27 มกราคม 2552 08:52 น.
เฌอมาลย์
ขอร่วมเรียงเคียงข้าง..สู่..ทางฝัน
ร่วมแบ่งปันบริบท..ความสดใส
มอบ-รับ..ความแหนหวง..แสนห่วงใย
มั่นคงแห่งหัวใจ..จักไม่แปร
เพราะรักเคยผิดหวังจากครั้งก่อน
จนแทบรอนชีวาตม์..ด้วย..บาดแผล
เจ็บรวดร้าว..รานทรวง..ทั้งดวงแด
จนเธอแก้กลับหาย..ด้วยสายใย
จนหัวใจ..กลายดีดังที่เห็น
รอยแผลเป็นเร้นหาย..กลายสดใส
ที่เหน็บหนาว..กลับคุ้น..ด้วยอุ่นไอ
ดั่งฝนซาฟ้าใส..ได้เพราะเธอ
จึงอยากถาม..ความนัย..ใจเธอบ้าง
คนร่วมทาง..สานฝันมั่นเสมอ
มีหรือยัง..ที่..ประสบฤาพบเจอ
หมายเสนอ..ฝากใจ..ให้ดูแล
ฝากหัวใจไถ่ถามถึง..ความรัก
หมายสมัคร..รักนี้ที่เธอแน่
ขอเป็นเทียนส่องสว่างกลางดวงแด
หวังเพียงแค่อย่าหมางเมิน..ขอเดินด้วยคน..
20 มกราคม 2552 14:41 น.
เฌอมาลย์
สุ ด ป ล า ย ฝั น วั น ห ม่ น ร ะ ค น เ ห ง า
ภ า พ ค ว า ม ห ลั ง ก่ อ น เ ก่ า ยั ง เ ฝ้ า ห ล อ น
รั ก ติ ด ล บ จ บ ไ ม่ ล า ยั ง อ า ว ร ณ์
เ ฝ้ า ท อ ด ถ อ น อ า ลั ย ส า ย ใ ย รั ก
ส า ย สั ม พั น ธ์ สิ้ น ล ง ที่ ต ร ง ไ ห น
เ ห ตุ ผ ล...ค น ล า ไ ก ล...ไ ม่ ป ร ะ จั ก ษ์
ก่ อ น ง ด ง า ม ค ว า ม ห ม า ย ค อ ย ท า ย ทั ก
ค ว า ม พั น ผู ก ถู ก ไส ผ ลั ก รั ก ล า ไ ก ล
มิ รู้ เ ห ตุ เ ล ศ ร้ า ง รั ก จ า ง จ า ก
รั ก พ ลั ด พ ร า ก ก่ อ ผ ล จ น ห วั่ น ไ ห ว
ฉั น ค น เ จ็ บ มิ รู้ ซึ้ ง ถึ ง ค ว า ม นั ย
ย า ก ค ว้ า ไ ข ว่ ฤ า ยื้ อ ยุ ด เ กิ น อุ ท ธ ร ณ์
มิ เ ต รี ย ม ใ จ ไ ว้ เ ห ลื อ เ ผื่ อ ค ว า ม เ จ็ บ
จึ ง ข อ เ ก็ บ รั ก นี้ เ ป็ น อ นุ ส ร ณ์
รั ก ส ล า ย ทำ ร้ า ย ใ จ แ ท บ ข า ด ร อ น
ต ร า บ ม้ ว ย ม ร ณ์ ค ง ม ล า ย ไ ป กั บ ใจ
13 มกราคม 2552 16:22 น.
เฌอมาลย์
ต่างที่มาที่ไปในวันก่อน
กลับโคจรพานพบประสบขวัญ
จากคนอื่นคนไกลในวานวัน
กลับเป็นคนสำคัญในวันนี้..
คราท้นทุกข์ปลุกใจมิให้ท้อ
คอยเติมต่อแรงใจมิหน่ายหนี
คอยเคียงข้างร่วมเรียงเคียงฤดี
มิเคยมีคำเหน็บให้เจ็บใจ
ล่วงเวลาหลายปีที่รู้จัก
ซาบซึ้งนักในน้ำมิตรจิตสดใส
ผ่านเรื่องราวร้ายดีที่เป็นไป
รับรู้ได้ด้วยใจที่ให้กัน
ผ่านอีกปีที่ใจได้รับรู้
จะคงอยู่มิเลือนเสมือนฝัน
คือมิ่งมิตรสถิตอยู่คู่ชีวัน
นิจนิรันดร์..คำว่าเพื่อนมิเลือนลืม
7 มกราคม 2552 09:03 น.
เฌอมาลย์
เพียงแค่คิดก็ติดลบ"จบกลัวเจ็บ"
ฝืนทนเก็บความรู้สึกลึกหวาดหวั่น
เพียงแค่คิดว่าเลิกคบจบสัมพันธ์
หัวใจนั้นแทบสลายตายทั้งเป็น
ด้วยหัวใจไม่คุ้นการสูญเสีย
ยอมเป็นเบี้ยล่างใจให้เขาเข่น
เจ็บทนฝืนกลืนกล้ำน้ำตากระเซ็น
ดีกว่าเห็นเขาจรมิย้อนคืน
แม้วันนี้เจ็บปวดรวดร้าวบ้าง
อาจเคว้งคว้างตรอมตรมมีขมขื่น
แต่เพราะรักเหลือล้นทนกล้ำกลืน
น้ำตารื้นสะอื้นช้ำก็จำทน
จึงยินยอมพร้อมใจให้ความเจ็บ
แม้หนาวเหน็บเก็บซุกทุกข์หมองหม่น
ทรมานผลันเปลี่ยนคงเวียนวน
ยอมจำนนเพราะรักเกินหักลา