25 พฤศจิกายน 2549 19:41 น.
chantarat
โกรธ……………….
ได้แต่ปลอบยามเธอเหงาเศร้าอย่างนี้
เธอคนดีคงปวดร้าวมากใช่ไหม
ที่คนนั้นที่เธอเคยไว้ใจ
แต่ตอนนี้เขาอยู่ไหนไม่รู้เลย
ฉันคนนี้คงทำดีได้แค่ปลอบ
ทั้งที่ใจฉันชอบอยากเฉลย
แต่ก็โกรธที่ทำได้แต่เฉยเมย
และไม่อาจละเลยเธอคนดี...........
8 พฤศจิกายน 2549 18:22 น.
chantarat
ไม่เคยรู้ใจตัวเองจนวันนี้
จนวันที่เธอไม่อยู่คอยปลอบฉัน
เธอคงคิดว่าฉันยังเที่ยวทุกวัน
ใช่ไหมนั่นที่เธอเคยว่ามา
มันก็จริงที่ฉันเคยเจ้าชู้
ฉันก็รู้ว่ามันดูเหมือนแฝง
เก็บเอาไว้ในใจยามรุนแรง
ดูเหมือนแกล้งทำดีเมื่อมีใจ
จนวันหนึ่งเธอนั้นกลับไม่อยู่
ฉันไม่รู้จะทำเรื่องไหน ๆ
ขาดเธอแล้วฉันเหมือนดูแปลกไป
ฉันพึ่งรู้หัวใจว่ารักเธอ
8 พฤศจิกายน 2549 17:03 น.
chantarat
ความเหินห่างวันนี้มากมายนัก
คำว่ารักมันคงจางไปใช่ไหม
คำที่เคยบอกว่ารักจนหมดใจ
คงสลายไปกับวันเวลา
อยากจะถามสักอย่างในวันนี้
ตอบฉันทีได้ไหมอยากทวงถาม
คำสัญญาที่เคยให้ไว้ทุกยาม
อยากจะถามลืมมันแล้วหรือไร
7 พฤศจิกายน 2549 15:12 น.
chantarat
ใครคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต
เคยได้คิดทุกอย่างที่ใฝ่ฝัน
เคยได้ร่วมจับมือถือแขนกัน
เคยเฝ้ารอเฝ้าหวังอยู่ในใจ
แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงความฝัน
มันต้องพังไม่เหลือความหลังไว้
ในเมื่อเธอนั้นคิดมีคนใหม่
ใจทั้งใจคงต้องไปจากตัวเธอ
หน้าส่วนตัว
1299
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟchantarat
