เมื่อความรักไม่สมหวังดังใจหมาย อย่าทำร้ายใจตนให้หม่นหมอง ยังมีคนเคียงข้างต่างประคอง ปลอบโยนน้องยามเศร้าเฝ้าดูแล มีพ่อแม่พี่น้องร่วมร้องไห้ ดูแลใจเยียวยารักษาแผล ใจกลัดหนองพลาดพลั้งรักรังแก เจ็บดวงแด.. แค่ไหนให้จำทน สู้เถิดนะนวลน้องของผองพี่ โลกยังมีดีร้ายอีกหลายหน กำลังใจสร้างได้ที่ใจตน อย่าอับจนแค่อกหักรักอับปาง ก่อนเจอเขาเจ้ายังอยู่อย่างสดชื่น ทุกวันคืนเคยไหมให้หม่นหมาง มาบัดนี้ไร้เงาเขาร่วมทาง คงเคว้งคว้าง..พักเดียวเดี๋ยวดีเอง ให้คืนวันเวลารักษาจิต รักเป็นพิษกลายขมจึงข่มเหง ไหลเถิดนะน้ำตาอย่ามาเกรง เชิญบรรเลง ..ล้างภาพเขา .. จากเงาใจ ..
เก็บรอยรักรอยอาลัยในวันพบ แม้วันนี้รักจบพบผิดหวัง จะขอเก็บสิ่งดีไว้จีรัง คือความหลังรักนี้มิมีเลือน เธอจะอยู่ในนิยามของความรัก ในลิ้นชักความทรงจำย้ำเสมือน เสมอจิตเสมอใจมิแชเชือน เพื่อย้ำเตือนว่าครั้งหนึ่งเคยซึ้งใจ แม้นสายใยวันนี้มิมีเหลือ แต่ความอบอุ่นกรุ่นเกื้อพร้อมเจือให้ หากวันหนึ่งเธอท้อต่อสิ่งใด รับรู้ไว้ยังมีฉันนั้นห่วงเธอ หากว่าเธอเคว้งคว้างบนทางหม่น มีหนึ่งคนพร้อมส่งใจให้เสมอ ความหวังดีท่วมท้นนำปรนเปรอ ส่งเสนอ..ข้ามฟ้าฟาก..จากหัวใจ.. หากแม้นเธอโชคดีมีความสุข หมดสิ้นทุกข์สมหวังรักครั้งใหม่ ฉันคนนี้พร้อมช่วยอำนวยชัย ขออย่าได้จาบัลย์เหมือนฉันเลย ฉันวันนี้อยู่อย่างคนร้างรัก ใจเจ็บหนักเกินจิตคิดเอื้อนเอ่ย แม้อยู่ห่าง..แต่ห่วงล้นจนคุ้นเคย มิร้างเลย..ร้างลารักอาลัย
๑ นัดรวมพรรครวมพลคนสวยใส ณ ริมหาดทรายแก้วแพรวพิไล ปลายทางใจอภิรมย์ร่วมชมจันทร์ ๒ นัดสหายสายโด่งเก้าโมงกว่า กับเพื่อนยาฮาเฮไม่เหหัน รอจนอานเพื่อนไม่โผล่..โธ่!ทำกัน ปล่อยให้ฉันนั่งชะเง้อรอเธอมา ๓ เสียงโทรศัพท์ดังตุ๊ดจากสุดสวย รอเราด้วยออกจากบ้านไม่ได้หนา ลืมกุญแจฝากสองน้องคุณยา รอเขามาช่วยไข..คงไม่นาน ๔ ฤกษ์สะดวกราชรถมาเกยท่า รีบขึ้นมาเร็วไวใจสนาน ดูแผนที่ว่องไวคล้ายชำนาญ เอ๊ะ!..นี่งานเข้าแล้วไงให้งุนงง ๕ มอเตอร์เวย์แล้วไฉนไม่ค่อยคุ้น ได้แต่ลุ้นว่าที่ไหนให้กลัวหลง ผ่านบางนา-บางพลี-นี่ทางตรง ยาฟันธงบอกทางนี้ดีแน่ใจ ๖ ส่วนเฌอมาลย์ปวดฉ่องต้องทนหน่อย บนทางลอยไร้สุขาให้อาศัย น้ำอำพันทำฤทธิ์สร้างพิษภัย ต้องทำใจฟึดฟัดแทบขัดเบา ๗ ออกทางด่วนรี่ลงที่ตรงปั๊ม เพื่อปลดกรรมคราวนี้ไม่มีเฉา ดื่มเต็มที่คราวนี้ทีของเรา ห้องน้ำเล่ามีมากหากปวดมา ๘ ถึงพัทยาบ่ายโมงตรงกำหนด แต่ไฟแดงมาบังบดรถเราหนา ผ่านสี่แยกหลากหลายจนลายตา รีบโทรหาเพียงพลิ้วลิ่วมารอ ๙ บอกใส่เสื้อสีเหลืองประเทืองจิต เกือบทักทายคนผิดซะแล้วหนอ เหตุไฉนกลายเป็นชายมายืนออ ทำหัวร่อหน้าแตกแทบแทรกดิน ๑๐ รับเพียงพลิ้วปลิวลมสมสมัย ออกรถไปไม่ทันได้ผกผิน หล่อนบอกลืมบางอย่างทั้งของกิน ต้องกลับรถ..