20 มกราคม 2548 22:34 น.
chantarat
บทที่ 2
ตายแน่ เขากระชากฉันเข้าไปในรถ แล้วขับด้วยความเร็วสูง , ว๊าย ๆๆๆๆ ฉันจะตายก่อนที่จะไปถึงจุดหมายปลายทางไหมเนี่ย แต่เอ๊ะเขาจะพาฉันไปไหนล่ะ หรือเขาจะฆ่าฉันที่ฉันทำรถเขาเป็นรอย แต่ฉันว่าเขาก็รวยนี่แค่นี้ไม่ตายหรอก ฉันคิดว่างั้นนะ
เวลาจ๋า.ทำไมช่างผ่านไปช้าอย่างงี้หนอ นานแสนนานในความรู้สึกฉัน ในที่สุดเขาก็พาฉันมาที่ร้านซักรีด หรือเขาจะจ่ายให้แต่ฉันล่ะจะใส่อะไรระหว่างรอล่ะเนี่ย น้องมีนา ตายล่ะเขาเรียกฉันแล้วล่ะ ใช่ตอนนี้เขาจอดรถแล้ว เขาเดินมาเปิดประตูรถให้ฉัน ลงมาสิ พี่ไม่กัดหรอกน่า อิอิ พี่เขามีอารมณ์ขันด้วยล่ะ ฉันเลยเดินอย่างสงบเงียบและสำนึกผิดสุด ๆ แล้วเขาก็จูงมือฉัน ตาย ๆๆๆๆๆๆ ฉันเป็นโรคกลัวผู้ชายนะ แต่เอหน้าพี่คนนี้คุ้น ๆ อีกแล้วอ่ะ เราเคยเห็นที่ไหนนะ ทำไมสมองฉันถึงเหมือนปลาทองอย่างนี้ล่ะ เบื่อตัวเองจัง
ในสมองฉันคิดเรื่องอะไรอยู่นะ น้องมีนา เขาเรียกฉันอีกแล้ว นี่มันร้านเสื้อผ้านะ เขาพาฉันมาเมื่อไหร่ ชอบชุดไหนจ๊ะ เขาถาม ทำไมเขาถามงี้ล่ะหรือเขาจะซื้อให้ฉัน เออไม่ชอบค่ะ สักชุดไม่มีที่ถูกใจเหรอ เปล่าค่ะ แล้วไมไม่เลือกสักชุดล่ะจ๊ะ พี่จะซื้อให้มีนาทำไมค่ะ มีนาขูดรถพี่นะค่ะพี่ไม่โกธรเหรอ โกรธ แล้วก็โกธรมากด้วย ต๊ายนี่เหรอคำตอบของพี่เขาอ่ะนะ พี่ถึงจะลงโทษอยู่นี่ไงจ๊ะ ลงโทษ ใช่ พี่เขาจะลงโทษแบบไหนเนี่ย ฉันต้องตายไหม ฮือ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ค่ะ ฉันไม่ได้มีเงินมากมายหรอกนะ แต่ฉันจะทยอยใช้พี่ทุกเดือนแล้วกันนะค่ะ เปล่าพี่ไม่ได้จะให้น้องมีนาได้รับโทษอย่างงั้น
แล้วพี่จะเอาไงล่ะค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำหรอกนะ แต่มันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ มาคบกับพี่หน่อย
