คิดถึงเพือนเหมือนกันฉันขอบอกเคยเย้าหยอกคุยกันในวันเหงาเคยค่อนแคะ-แขวะ-แซว-ตามแนวเราเคยสุข-เศร้า-เมามายมาหลายปีมาตอนนี้ห่างเหินเกินต่อติดเพราะชีวิตบนทางต่างวิถีต้องดิ้นรนขวนขวายวุ่นวายมีเพื่อสิ่งดีกว่ากันในวันวานอีกเศรษฐกิจฝืดเคืองบ้านเมืองแย่เป็นตัวแปรเกินใจจะไขขานจึงหมดไฟไร้ฝันจะบันดาลเขียนกลอนกานท์เหมือนเก่าโปรดเข้าใจคิดถึงเพื่อนเหมือนก่อนขอย้อนบอกมิได้นอกใจกันอย่าหวั่นไหวมิได้ติดเฟซบุ๊คสนุกไลน์ที่หายไปเพราะว่า..ฉันบ้าเกมส์ 555
เป็นธรรมดาสามัญทั้งนั้นหนอมีเกิดก่อตั้งอยู่เพียงครู่หนึ่งประเดี๋ยวผ่านผันไปให้รำพึงก็คงถึงคราวดับลับลาไปไม่มีใครหลีกพ้นวังวนชีวิตกรรมลิขิตขีดค่าอายุขัยสุดแต่กรรมกำหนดกฎเกณฑ์วัยแค่เพียงลมหายใจไยหวั่นกลัวทำวันนี้ให้ดีที่สุดคือจุดเปลี่ยนจุดแสงเทียนนำใจไร้สลัวเตรียมเสบียงสร้างบุญหนุนนำตัวละความชั่วน้อมนำธรรมใส่ตนใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อคนอื่นจงรู้ตื่นรู้เบิกบานสานกุศลความเกิดแก่เจ็บตายว่ายเวียนวนยากหลุดพ้นทุกชีวิตอนิจจังความไม่เที่ยงเป็นเช่นนี้นี่แหละหนอดุจวงล้อเวียนวนแต่หนหลังผลัดกันเล่นละครก่อนเอวังบนโลกฝังความหมายหลายชีวีอย่าร้องไห้เสียใจเมื่อใครจากเมื่อมีพบย่อมมีพรากยากหลีกหนีทำใจพร้อมยอมรับโดยดุษฎีอีกวิธีเผชิญหน้าความอาลัยเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปหลังจากไปทำบุญมาฟังพระท่านเทศน์เรื่อง..เกิดขึ้น ตั้งอยู่แล้วดับไป
สถานะยังโสดโปรโมทด้วยเผื่อโชคช่วยลงคานในงานนี้มิดเยียร์เซลล์ลดแหลกทั้งแจกฟรีสาวแสนดีสวยสดมดยังตอมเป็นสาวสวยแสนหวานปานขนมใครต่างชมชวนเชื่อว่าเนื้อหอมปากก็ตรงกับใจไม่ปากมอมเป็นแค่จอมโวยวายในบางคราสถานะยังเหงาเศร้าไม่สร่างยังเคว้งคว้างเลื่อนลอยเฝ้าคอยหาอยากมีใครใกล้ชิดทุกนิทราเสวนาพาเพลินจำเริญใจเฝ้าออดอ้อนเอาใจไม่ห่างเหินเคียงข้างเดินร่วมกันมิหวั่นไหวร่วมทุกข์สุขจนแก่มิแปรไปร่วมกันใช้ชีวิตคู่ดูแลกันสถานะยังเมาเหล้าไม่หมดนั่งยกซดรินเทไม่เหหันจนน้ำแข็งละลายใต้แสงจันทร์โซดานั่นก็หมดเลยซดเพียวจึงแต่งกลอนตอนเมาว่าเหงานักขาดคนรักนั่นหนามาแลเหลียวมาช่วยเสริฟช่วยผสมอย่างกลมเกลียวจึงโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเมาทุกคืน
เรานั้นหรือคือกรองขวดชอบดวดเหล้าวันวันเมา เฮฮาพาสุขสันต์ตื่นลืมตาต้องถอนนอนทั้งวันจนเงินนั้นใกล้หมดจึงอดทน(ทนอด)คิดหาเงินทางลัดจัดประกวดจำต้องอวดขาอ่อนอ้อนสักหนจึงต้องโชว์สรรพางค์ทั้งล่าง-บนประสบผลที่หนึ่งซึ่งสมใจเป็นนางงามศรีสยองของสยามฝันงดงามกลับหมองไม่ผ่องใส"เป่ากระหม่อม"นั้นหรือคืออะไร?ทำไมใครต่างพานินทาเราแท้นั่นหรือคืออนุของใครอื่นคงขมขื่นเป็นรองของใครเขาจึงจำยอมตกบันไดมิใช่เมาแผลเหนือเข่าคือแผนแทนส่งตัวถูกนำส่งโรงพยาบาลเพราะงานเข้าตามแผนเราซ้อนกลจนฟ้าหลัวต้องเย็บแผลหน้าขาแม้นน่ากลัวดีกว่ามั่วเป็นรองหม่นหมองใจต้องการหมอมือดีฝีมือฉกาจความสามารถเป็นหนึ่งจึงพอไหวศัลยแพทย์คนนี้มิใช่ใครคุณชายหมอนี่ไงที่ใช่เลยถึงเหมาะสมกับนางสาวศรีสยองเคียงคู่ครองอิงแอบแนบเขนย"พุฒิภัทร"หมอประจำของทรามเชยโอ้อกเอ๋ยอยากป่วยไข้ได้ทุกคืน..