ลำพัง
เคลียคลอนั่งดื่มกินรินสุรา
เธอคือเพื่อนคู่คิดสนิทใกล้
คราท้อใจโศกศัลย์สิ้นหรรษา
ฤาท้อแท้แก่ใจพ่ายชะตา
มีเธอมากล่อมขวัญวันหมองตรม
มีเธอคอยปลุกใจช่วยคลายเหงา
ที่หม่นเศร้าพลันชื่นหายขื่นขม
เพื่อนสนิทมิตรคู่บ้านมานานนม
จึงชื่นชมจากใจในวันนี้
ได้เวลาตั้งวงนั่งก๊งเหล้า
เชิญขี้เมาที่รักเป็นสักขี
ร่วมฉลองอีกคราเวลาดี
กับน้องรีเจนซี่บรั่นดีไทย
นี่แหละคือรสชาติของชีวิต
ช่วยชี้ทิศนำทางสว่างใส
ร่วมยกจอกเย้ยจันทร์อันอำไพ
หากมิร่ำเมรัยไม่ได้แล้ว
18 ธันวาคม 2551 08:52 น.
เฌอมาลย์
ขอมนตราราตรีคลี่กระจ่าง
ให้พบทางสงบสุขสิ้นทุกข์เข่น
เบื่อชีวิตคิดไปให้ลำเค็ญ
ไม่อยากเห็นแสงรุ่งของพรุ่งวัน
อยากหลับไหลไม่ตื่นทุกคืนค่ำ
บทลำนำชีวาตม์ล้วนหวาดหวั่น
มีชีวิตอยู่ไปเพื่อใครกัน
เมื่อไร้ฝันอันตระการบนลานใจ
อยู่กันไปวันวันเท่านั้นหรือ
ฤาหวังยื้อสารพันสิ่งฝันใฝ่
สุดท้ายแล้วไม่เหลือแม้เยื่อใย
คราจากไปไกลลับไม่กลับมา
จะทิวาราตรีมิแตกต่าง
คงอ้างว้างร้าวรวดและปวดปร่า
ทุกสิ่งล้วนอุปโลกน์โลกมายา
ที่ไขว่คว้ามาได้ไม่เคยมี
หวังมนตราราตรีคลี่กระจ่าง
ให้พบทางงามงดและสดสี
ขอหลับไหลไม่ตื่นฟื้นชีวี
ณ ราตรีนี้หนอขอหลับยาว
19 พฤศจิกายน 2551 08:04 น.
เฌอมาลย์
ระยิบระยับแสงไฟในความหลัว
ดนตรีรัวเร่งจังหวะสะโพกไหว
โยกซ้ายขวาหน้าหลังอย่างเร้าใจ
ท่ามแสงไฟพร่ามัวสลัวตา
ต่างเมามันกันไปในคืนค่ำ
ต่างดื่มด่ำน้ำอำพันสุดหรรษา
ฤทธิ์ดีกรีเปลี่ยนนิสัยให้ชีวา
ระเริงร่าท้าทายไม่อายใคร
ด้วยความเขลาเมามายลืมอายสิ้น
ต่างดีดดิ้นยั่วยวนชวนหวามไหว
ดั่งแมงเม่าหลงระเริงเพลิงเปลวไฟ
นำพาภัยหาตนจนตรอมตรม
กว่าจะซึ้งถึงพิษภัยก็สายแล้ว
สิ้นวาวแววสิ้นสาวเศร้าขื่นขม
หลงระเริงเพลิงโลกีย์ที่โสมม
พาชีวิตติดหล่มจมราคี
เป็นดาวโรยหล่นลาน้ำตาร่วง
เคยเด่นดวงจากบ้านนามีราศรี
ก่อนสู่กรุงคือดาวเรืองเฟื่องชีวี
เป็นเทพีบ้านนาโสภาพรรณ
หลงลืมตัวทิ้งฐานถิ่นบ้านเกิด
ทำเลอเลิศเปลี่ยนนามตามเสกสรร
จากดาวเรืองเป็นแววดาวพราวลาวัณย์
ยิ่งกว่าฝันวันมามหานคร
แต่วันนี้ฝันกลายร้ายกว่าเก่า
ดั่งมีเงาซ้อนทับกับสังหรณ์
อีกชีวิตในครรภ์ที่ผันจร
มาทับซ้อนฝันร้ายกลับกลายจริง
คือดาวเรืองร่วงโรยระโหยหวน
ร่ำไห้ครวญอย่าดูถูกลูกผู้หญิง
ผิดพลาดพลั้งหวังหาหลักได้พักพิง
อย่าด่วนติงชิงชังเพราะพลั้งไป
อย่าประณามหยามเหยียดหรือเสียดสี
บทเรียนนี้มีค่ากว่าครั้งไหน
อุทาหรณ์สอนหญิงสิ่งเป็นภัย
คืออะไรใคร่ครวญทบทวนดู
29 ตุลาคม 2551 08:10 น.
เฌอมาลย์
...แก่อีกปีที่บ้านกลอน
รับคำพรล้ำค่าอีกคราครั้ง
สุขเกษมเปรมปรีดิ์มีพลัง
ก่อเกิดหวังเริงรื่นชื่นอีกครา
...แก่อีกปีที่บ้านกลอน
ผ่านอาทรสุขสันต์ผ่านหรรษา
ผ่านรอยยิ้มพิมพ์ใจในชีวา
ผ่านคุณค่าน้ำจิตมิตรเรือนใจ
...แก่อีกปีที่บ้านกลอน
ผ่านทุกข์ร้อนสารพันและหวั่นไหว
ผ่านโศกศัลย์รานร้าวเศร้าหทัย
หยาดน้ำตาหลั่งไหลในบางที
...แก่อีกปีที่บ้านกลอน
ผ่านคำสอนหลากหลายในวิถี
คำปลอบโยน หยอกเย้า เง้างอนมี
หลากคำดีมีพอหลอกล้อกัน
...แก่อีกปีที่บ้านกลอน
อนุสรณ์"มิตรภาพ"กำซาบฝัน
จะจดจำวันดีดีชั่วชีวัน
ดำรงมั่นมิผันแปร...ที่แก่อีกปี
24 ตุลาคม 2551 15:14 น.
เฌอมาลย์
ขอแต่งกลอนตามจิตลิขิตเขียน
เลิกล้อเลียนการเมืองหรือการมุ้ง
เรื่องคลิปฉาวดาราอย่ามามุง
ขอหยุดยุ่งเว้นวรรคไว้สักวัน
ขอแต่งแบบเรื่อยเปื่อยและเฉื่อยแฉะ
มิคิดแขวะให้ละเหี่ยจนเสียขวัญ
แต่งมั่วซั่วยักแย่แค่แก้คัน
แต่งเอามันส์ตามใจในอารมณ์
อยากจะออกนอกกรอบที่ครอบไว้
ไม่ต้องมีวินัยให้เหมาะสม
ไร้กฎเกณฑ์กติกาค่านิยม
คำสวยสวยคมคมไม่ต้องมี
เลิกฝันเฟื่องเพ้อเจ้อและเพ้อพก
เลิกตลกขบขันจนขวัญหนี
เลิกต่อล้อต่อเถียงพอกันที
เรื่องผีผีน่าสยึ๋มกึ๋ย อึ๋ยไม่เอา
เพราะอากาศแปรปรวนชวนขีดเขียน
จึงนั่งเทียนเขียนไปดั่งไฟเผา
มันรุ่มๆร้อนๆเกินบรรเทา
เหมือนว่าเราถูกของลองวิชา
จึงเพี้ยนๆเปลี่ยนไปคล้ายคนบ๊องส์
จึงติ๊งต๊องพร้ำบ่นคล้ายคนบ้า
หรือว่างงานเกินไปตายละวา
ไปหาหมอดีกว่าช้าไม่ดี
จะไปโรงพยาบาลไหนก็ไม่รู้
หาหมอสูติฯหมอศัลยฯหรือหมอผี
ใครหัวมดหัวหมอขอช่วยที
อาการนี้มีทางใดไหนเยียวยา
สงสัยอาการหนักนะเรา เง้ออออส์