ฮะ นี่ฉันฟังผิดไปหรือเปล่า คบ..คบเหรอค่ะ แบบพี่น้องใช่ไหม ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่องอย่างเร่งด่วน ไม่ใช่ น้องมีนากับพี่เนี่ยต้องเป็นแฟนกันต่างหาก แฟน ฉันจะเป็นแฟนเขาได้ไง ฉันเพิ่งคุยกับเขาครั้งแรกเองนะ แต่เอฉันเคยคุยกับเขาหรือเปล่านะ แต่พี่ค่ะ แต่ทำไม น้องทำรถพี่เป็นรอยนะ ถือว่าช่วยพี่หน่อยแล้วกัน ช่วยทำให้พวกสาว ๆ ที่มายุ่งกับพี่เลิกสนใจพี่สักที นะนะ แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ ฉันอาจจะชอบพี่ สร้างความรำคาญให้พี่มากกว่าก็ได้ โอ้ย..พี่ไม่กลัวน้องมีนาหรอก อีกอย่างน้องก็เพิ่งย้ายมา ช่วยพี่เป็นการไถ่โทษนะ 7 วันนะค่ะ 7วันเองเหรอ 14 ล่ะกัน พี่อ่ะ 7 ก็พอมีนาขูดรถพี่นิดเอียวเองนะ
นี่ไง เดี๋ยวพี่จ่ายค่าซักรีด กับซื้อชุดใหม่ให้เป็นการขอโทษเรื่องเมื่อเช้า แล้วน้องก็แกล้งเป็นแฟนพี่ 14 วันไง คุ้มออกพี่ว่า เพราะพี่ออกจะดูดี ใช่ม่ะ โห พี่แกคิดได้ไงเนี่ย ว่าแกหล่อ ดูดี แต่ฉันก็ขัดไม่ได้อ่ะ เพราะฉันทำรถของพี่เขาเป็นรอยจริง ๆ ฉันจะทำไงดีฉันไม่เคยคบกับผู้ชายในฐานะแฟนเลยสักครั้ง เคยก็แต่แอบชอบเขาอยู่ฝ่ายเดียว คิดแล้วก็เศร้า ป่านนี้เขาคนนั้นจะเป็นไงบ้างนะ น้องมีนา ตกลงนะ พี่เห็นเราคิดนานแล้วอ่ะ
เออ.ก็ได้ค่ะ เราจะแกล้งคบกัน 14 วัน ฉันเน้นคำว่าแกล้งสุด ๆ แล้วนะ และแล้ววันนั้นฉันก็ได้ชุดใหม่กลับบ้าน พร้อมกับชุดนักเรียนที่สะอาดเอี่ยม อิอิ ดีจัง จากนั้นฉันก็หลับด้วยความเหนื่อยอ่อน เพราะวันนี้ของฉันช่างมีแต่เรื่องป่วน ๆ แล้วฉันก็ไม่อยากคิดถึงวันพรุ่งนี้ เพราะพี่เต้ เพราะเขาคนเดียวที่ทำให้ฉันเป็นอย่างงี้ โถ่ฉันจะทำไงกับวันพรุ่งนี้ล่ะ.
----------------------------------โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ-----------------------------------------------
13 ธันวาคม 2547 18:43 น.
