8 พฤศจิกายน 2546 13:25 น.

***...กว่าจะมาเป็นดาว...***

chemicalbond


กว่าจะมาเป็นดาว  

ดาว...ในความหมายของใครหลายๆคนอาจมีความหมายที่แตกต่างกัน แต่ในความแตกต่างของความหมายนั้น  อาจมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันนั่นก็คือการเป็นสิ่งที่ดี ที่สวยงาม หรือเป็นสิ่งที่ทุกคนหมายปอง  

ดาวในความหมายของนักเรียนมัธยมปลายนั้น มักจะหมายความถึงจุดหมายที่สำคัญมากในชีวิต  นั่นคือการสอบเข้าในคณะที่ตนต้องการหรือในมหาวิทยาลัยที่ตนใฝ่ฝันให้ได้

ผมก็มีดาว

ดาวของผมคือการสอบเข้าศึกษาในคณะที่ใฝ่ฝันภายในรั้วสถาบันที่ทรงเกียรติแห่งนี้

หากย้อนไปสัก 1 ปี เมื่อผมเป็นนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6 ผมเองรู้สึกได้ว่าเพื่อนๆทุกคนต่างมีดาวดวงที่ตนเองใฝ่ฝันอยากจะเป็นกันแล้วทั้งนั้น เพื่อนๆทุกคนต่างช่วยเหลือกัน ช่วยกันติวหนังสือ หากมีที่เรียนพิเศษที่ไหนดีก็จะแนะนำกัน หากเพื่อนคนไหนไม่มีเงินเรียนก็จะนำชีทมาให้อ่าน หรือช่วยกันนำความรู้ที่ได้จากการเรียนพิเศษมาสอนกัน ไม่มีใครหวงความรู้เพราะต่างอยากให้เพื่อนได้เป็น ดาว ดวงที่ตนเองใฝ่ฝัน

อาจมีบ้างที่ระหว่างบันไดสู่ทางเดินแห่งดวงดาวไกลไปสักหน่อย   อาจไม่ราบรื่นเหมือนที่คิด ความท้อถอยไม่ใช่เรื่องที่แปลก จึงไม่ผิดที่ระหว่างทางเดินนั้นเราอาจแวะหยุดพักข้างทาง เราสามารถพักได้ เพราะว่าความตึงเกินไปจะทำให้เราเหนื่อยล้า การพักเติมไฟให้กับชีวิตจึงเป็นเรื่องที่สามารถทำได้

แต่เราต้องพึงระลึกไว้เสมอว่า จุดมุ่งหมายของเราคืออะไร เพราะบางทีความสบายอาจทำให้เราไม่อยากกลับมาลำบากอีกครั้ง!!

เคยมีคนกล่าวว่าเวลาช่วงที่สำคัญมากที่สุดในชีวิตคือช่วงเวลา 3 ปีที่ศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย เพราะชีวิตทั้งชีวิตของเราจะถูกกำหนดด้วยเวลาช่วงนี้   ดังนั้นเราต้องบริหารเวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุดโดยต้องอยู่บนพื้นฐานของ  ความพอดี 

ไม่มีใครตอบได้ว่าความพอดีของแต่ละคนอยู่ตรงจุดไหน  นี่คือสิ่งที่ตัวเราต้องเป็นคนหาคำตอบเองละทำมันให้ได้

เมื่อถึงวันสอบเอนทรานซ์ครั้งที่ 1 ไม่จำเป็นเสมอไปว่าเราจะสามารถอ่านหนังสือได้จบและสามารถจำได้ทุกตัวอักษรแม้ว่าเราจะเตรียมตัวมานาน ขอเพียงเราทำให้เต็มที่ที่สุด แม้ว่าผลสอบจะออกมาเป็นเช่นไรเราต้องยอมรับให้ได้ว่านี้คือตัวเราเอง และอย่าไปเสียใจกับมันเพราะว่าการสอบยังเหลืออีกครั้งหนึ่งในเดือนมีนาคม

ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ผลการสอบเอนทรานซ์ครั้งที่ 1 ไม่ประสบความสำเร็จเท่าไรนัก เราควรสำรวจตนเองและนำข้อผิดพลาดจากประสบการณ์ที่ได้จากการสอบครั้งแรกมาปรับปรุง เราอาจจะตื่นเต้นกับการสอบมากเกินไป หรือว่าอ่านหนังสือไม่ตรงจุด เหล่านี้ต่างเป็นปัญหาที่ควรแก้ไข 

อย่าเสียใจกับผลที่ออกมานานเกินไปนักเพราะว่าเราเหลือเวลาไม่มาก เวลาที่เราจะเอามาร้องไห้เปลี่ยนเป็นเวลาที่จะเอามาอ่านหนังสือต่อเพื่อสู้กับข้อสอบในรอบที่ 2 น่าจะดีกว่าไหม?


