31 ธันวาคม 2546 15:59 น.
chemicalbond
มองตากัน ทุกวัน มานานแล้ว
เจ้าดวงแก้ว วันนี้พี่ มีเรื่องถาม
อยากจะย้ำ ความคิด ให้ติดตาม
ทั้งหมดนี้ คือความ ในหัวใจ
คำถามแรก เจ้าเปิดใจ เจ้าหรือยัง?
เป็นคำถาม เมื่อครั้ง ข้าสงสัย
คำถามสอง เอื้อนเอ่ย เฉลยไป
เจ้าดวงใจ เจ้ามีใคร ในใจเจ้าหรือยัง?
คำถามสาม ตามมา กระชั้นชิด
เจ้าว่าผิด บ้างไหม ในความหลัง?
ที่เราสอง ไม่ได้เริ่ม เติมพลัง
เป็นคนแรก แห่งครั้ง อันอุ่นใจ
คำถามสี่ พี่ขอ ถามดวงแก้ว
หากพี่รัก เจ้าแล้ว จะเป็นไฉน?
คำถามห้า ไม่รอช้า ว่าออกไป
เจ้ามีใจ ให้พี่ไหม? อย่าเอียงอาย
คำถามหก คือคำถาม ที่อยากทราบ
พี่มิใช่ ดังใจหมาย จะได้ไหม?
คำถามเจ็ด ช่างเด็ด ช่างดวงใจ
พี่จะรัก เจ้าได้ไหม? ให้สุขี
คำถามแปด แย้มคลี่ ดูดีนัก
หากตัวเจ้า มีใจรัก อันสุขศรี
อย่าปล่อยพี่ ให้อ้างว้าง คว้างฤดี
ได้ไหมเจ้า? เฉลยพี่ ที่คอยชม
คำถามเก้า คละเคล้า ความสงสัย
ที่พี่ถาม เจ้าไป ใช่ยาขม
ล้วนเป็นสิ่ง ที่อยากรู้ น่าชื่นชม
เชื่อพี่ไหม? เจ้าดอกส้ม เจ้าดอกใจ
คำถามสิบ ปิดท้าย ในครานี้
อยากจะถาม ตัวน้องนี้ เป็นไหนไหน
อยากจะถาม ถึงคำตอบ อันเร็วไว
ให้พี่ได้ เมื่อไหร่? จงบอกมา
แล้วตัวพี่ จะมา ทวงคำตอบ
อันชมชอบ ชื่นจิต เป็นนิตย์หนา
อยากให้น้อง ทบทวนค่า กาลเวลา
แล้วจึงตอบ ออกมา จากหัวใจ
23 ธันวาคม 2546 15:29 น.
chemicalbond
ทุกสิ่งทุกอย่างที่คิด
บางครั้งดูผิดและดูยาก
บางครั้งไม่พบเจอกับหนทาง
บางครั้งอ้างว้างไม่เหลือใคร
จำคำของตัวเองในคราวก่อน
ที่เคยสอนใครเขออย่าหวั่นไหว
พอมาพบกับตัวเองจึงเข้าใจ
บางครั้งทำไปได้ยากนัก
แต่ไม่มีใครที่ไม่เคยล้ม
เมื่อล้มแล้วก็รู้อุปสรรค
ความหวังการเริ่มใหม่หลังหยุดพัก
คงประจักษ์ความสำเร็จไม่ยากเย็น
12 ธันวาคม 2546 19:04 น.
chemicalbond
ตอนนี้ฉันกำลังหาคำตอบ
ว่างสิ่งที่ดีที่สุดนั้นอยู่ที่ไหน
อาจเป็นเพราะฉันก็ไม่มั่นใจ
ว่าทุกอย่างที่ทำไปดีแค่ไหนกัน
ความจริงอาจดูไม่ยาก
ถ้าหากลองถามใครหลายคนนั้น
เขาคิดยังไงกับสิ่งที่ฉันทำกัน
ที่ทำไปนั้นดีเพียงใด
แล้ววันหนึ่งจึงได้เข้าใจ
ว่าไม่ต้องใส่ใจว่ามันดีแค่ไหน
ขอให้เราเข้าใจ
สิ่งที่ทำไป ทำด้วยหัวใจก็พอ
แล้วก็ไม่ต้องกังวล
เมื่อเป็นสิ่งที่ดีก็ควรทำต่อ
ด้วยหัวใจที่ไม่ย่อท้อ
ก็คงเพียงพอแล้วใจ
10 ธันวาคม 2546 13:43 น.
chemicalbond
สวัสดีที่รัก...
อยากรู้นักเธอเป็นอย่างไรบ้าง?
เหนื่อยบ้างไหม? ระหว่างการเดินทาง...
เกี่ยวกับระหว่างทางของความรักเราสองคน...
เธอเหนื่อยบ้างไหมครับ...
ผมยอมรับเพราะบางครั้งอาจทำให้เธอสับสน
เรื่องราวความรักของเราสองคน
บางครั้งต้องฝืนทน...ไม่น่าเลย
ขอโทษเธอนะ...(-_-)
เธอจะหายโกรธผมไหม
บางครั้งรู้สึกแย่ ที่ทำให้เธอเหมือนคนที่แพ้ใจ
ตอนนี้อยากให้รู้ไว้ว่า... ผมแคร์เธอ
ไม่ต้องทำอะไรเพื่อผมอีกแล้ว
คำกระสิบแผ่วๆ ที่ผมจะบอกกับเธอเสมอ...
ขอบคุณมากครับ...กับความรักจากเธอ
ถ้าผมไม่ได้เจอเธอ ผมคงไม่เคยรู้ว่าความรักเป็นยังไง...
ผมจะทำเพื่อเธอบ้าง...
ให้ใจที่เหนื่อยและอ้างว้างพักบางได้ไหม?
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป...
คนที่จะคอยใส่ใจจะมีเพียงฉันที่อยู่เคียงคู่เธอไป...ตลอดกาล