chantarat
อากาศดีจังเลยวันนี้ต้องเจอแต่เรื่องดี ๆแน่เลย ฮา มีความสุขจริง ๆฉันคิด เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนม.ปลายวันแรกของฉัน และนี่เป็นครั้งแรกนะที่ฉันต้องมาอยู่คนเดียวเป็นอะไรที่แปลกใหม่จริง ๆ
แต่เมื่อฉันเข้ามาในโรงเรียนฉันก็ต้องรีบหาห้องเรียนซิ แต่เออยู่ไหนนะ ฉันหาชื่อของฉันอยู่นานแต่ก็ไม่เจอซักทีจนมีใครมาทักฉัน " นี่เธอหาชื่อไม่เจอไงฮะ "
เขาถามฉัน แต่ฉันไม่ตอบหรอก แต่เขาก็พูดมากจริง " นี่ถ้าไม่มีชื่อก็ไปกับฉัน เพราะฉันก็ไม่มีชื่อเหมือนกัน " เขาพูด " ขอบคุณนะที่บอกแต่ฉันไม่อยากรู้ แต่ก็ขอบใจจริง ๆ "
ฉันพูด แล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็วก็เพราะไปที่ห้องบริการแต่นายคนเมื่อกี้สูงซะมัด ฉันเมื่อยคอนะต้องเงยหน้าอย่างนั้นนะ นี่ไงห้องบริการ " ครูคะ คือไม่มีรายชื่อหนูนะค่ะ "
ฉันรีบพูดเมื่อเจอครูนั่งอยู่ " นั่งรอก่อนนะจ๊ะ " ครูพูด "ค่ะ" แต่ว่าที่โรงเรียนนี้มีแต่คนหน้าตาดีอยู่หรือไงเนี่ย ฉันรออยู่นานจนหลับไป ตื่นมาอีกทีอีตานั่นก็มาอยู่ข้าง ๆ ซะนี่ ตกใจซิค่ะ
" เฮ้ย นายมาทำอะไรเนี่ย " " ก็มาหาชื่อไง ฉันไม่มีชื่อในบอร์ด เจอกันตอนแรกก็บอกแล้วไง" อะไรกันเนี่ยเขาพูดเร็วสุด ๆ " อ๋อ จำได้แล้ว " ฉันพูดบ้าง ครู่ใหญ่ครูคนเมื่อกี้ที่สวย ๆนะก็
เดินมาพร้อมกระดาษหนึ่งแผ่น " นี่เธอสองคนตามครูมานะจ๊ะ " ครูพูดเสียงเพราะสุด ๆ ฉันเลยชอบครูคนนี้ซะแล้ว ว่าแล้วฉันกับนายนั่นเลยเดินตามไปอย่างเงียบ ๆ ในที่สุดก็ถึงซะทีฉันอยู่ห้อง 1A ล่ะ แต่เดี๋ยวนายนั่นล่ะ
เขาเดินไปแล้วนี่น่า สงสัยจะอยู่ห้องอื่นที่สูงกว่าเรา ดีใจจังเย้.. เย้..
ในห้อง1A มีแต่พวกเด็กน่ารักเต็มไปหมด ฉันเหรอเด็กกะโปโลนะซิผมยังกระเซิงอยู่เลย " เธอมาใหม่ใช่ไหม " เสียงครูถาม " ค่ะ " " มานั่งตรงนี้ " "ค่ะ" ว่าแล้วฉันก็เดินไปตรงกลางห้องแล้วนั่งลง
ใกล้ ๆฉันหนุ่มหล่อนะซิ ใจเต้นเป็นกลองเพลเลย ฮุฮุ "หวัดดีค่ะฉันมีนาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" ฉันตัดสินใจที่จะทักเขาก่อน แล้วเขาก็ตอบ "หวัดดี ผมชื่อคิม " แล้วการสนทนาก้เป็นอันจบสิ้นน่าเสียดายจัง
เช้าวันรุ่งขึ้นฉันต้องเดินอีกนิดกว่าจะถึงโรงเรียน แต่โชคร้ายมีรถสปอร์ตที่ไหนก็ไม่รู้ ขับโคตรเร็วเลย น้ำข้างทางก็เลยกระเซ็นมาที่ชุดนักเรียนของฉันเปียกทั้งตัวซิ โธ่ชุดใหม่ฉัน ฉันเลยตะโกนไล่หลัง