หากคนที่ผิดหวังไม่ใช่เราแต่เป็นเพื่อนของเราเราอย่าทอดทิ้งเพื่อน อย่าลืมว่ากำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะทำให้เราก้าวเดินต่อไปได้ ให้กำลังใจแก่กันและก้าวเดินไปด้วยกันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

เวลาในช่วงเทอม 2 เป็นเวลาช่วงที่สำคัญช่วงสุดท้ายที่เราสามารถเตรียมตัวและแก้ไขข้อผิดพลาดของตนเองได้ ซึ่งเราควรจะเต็มที่กับมันมากที่สุด

เมื่อถึงเดือนมีนาคม เป็นการสอบเอนทรานซ์รอบสุดท้ายของเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จงเต็มที่กับมันให้เท่ากับหรือมากกว่าการสอบครั้งแรก และควรเตรียมใจต่อผลที่จะเกิดขึ้น จงยอมรับกับมันแม้มันไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจ ผมเชื่อเหลือเกินว่าหากเราทำอะไรแล้วทำให้ดีที่สุด ผลที่จะออกมาย่อมดีแน่นอน



     
     
ดาว

ไม่ไกลเกินเอื้อมครับ				
1 พฤศจิกายน 2546 16:55 น.

**..วันเปิดเทอม..**

chemicalbond

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
วันที่ซึ่งไม่อาจได้ตื่นสาย
วันที่ฉันไม่อาจไปเที่ยวได้ให้ชื่นกาย
วันที่คล้ายวันสุดเศร้า...วันเปิดเทอม

ต้องอำลาเจ้าแล้วล่ะเจ้าเตียงหมอน
วันนี้ซ่อนการ์ตูนมาหนังสือเสริม
วันนี้ลาทีวีเครื่องเดิม
วันนี้เพื่อนคนเดิมกระเป๋าหนังสือก็คืนมา

ได้เวลาบอกลาเวลาสุข
อย่าลืมปลุกนาฬิกา 6 โมงนะ
อย่าลืมเตรียมไปเล่าเรื่องราวตอนปิดเทอมที่ผ่านมา
อย่าลืมเก็บความสดใสที่ของวันเวลา...ไว้ในใจ				
20 ตุลาคม 2546 11:25 น.

***...ย้อนเวลา...***

chemicalbond

วันเวลาหมุนเวียนและเปลี่ยนผัน
หลงเหลือเพียงวารวันที่หรรษา
ภาพความสุขสุดหัวใจในเวลา
ผ่านพ้นมาผ่านพ้นไป...ไม่กลับคืน

วันเวลาต่างเดินไปข้างหน้า
ไม่เหลียวมากลับภพต้องจบฝืน
ทำได้เพียงประทับภาพความทรงจำที่กล้ำกลืน
หัวใจ...ที่เป็นอื่น...ใช่คืนมา...

หากฉันย้อนเวลาได้ในวันนี้
จะฉุดรั้งเธอคนที่ที่เพรียกหา
แม้จะแลกด้วยร้อยหยดน้ำตา
เสียดายหนักหนา...กาลเวลามิอาจย้อนคืน				
14 ตุลาคม 2546 17:47 น.

***...ที่นี่...ไม่ใช่ที่ของฉัน...***

chemicalbond

หิวโหย  โบยบิน  ถิ่นหล้า
อ่อนล้า  ไร้แรง  แล้งสมัย
พลัดถิ่น  ใบหญ้า  มาแสนไกล
อ่อนแรง  หมดไฟ  ใกล้หมดลม

ที่นี่  คือที่  แห่งความฝัน
แค่เพียง  ข้ามวัน  เป็นยาขม
มิได้  เหมือนคิด  น่าภิรมภ์
อกตรม  ช้ำชอก  ยะยอกใจ

อยากกลับ  ไปยืน  ผืนถิ่นเก่า
คลายเศร้า  คลายปวด  คือเงื่อนไข
อ่อนล้า  อ่อนแรง  อ่อนใจ
อยากพัก  ตลอดไป  ให้ผ่อนคลาย

ครั้งนี้  จึ่งได้  รู้ว่า
ความฝัน  ข้างหน้า  ไม่สดใส
ไม่ใช่  อย่างฝัน  ตั้งใจ
ควรเตรียมใจ  เตรียมแพ้  และเตรียมตัว				
27 กันยายน 2546 09:48 น.

***...ยิ้มน้อย...ยิ้มใหญ่...***

chemicalbond

แม้ไม่ได้เป็นอย่างที่ใจคิด
ไม่มีสิทธิ์ได้เป็นคนที่ในฝัน
แม้ไม่ใช่คนที่ดีในสายตากันและกัน
ไม่เป็นไรสิ่งเหล่านั้นไม่ต้องการ...
     สำหรับคนที่อยู่กลางดวงใจ
ที่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ของฉัน
คนที่ทำให้เธอยิ้มหัวเราะได้ทุกวารวัน
ไม่ใช่ฉันคนนี้ไม่เป็นไร...
     อยากเป็นคนที่อยู่ข้างในใจ
ในมุมลึกมากเท่าไหร่ข้างในนี้
ทำให้เธอยิ้มเล็กๆได้บ้างแม้แค่บางนาที
ที่ใจฉันอยากขอเพียงแค่นี้...ได้ไหมเธอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟchemicalbond
Lovings  chemicalbond เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟchemicalbond
Lovings  chemicalbond เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟchemicalbond
Lovings  chemicalbond เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงchemicalbond