27 กรกฎาคม 2552 13:51 น.
Charmanao
เธอ...คือคนที่สำคัญกับฉันเสมอ
ฉัน...คนที่เธอไม่ค่อยเอาใจใส่
เธอ...คือคนที่ฉันมอบรักและห่วงใย
ฉัน...คือใครที่เธอไม่เคยแคร์
เธอ...คือคนที่ดีพร้อมสำหรับฉัน
ฉัน...คือผู้หญิงคนหนึ่งที่อ่อนแอ
เธอ...คือคนเดียวที่ฉันมอบรักแท้
ฉัน...คือคนที่มีข้อแม้และเงื่อนไข
เธอ...คือคนที่ฉันรักเสมอ
ฉัน...คือคนที่ฉันมีให้เสมอกับคำว่า ให้อภัย
เธอ...คือคนที่ได้รักจริงจากหัวใจ
ฉัน...คือใครเธอเคยไหมที่จะรักจริง
เธอ...กับฉัน...เราต่างกันมากใช่ไหมในความหมาย...
27 กรกฎาคม 2552 13:41 น.
Charmanao
ฉัน...ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
มันอาจไม่ลึกซึ้งซึ่งความหมาย
อาจไม่มีคุณค่าในสายตาใคร
ไม่ทำให้เธอรู้สึกนึกรักและผูกพัน
ฉัน...ไม่ใช่คนดีพร้อมอะไรมากมาย
แต่ทุกสิ่งที่ทำให้ล้วนมาจากใจทั้งนั้น
ไม่เคยมีให้ใครในความสำคัญ
ก็ทุ่มเทใจให้แต่เธอเท่านั้นตลอดมา
ฉัน...อาจไม่ใช่คนที่เธอใฝ่ฝัน
ไม่เพียบพร้อมดั่งใครคนนั้นที่เธอฝันหา
แต่สิ่งหนึ่งที่ให้เธอไม่แพ้ใครตลอดเวลา
สิ่งนั้นคือ หัวใจ ที่เจิดจ้าด้วยความ ใส่ใจ
เธอ...คือคนที่เป็นเหมือนทุกอย่าง
เป็นคนที่ฉันรักจริงจังเข้าใจไหม
ตลอดเวลาได้รับจากฉันคือความห่วงใย
แม้ไม่มีเวลาให้เหมือนใครก็ตาม
เธอ...เป็นเหมือนทุกสิ่งของฉัน
เป็นคนเดียวที่จะผูกพันไม่อาจหักห้าม
มอบทั้งหัวใจรักให้เธอเสมอทุกโมงยาม
ไม่อาจห้ามหัวใจไม่ให้รักเธอ
เธอ...เคยทำให้ฉันเสียใจมาหลายหน
แต่เพราะเหตุผลเดียวเพราะ รัก จึงให้อภัยเสมอ
แต่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันไม่เคยได้รับจากเธอ
คำว่า อภัยและให้โอกาสเสมอ ไม่เคยได้รับจากเธอเลยจริงๆ
27 กรกฎาคม 2552 12:55 น.
Charmanao
ทำไมนะ...ทำไมใจดวงน้อย
มันเศร้าสร้อยหดหู่มิรู้หาย
เขาจากไปก็นานจากกันไกล
แต่ทำไมใจเราเศร้าร้าวอุรา
ทำไมนะ...ทำไมไม่ลืมเธอสักที
ใจต้องเจ็บช้ำอย่างนี้อีกนานไหม
น้ำตาหลั่งดั่งโลหิตโดนกรีดใจ
ไม่รู้ว่าอีกนานไหมใจจะลืม...
....ทำไม....ไม่ลืมสักที...ทำไมต้องเจ็บอย่างนี้ด้วยนะ...ทำไม
27 กรกฎาคม 2552 12:40 น.
Charmanao
จากวันนั้น จนกระทั่ง ถึงวันนี้
ไม่เคยมีสักครั้งหนึ่งซึ่งลืมเธอ
ยังคงรักและคิดถึงเธอเสมอ
ภาพของเธอยังติดตรึงกลางหัวใจ
เป็นเพราะเหตุผลอะไรกัน
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
ก็ยังคงเจ็บเสมอในหัวใจ
ไม่มีวันไหนที่ลืมเธอได้ในสักที....ทรมานที่สุดเลย
27 กรกฎาคม 2552 12:22 น.
Charmanao
ก็ไม่รู้ว่า...เพราะอะไร
ฉันจึงไม่อาจลืมเธอได้สักที
และไม่รู้ว่าใจหนึ่งดวงของเธอนี้
ลืมกันได้อย่างไรคนดี...ช่วยบอกหน่อย
ฉันต้องทำอย่างไรไม่ให้คิด
เจ็บเหมือนโดนมีดขีดกรีดเป็นรอย
แม้แผลมองไม่เห็นก็เจ็บเป็นไม่ใช่น้อย
ขอถามหน่อย...ต้องทำไงให้ใจลืม