26 มกราคม 2545 21:07 น.
chemicalbond
การที่เราจะพูดความจริงกับใครสักคนเป็นเรื่องเสียหายหรือเปล่า?
ทำไมบางคนเจอหน้ากันก็ใส่หน้ากาก...หนาเตอะ
หน้ากากที่เป็นกำแพงกั้นความผูกพันระหว่างคำว่า เพื่อน
เมื่อรู้ทั้งรู้ว่าไม่ใช่สิ่งดีแต่ก็ยังทำ
- เขาคงไม่คิดอะไรม้าง -
เขาคิดอย่างนี้หรือเปล่า
น่าเสียใจจริงๆ
แต่
ถ้าบอกกันไม่ได้ทำไม่ไม่ใช้คำพูดที่ดีกว่าคำว่า - เราไม่รู้ -
พร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ
ดูไม่รับผิดชอบ ไม่ใส่ใจเสียจริง
คำว่า ไม่รู้ ไม่สามารถแสดงความรู้สึกที่แท้จริงได้
หน้ากากที่ไม่มีวันถูกทำลาย
ความจริงอันน่าเกลียดที่ไม่ยอมบอกใคร
หลอกแม้กระทั่งตัวเอง
ยังเป็นปริศนาสุดขอบฟ้าตลอดกาล
ความจริงอันน่าเกลียดจะถูกเปิดเผยขึ้นอีกครั้ง
ในวันที่ผู้เฝ้ารอทนไม่ได้และไม่จำเป็นต้องทนอีก
และเราก็จะไม่ทนเช่นกัน
ลาก่อน
ความจริง...อันน่าเกลียด
แล้วสักวันฉันคงรู้เองโดยความไม่ตั้งใจ
ลาก่อน....
26 มกราคม 2545 20:52 น.
chemicalbond
ผิดมากใช่ไหม?
กับการที่ทุ่มเทใจให้เธออย่างนี้
ทุกสิ่งที่ดีดี
ที่ทำให้เธอคนนี้...ไม่ได้มีค่าอะไร...
ไม่ต้องการใช่ไหม?
บอกกันก็ได้อย่าใช้แววตาอย่างนี้
จะตักน้ำใส่กะโหลก...ชะโงกดูสักที
ว่าคนคนนี้ไม่ได้คู่ควรกับเธอ
ฉันคิดไปเองใช่ไหม?
มันไม่ง่าย...หากจะให้เปลี่ยนจากคำว่า- รักและคิดถึงเสมอ -
เป็นคำว่า- ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ -
เมื่อเดินเจอ...ก็ไม่สบตาและทักทายกัน...ในแบบที่เคย
จะให้ทำยังไงต่อไป?
กับร่างที่ไร้หัวใจ...ที่ถูกทำร้าย...จากความจริงที่เธอเปิดเผย
สิ่งที่เธอทำ...กับคนที่คุ้นเคย
กับรักที่ลงเอยด้วยคำว่า- เสียน้ำตา -
24 มกราคม 2545 21:36 น.
chemicalbond
ดวงตะวันรอนรอนและอ่อนแสง
เปรียบดังผู้อ่อนแรงแล้งเงื่อนไข
จำใจจากจรรักร้างแรมไกล
ดวงตะวันจากไกลไม่หวนคืน
ดวงตะวันยามพลบจะจบสิ้น
จรดดินลาลับมิอาจฝืน
ดุจฤทัยหายวับมิกลับคืน
จนดึกดื่นตะวันลับมิกลับมา
นภาเคว้งเท้งลับดับสนิท
คนใกล้ชิดจิตพลันผะผันหนา
ดวงดาวเยาะเย้ยข้ากระไรนา
หรี่หรี่แสงทอดมาพาใจลอย
เจ้าน้ำค้างว้างเหน็บเจ็บจริงเหลือ
ตอนคืนก่อนยังคลอเคลอมิเบื่อถอย
ตะวันผันผ่านวารเดียวเหลียวเพียงรอย
ไว้ตอกย้ำให้เศร้าสร้อยคอยต่อไป
อีกนาน...แค่ไหน...จะใกล้รุ่ง
อีกนาน...ฟากฟ้ารุ่ง...เทียมสมัย
อีกนาน...ความมืด...ลาเลือนไป
อีกนานไหม...จะสิ้นสุด...หยุดการรอ
21 มกราคม 2545 19:55 น.
chemicalbond
โอ้ความรักนี่ก็แปลกดีจริงหนอ
ต้องเฝ้ารอต้องคอยส่งช่อดอกไม้
ต้องโทรคุยบ่อยบ่อยไม่เหนื่อยกาย
ไม่มองโลกในแง่ร้ายต้องทำเป็น
มันก็แปลกดีคุณว่าไหม
คอยรับส่งตลอดไปมีให้เห็น
ที่ทำงานกับบ้านเธอนั้นชัดเจน
แสนห่างไกลยังรีบเผ่นไปรับเธอ
พอทะเลาะกันเข้า...เอาอีกแล้ว
คงไม่แคล้วนอนซมตาระบมเสมอ
ไม่โทรคุยไม่คิดถึงไม่อยากเจอ
พอใจเผลอก็ดีกันมันแป๊บเดียว
นี่หรือคือที่เรียกว่าความรัก
ช่างแปลกนักดูดูไปเหมือนแน่นเหนียว
มีความสุขหรือขื่นขมเพราะคนคนเดียว
จะกลมเกลียวหวานชื่นหรือมืดมน
เห็นแปลกแปลกอย่างนี้แหละตัวแสบ
ทุกคนแทบถวิลหาน่าฉงน
ทั้งทั้งที่มันไม่ได้มีตัวตน
แต่กมลโหยหานักชักแปลกใจ
20 มกราคม 2545 19:40 น.
chemicalbond
อย่าเลยนะ...อย่าเดินเข้ามา
รู้ไหมว่าเธอทำให้ฉันสับสน
โลกนี้มีคนที่ดีกว่าฉันอีกนับแสนล้านคน
จงอดทนและจงเดินจากไป
เธอดีกับฉัน...มากเหลือเกิน
แต่ทางของสองเราที่จะก้าวเดิน...นั้นมันไม่ได้สดใส
อยากบอกให้เธอรู้ไว้
คนที่จะยืนเคียงข้างกาย...ไม่ได้หาง่ายดายแบบเจอโดยบังเอิญ
ความรักจากเธอที่ให้ฉัน...ฉันรับรู้
แต่การรักใครไม่ได้ดูแค่เพียงผิวเผิน
ฉันรักเธอนะ...และรักมากเหลือเกิน
แต่สิ่งที่เราต้องเผชิญ...มันคือความจริงที่จะทำให้เธอเสียน้ำตา
ฉันไม่ใช่คนดีพร้อมนะ
ยอมตัดใจซะแล้วเดินกลับไปเสียดีกว่า
อย่า...อย่าหันหลังมองกลับมา
คนที่อยู่ตรงหน้า...ไม่ใช่คนที่มีค่า...และคู่ควรสำหรับเธอ...
Lovers
0 คน เลิฟchemicalbond
Calendar
หน้าส่วนตัว
876
