24 สิงหาคม 2545 17:50 น.
chemicalbond
ความหวังอันเลือนลาง
กับหัวใจที่อ้างว้าง... อยู่ไปวันวันอย่างไร้ความหมาย
คนไร้ค่าที่ต้องทนอยู่อย่างเดียวดาย
แม้จะร้องไห้...ก็ไร้คนเหลียวแล
ฉันพอแล้วนะ
ถึงแล้วล่ะวินาทีที่ฉันขอยอมแพ้
ต่อความหวังที่ลางเลือน...ต่อหัวใจที่ผันแปร
คนที่พ่ายแพ้ก็ต้องทนกับความเหงาต่อไป...
20 สิงหาคม 2545 17:09 น.
chemicalbond
แสงเรืองรองบอกว่าวันนี้เป็นวันใหม่
แต่หัวใจยังเต็มไปด้วยเรื่องราวที่ปวดร้าวในวันเก่า
ทั้งทั้งที่ควรจะลืมมันนานแล้ว...เรื่องของสองเรา
ความเจ็บปวดก็ควรบรรเทาและความเศร้าก็ควรหยุดได้สักที
แต่ความเป็นจริงไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น
คนแห่งความฝันเป็นเธอได้คนเดียวคนนี้
ทำได้แค่ไม่ทบทวนเรื่องที่ทำให้เจ็บปวดมานานนับปี
แต่รอยร้าวตรงกลางหัวใจที่มี...คงไม่มีวันลบเลือน...