30 กันยายน 2553 11:24 น.
เฌอมาลย์
ด้วยเกิดมาผิวขาวราวหยวกกล้วย
รูปร่างสวยงดงามชวนหวามไหว
มิสิ้นไร้ไม้ตอกบอกกับใจ
จะหาใหม่ไม่ยากไม่อยากคุย
เพียงเพราะเชื่อคำชายทำลายฝัน
หลงเชื่อมั่นสัญญาว่าฉลุย
เพียงเก้าเดือนผ่านผันฝันกระจุย
มาขุดคุ้ยเรื่องเก่าเราประจาน
ที่เคยกกเคยกอดเคยพรอดพร่ำ
กลับเหยียบย่ำน้ำใจคล้ายประหาร
ลืมหมดแล้วคำมั่นเมื่อวันวาน
ที่เคยหวานกลับขมตรอมตรมใจ
ท้าให้ตรวจดีเอ็นเอ..อุเหม่เจ้า
ทำเหมือนเราซี้ซั้วมั่วใช่ไหม
เท่าที่รู้ที่เห็นและเป็นไป
มิมีใครมีแต่เธอเสมอมา
มองหน้าลูกตาดำดำน้ำตาไหล
หน้าเหมือนใครคนนั้นเคยฝันหา
หมดสิ้นเยื่อขาดใยในพริบตา
เมื่อลูกยากำเนิดเกิดในครรภ์
ถูกชาวบ้านชาวช่องเขาร้องด่า
หวังให้ท่าจับชายด้วยหมายมั่น
ว่าทีทับไม่ร้องเขาฟ้องกัน
ทุกคำหยันทับถมแทบจมดิน
มิเป็นไรลูกจ๋าอย่าร้องไห้
แม่เลี้ยงไหวแม้นหม่นคนหยามหมิ่น
อุทาหรณ์สอนสั่งฝังใจจินต์
ทุกชีวิน..มีค่าอย่าทำลาย