จนชินชำนาญทาง ๑๑ ถึงหาดสวยทรายแก้วแล้วค่ะพี่ นั่นคุณหวีนี่คุณรีสำลีสล้าง ต่างแนะนำกันไปไร้ระคาง แล้วเยื้องย่างเปลี่ยนเครื่องทรงลงทะเล ๑๒ พอตกดึกตั้งวงร่วมก๊งแก้ว ต่างก็แซวไปมาน่าสรวลเส ทั้งสปายเบียร์เหล้าต่างรินเท แสนฮาเฮสนุกสนานสราญใจ ๑๓ เรื่องตลกขบขันปันกันเล่า คนไม่เมาไปจับปูดูสดใส เสียงโทรศัพท์ดังลั่นนั่นของใคร ทนไม่ไหวซัมซุงยุ่งทั้งวัน ๑๔ จึงโทรย้อนเสียงปลายสายนั่นใครครับ คนที่รับสำนักงานพานขบขัน มันมาอยู่นี่ได้ไงให้ งงงัน ต่างยืนยันฉันเปล่านะมันมาเอง ๑๕ รับรางวัลเป็นลีโอโก้หนักหนา ผองเพื่อนยาได้รับกระฉับกระเฉง หาต้นสายปลายเหตุความอลเวง ต่างครื้นเครงขำขันกันทุกคน ๑๖ นอนกอดขวดดวดเหล้าเคล้าเสียงคลื่น รินระรื่นชื่นสุขทุกแห่งหน ทั้งเพื่อนซี้เพื่อนเก่าเร้ากมล รวมพรรคพลคนขี้เมาเคล้าฮาเฮ ๑๗ แล้วคุยเฟื่องเรื่องชนวนชวนขนลุก ทั้งสนุกสยองขวัญมิหันเห เสียวสันหลังวูบไหวให้ซวนเซ กลัวจ๊ะเอ๋หลอกหลอนตอนกลางคืน ๑๘ รีบเปลี่ยนเรื่องดีกว่าเพื่อนยาเอ๋ย อย่าเล่าเลยเรื่องผีนี้เกินฝืน มันขวัญหนีดีฝ่อหงอเต็มกลืน คุยเรื่องอื่นรื่นอุราไม่น่ากลัว ๑๙ พอได้ที่ประสานเสียงสำเนียงก้อง ส่งเสียงร้องลั่นพนาจนฟ้าหลัว บรรเลงบรรลัยเมามันกันระรัว เป็นเพลงมั่วฝุ่นตลบจบกลางคัน ๒๐ "ปล่อยความคิดถึงปลิวไปในอากาศ " คิดถึงใจจะขาดริมหาดทรายสวรรค์ ฝากเสียงเพลงอสงไขยใต้แสงจันทร์ แทนจำนรรจ์..คนเมาเคล้าดีกรี ๒๑ หากคนไกลได้สดับถ้อยขับขาน จากดวงมานว่ารักจากใจนี้ สืบเสียงเพลงแทนใจนัยวลี บอกคนดีว่าอนึ่ง..คิดถึงจัง ๒๒ อธิษฐานผ่านดาวพราวสถิต รักประสิทธิ์รื่นรมย์สุขสมหวัง ฝากสายลมห่มใจคลายภวังค์ คิดถึงจัง คิดถึงมากจากหัวใจ ๒๓ พอเหล้าหมดฉันเริ่มง่วงห่วงจะหลับ นั่งคำนับคาวงสิ้นสงสัย หลังก็ล้าตาก็ปรือสื่อความนัย ทนไม่ไหวจำลาหาที่นอน ๒๔ พวกที่เหลือรินเบียร์เชียร์กันต่อ ต่างหัวร่อต่อกระซิกกันสลอน เบียร์ไม่หมดไม่เลิกลาอนาทร จนคืนค่อนตีสามอยู่ครามครัน ๒๕ อรุโณทัยไขแสงแจ้งเวหน ความร้อนรนเริ่มเยือนเสมือนฝัน เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าพางงงัน พัดลมนั่นใครนะปิด..หงุดหงิดใจ ๒๖ เสียงเจื้อยแจ้วแว่วว่าไฟฟ้าตัด ให้อึดอัดในระเบียบเฉียบไฉน เขตทหารมากกฎเกณฑ์เป็นเช่นใด รับรู้ได้งานนี้นี่แหละเรา.. อิอิ ๒๗ มีหนึ่งสาวนอนเต๊นท์เน้นสงบ นอนสลบโดดเดี่ยวแสนเหี่ยวเฉา ได้เวลาเก็บเต๊นท์ยังมึนเมา แถมขี้เซาปลุกยากลำบากจริง ๒๘ พลทหารมายืนรอออหน้าเต๊นท์ แม่เนื้อเย็นเยื้องย่างอย่างผีสิง บ่นงึมงำโวยวายคล้ายติติง เก็บไวจริงยิ่งกว่า..โรงแรมห้าดาว ๒๙ ว่าแล้วนอนเกลือกกลิ้งนิ่งอีกรอบ ไร้เต๊นท์ครอบเกลื่อนกลาดหาดทรายขาว จนแดดจ้าระยับวามวับวาว ร้อนอบอ้าวเธอจึงตื่นฟื้นอีกครา ๓๐ ได้อาบน้ำอาบท่าหรรษาแล้ว รอเพื่อนแก้วอาราเล่เห่มาหา พอครบทีมพรักพร้อมล้อมวงมา เจรจาพาทีนั่น-นี่ใคร ๓๑ แล้วได้ฤกษ์นิราศหาดทรายแก้ว อำลาแล้วหาดสวยทะเลใส เก็บบันทึกความทรงจำอันอำไพ ลงกล่องใจดวงนี้ไม่มีเลือน ๓๒ หาของฝากจากทะเลเร่กลับบ้าน แสมสารถิ่นนี้มีปูเกลื่อน สิบกิโลตามสั่งไม่แชเชือน นานมาเยือนทั้งทีดีแน่นอน ๓๓ แล้วเที่ยวต่อเรื่อยไปไร่องุ่น กลิ่นหอมกรุ่นของไวน์ไม่หลอกหลอน ให้โหยหิวชิวหาสิ้นอาวรณ์ รีบลาก่อนน้ำลายไหลอับอายคน ๓๔ ส่วนสาวสาวไม่สนด้นถ่ายภาพ ต่างซึมซาบประทับใจไปทุกหน ทำแอ๊บแบ๊วกิ๊บเก๋เท่เหลือทน สาละวนตั้งท่าน่ารักจริง ๓๕ ต่อด้วยเขาชีจันทร์นั้นใกล้ใกล้ ต่างว่องไวเริงร่าประสาหญิง พอฝนพรำขำเพื่อนไวเหมือนลิง เร็วรี่วิ่งขึ้นรถบทจร ๓๖ แล้วไปบ้านอาราเล่เวลาเหลือ ไปเพียงเพื่อเข้าสุขาเป็นอนุสรณ์ แล้วไปส่งสามสาวอรชร กลับสถานบังอรจากจรมา ๓๗ ที่สถานีขนส่งรถโดยสาร สมุทรปราการคือจุดหมายปลายทางหนา ต่างโบกไม้โบกมือกล่าวอำลา ไว้พบหน้ากันใหม่ไม่นานเกิน ๓๘ แล้วไปส่งสาวงามนามเพียงพลิ้ว ทำหน้านิ่วหิวรึไงให้ขัดเขิน งั้นไปกินให้หนำตามคำเชิญ ให้เพลิดเพลินสุขสมภิรมย์ใจ ๓๙ ได้เวลาอาลัยให้คิดถึง เพื่อนที่ซึ่งงามงดความสดใส "แล้วพบกันเมื่อชาติต้องการ"นะทรามวัย โบกมือไหวเกินเผยเอ่ยคำลา ๔๐ แล้วมุ่งตรงคืนฐานถิ่นบ้านเก่า กับเพื่อนเราคนงามตามยถา มาเท่าไหร่กลับเท่านั้นนะเพื่อนยา นิราศลาร้างแล้วทรายแก้วเอย
รัตติกาล ยามนี้มีสีสัน นำพาฝันปันช่วยอำนวยถึง ฝากสายลมพรมสั่งยังคำนึง รักสุดซึ้งเธออยู่มิรู้ลา ส่งสายใยในรักทักทายตอบ หนึ่งคำมอบตราตรึงซึ้งนักหนา รักคิดถึง มอบให้คนไกลตา ตราบชีวาอาทรมิคลอนแคลน หากว่าสายใยรักถักทอถึง รักตราตรึงชิดใกล้แม้ไกลแสน หวังวาดรักลือเลื่องถึงเมืองแมน ยากหาใดทดแทน ณ แดนใจ มองนภา ในราตรีที่สลัว แม้ฟ้ามัวแต่ใจพร่างกระจ่างใส คงมั่นรักเพียงเธอเสมอไป คิดถึงใครไหนเล่าจักเท่าเธอ..