" จะรีบไปตายไง " ระบายความในใจเรียบร้อยฉันก็รีบซิเหลืออีก 10 นาทีโรงเรียนจะเข้าแว้ว... ฉันเลยต้องวิ่ง วิ่ง และวิ่ง เหนื่อยสุด ๆ แต่ถึงเหนื่อยแสนเหนื่อยยังไง ฉันก็ยังจำได้ว่าไอ้รถคันนั้นที่ทำให้ชุดฉันเละอย่างนี้
ต้องตอบแทน ฮึ ฮึ ฉันหัวเราะอย่างชั่วร้าย ฉันเลยเอากุญแจบ้านมาแล้วตั้งท่าแล้วขูดดดดดดดดดดด ลากซะ คราวนี้ได้ทำสีทั้งคันนายจนแน่ แต่อยู่ ๆ ก็มีมือใครบางคนมาคว้าข้อมือฉันไว้ ใจฉันแทบวายนายคนเมื่อวาน
นี่น่า "เธอทำรถฉันทำไม" เขาถามเสียงเย็นเชียบ น่าขนลุกจัง ฉันก็เลยตอบไปว่า " ก็เมื่อเช้านายทำน้ำกระเด็นใส่ฉัน นี่ไง " ฉันพูดพลางชี้ให้นายนั่นเห็น " เหรอขอโทษนะ" เขาพูดอย่างนี้กับฉันได้ไงเนี่ย เชื่อเขาเลย
" นายขอโทษฉัน ง่ายไปมั้งฉันไม่ได้รวยล้นฟ้านะที่จะได้เอาชุดที่เละอย่างนี้ไปร้านน่ะ แพงจะตาย แล้วฉันก็มีชุดแค่ 2 ชุดด้วย" ฉันพูด ให้นายคนนั่นสำนึก แต่เปล่าเลยเขากลับบอกฉันว่า " เอางั้นก็ได้ เย็นนี้เจอกันที่นี่นะ" พูดจบเขาก็ชิ่งหนี
ไรเนี่ย
ที่ห้อง ฉันรู้สึกแย่จัง แต่จะทำไงล่ะก็เขาบอกให้ไปรออ่ะ แต่ไม่เป็นไร (มีคิมอยู่ใกล้ ๆ) รู้สึกดีจะตาย แล้ววันทั้งวันฉันก็เรียนไม่รู้เรื่อง เพราะนาย นานคนเดียว และแล้วเวลาก็ไม่หยุดเดิน เลิกเรียนแล้วทำไงล่ะ ในที่สุดฉันก็คิดได้กลับบ้านดีกว่า
ฉันไม่อยากเจอนายคนนั้นนี่น่า ว่าแล้วฉันก็ชิ่งวิ่งไปที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วล้วงหากระเป๋าตัง " เฮ้ กระเป๋าตังอยู่ไหนว่ะเนี่ย " ฉันบ่น แต่มือยังควานหากระเป๋าตังอยู่ แล้วจู่ๆ ก็มีมือประหลาดยื่นกระเป๋ามาให้ "นี่ของเธอ ไม่ซิต้องเรียกน้องมีนา" ใครว่ะรู้
จักชื่อฉันด้วย ว่าแล้วฉันก็ค่อย ๆ หันไปดูซิค่ะว่าใครกัน แล้วภาพตรงหน้าก็ทำให้ฉันหน้ามืด " พี่...พี่... " ฉันอ้ำอึ้งที่เห็นนายคนเมื่อเช้า " อ้าวบอกให้รอที่เดิมไม่ใช่เหรอ แล้วออกมาทำไม" เขาถามฉันล่ะ " ก็.....ก็ฉันจะกลับบ้านไง" " จะกลับได้ไงเธอลืมกระเป๋าตังไว้ไม่
ใช่เหรอ เนี่ย " ต๊ายฉันพึ่งรู้ตัวว่าเขาเอากระเป๋ามาคืน "ขอบคุณค่ะที่เอากระเป๋ามาคืน แล้วก็ขอโทษพี่ด้วยที่....ขูดรถของพี่ " ฉันพูดแล้วยิ้มอย่างสำนึกผิด "โธ่ ไม่เป็นไรหรอก แต่เพื่อเป็นการลงโทษเธอ" ตายล่ะเขาจะฆ่าฉันไหมเนี่ย ตายล่ะฉันตายแน่ แล้วเขาก็ลากฉันขึ้นรถเขาไป
...........โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ.............
หน้าส่วนตัว
1854
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟchantarat
