ในวันที่ฉันจะบอกรักเธอ

chantarat

วันนั้นที่ฉันจะบอกรักเธอ

        วันทุกวันของฉันยังดำเนินต่อไปอย่างช้า ๆ  มันดูช่างน่าเบื่ออะไรอย่างนี้นะ 

ฉันบอกตัวเองอย่างนี้ทุกครั้งที่เจอกับคนที่ฉันเคยรัก รักมากที่สุดจนฉันยอมทำทุกอย่างให้เขามีความสุข

แต่สิ่งที่ฉันได้กลับมามันเป็นเพียงความว่างเปล่า  ที่ฉันต้องทนเก็บมันไว้ในใจ  ตลอดกาลโดยที่เขาคนนั้น

ไม่มีทางที่จะรู้ได้เลย

     เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมานานเท่าไหร่ฉันไม่อยากจะจำมัน  เพราะทุกวันของฉันมันเป็นวันที่น่าเบื่อ  ฉันต้องฝึกยิงปืน

ออกกำลังกาย  และเรียนรู้วิชาต่าง ๆ   ฉันถูกฝึกมาให้แข็งแกร่ง  ไม่รู้จักคำว่ารัก  ฉันเป็นนักฆ่า ใช่ทุกคนมักจะเรียกฉันอย่างนี้

ฉันฆ่าคน  และคนที่ฉันจัดการจะไม่มีทางรอดไปได้  จนถือได้ว่าฉันมีฝีมือมากคนนึงเลยทีเดียว  แต่แล้วโชคชะตาของฉัน

ก็เล่นตลกกับฉัน   

    วันนั้นฉันได้รับคำสั่งให้ไปฆ่าชายหนุ่มคนหนึ่ง   เขาไปขัดผลประโยชน์ของเจ้าพ่อใหญ่ทางภาคเหนือ  แต่ฉันไม่คิดว่า

เขาคนนี้จะทำให้ฉันเป็นอย่างนี้ไปได้   วันที่ฉันตั้งฉันใจฆ่าเขาฉันปลอมตัวเป็นหญิงสาวที่หาความสวยไม่ได้ ฉันไม่แต่งหน้า 

ทำตัวให้โทรมที่สุดเท่าที่จะทำได้  ฉันแกล้งเขาสารพัด  โดยที่หวังจะให้เขาโกรธ  แต่ทุกอย่างกับผิดคาดฉันแกล้งชนเขาแล้วฉันก็ล้มลง

 " ขอโทษครับ คุณเป็นอะไรมากไหม "  เขาถามฉัน

" เปล่าค่ะ ไม่เป็นไรมาก  ขอโทษคุณด้วยนะค่ะ "

" คุณไปทำแผลดีกว่าไหม " เขาพูด แต่ฉันกลับคิดว่าทำไมต้องทำแผลด้วย  สุดท้ายฉันก็รู้ว่ามีเลือดออกที่แขนของฉัน

เขาคนนั้นรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าของเขามาซับเลือด  แล้วพาฉันไปที่ห้องทำงานของเขาแล้วเขาก็รีบทำแผลให้ฉัน  ตอนนั้น

ฉันไม่รู้สึกอะไร   จนเวลาผ่านพ้นไปเขาดีกับฉันทั้ง ๆ ที่ฉันไม่เคยให้อะไรเขาสักอย่าง  จนวันหนึ่งฉันได้ถามเขา

" เจ เอ้มีเรื่องจะถามนะ  เจต้องตอบเอ้นะ "

" ได้สิ จะถามไรล่ะ "

" ถ้าเอ้... อืมถ้าเอ้ไม่ได้หน้าตาอย่างนี้ ไม่ใช่คนคนนี้น่ะ  เจจะทำไง "

" เอ้ .... ทำไมถามงั้นล่ะ ถึงแม้ว่าเจจะรู้จักกับเอ้แค่ 2 อาทิตย์นะ แต่เจก็รู้ว่าเอ้เป็นคนดี "

" เอ้ถามไง  ตอบสิ "  ฉันทำหน้าเศร้า

" เจยังรักเอ้ไง "  เขาพูดหน้าตาเฉย  แต่ในใจฉันรู้สึกตื้นตัน

" เอ้ไม่รักเจนะ  เจอย่ารักเอ้เลย "  ทำไมนะ ทำไมฉันถึงพูดอย่างนี้

" ทำไมล่ะ  เจรักเอ้ข้างเดียวก็ได้นะ " เจพูดทั้ง ๆ ที่หน้าตาของเขาก็เศร้ามาก ฉันทำอย่างนี้ได้ไง

" เจห้ามรักเอ้ สักวันถ้าเอ้ฆ่าเจ เอ้จะได้ไม่รู้สึกผิด " 

" เจยอมให้เอ้ฆ่านะ  เจรักเอ้ "   ทุกคำพูดของเขายังดังก้องอยู่ในหูของฉัน 

 แล้วมันก็ยังอยู่ในความทรงจำตลอดมา  " เจจะรู้ไหมว่าเอ้ก็รักเจ "

      สุดท้ายวันวันนั้นก็มาถึงวันที่ฉันจะต้องตัดใจจากเขาคนนั้นมา  ก่อนที่ฉันจะหักห้ามใจ

ไม่ได้  นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันทำงานไม่สำเร็จ   และฉันก็ได้รู้จักความรักที่มันยิ่งใหญ่แต่ฉันไม่อาจ

จะเก็บมันไว้ได้  " เจ "  ชื่อนี้คือคนที่ฉันจะรักตลอดไป 

     งานนี้ที่ฉันทำไม่สำเร็จฉันต้องโดนทำโทษ  และมีคนที่ต้องการเก็บฉันเพราะช่วงนี้ถือว่าฉันอ่อนแอ

ที่สุด  และนี้ก็เป็นเหมือนสิ่งที่ฉันฝันตลอดมา เจนัดฉันออกมาทานข้าว ทั้งที่ฉันก้รู้ว่าถ้าฉันออกมา

ฉันต้องโดนอะไรบ้าง   แต่หัวใจของฉันเรียกร้องที่จไปพบะเขาคนนั้น  คนที่ฉันได้มอบใจทั้งดวงให้เขา

โดยที่เขาจะต้องไม่รู้   ฉันให้เขารู้ไม่ได้  

" เอ้ เราดีกันนะ มาเจอกันบ่อย ๆ เหมือนเดิมนะ " เจพูดเสียงสดใส

" ไม่ได้ เอ้มีงาน " หัวใจฉัน

" งั้นเจโทรไปหาเอ้บ่อย ๆได้ไหม " 

" ไม่ได้ เอ้กำลังจะเปลี่ยนเบอร์ " เขาจะรู้ไหมว่าฉันต้องทำใจขนาดไหน

" เอ้  พูดกับเจเหมือนเมื่อก่อนสิ "  เสียงเขาเว้าวอนเหลือเกิน

" พูดไง เอ้จะต้องไปแล้ว "  ฉันรีบตัดบทก่อนที่น้ำตาของฉันจะไหล

" เอ้จะไปไหน "  ปัง

ฉันไม่ตอบแต่ฉันกลับวิ่งไป วิ่ง ๆ ๆ  จนรู้สึกว่าเขาจะตามฉันไม่ทัน  แต่ฉันรู้สึก รู้สึกเย็นจัง

ฉันรู้สึกตัวเบา  เอทำไมมันหนาวอย่างนี้นะ  ฉันวิ่งมาไกลขนาดนั้นเลยเหรอ  แต่.........

ฉันรู้สึกได้ถึงว่ามีมือของใครบางคนกอดฉันไว้   ฉันพยายามจะสลัดมันแต่ฉันไม่มีแรง ทำไมนะ

" เอ้ ๆๆๆๆๆๆ " เสียงเจนี่นา

ฉันอยากหลับตาจัง  ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้นะ  ฉันอยากหลับตลอดไปจัง  หลับอยู่ในอ้อมแขนของคนทีฉันรัก

" เอ้ อย่าหลับนะ เอ้ " เสียงเจยังดังอยู่ใกล้ ๆ ฉัน ฉันเหนื่อยทำไมนะ ทำไมไม่มีแรง

" เอ้ เจรักเอ้ เอ้ห้ามเป็นอะไรนะ เอ้ เอ้ "  ทำไมเจตโกนนะ " เจ "

ฉันพยามยามที่จะถามแต่เสียงของฉันไม่สามารถถ่ายทอดไปหาเจได้   เอ้อยากบอกว่าเอ้รักเจนะ รักมากแต่มัน

คงสายไป   สายไปที่ฉันจะบอกคำว่ารักกับเจ
 
" เอ้ อย่าหลับตา เอ้ "  ฉันไม่มีแรงอีกแล้ว  ฉันค่อย ๆ ปิดตาลง  มีความสุขจัง ฉันอยากอยู่กับเจตลอดไป

ฉันอยากได้ยินเสียงเจอย่างนี้  แต่บัดนี้เสียงนั้นได้เงียบลงไปแล้ว  และเจก้คงไม่มีวันได้รู้ว่าฉันคิดอย่างไร

กับเขา  ถ้าฉันย้อนเวลาได้  ฉันอยากจะทำทุกอย่างให้เจมีความสุข  แต่วันนั้นคงไม่มีอีกแล้ว

          ทุก ๆ ที่  14  ของทุกปีเจจะไปเยี่ยมเอ้ทุกครั้ง   ทั้ง ๆ ที่เขาก็มีคนที่มาชอบมากมายอต่เขาไม่อาจที่จะลืมเธอ

คนที่มากวนเขา  ทำให้เขาสนุก  แต่วันนี้ไม่มีเธอคนนั้นอีกแล้วเธอตายแล้วแต่เธอยังอยู่ในใจเขาเสมอ   ไม่ว่าเอ้จะรักเจหรือไม่แต่

ความรักที่เจมีให้เอ้จะคงเดิมตลอดไป  แล้วสายลมก็พัดโบกเหมือนมีใครมากระซิบว่า " เอ้รักเจ "