2 มีนาคม 2548 20:41 น.
chantarat
............แดดส่องแสงร้อนแรงในยามเช้า
ในยามเศร้าอยากมีใครห่วงหา.................
...........เหมือนสุริยาคอยดูแลท้องนภา
ให้สว่างเจิดจ้าในทุกวัน............
............และถึงแม้บางครั้งมีเมฆหมอก
ใจหลอนหลอกทุกครั้งให้หวั่นไหว...........
........แต่ถ้ามีเธอเหมือนสุริยาในครั้งใด
ในวันนั้นในหัวใจคงหายไม่มีน้ำตา................
2 มีนาคม 2548 20:39 น.
chantarat
กลอนนี้แต่งตอนหลังที่เราได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งจบค่ะ
ถ้ามีอะไรแนะนำ ก็บอกกันได้นะค่ะ.....ขอบคุณค่ะ
... รู้บ้างไหมที่ต้องทำชาเฉย
ทำเฉยเมยไม่อยากจะเจอหน้า
...เจ็บทุกทีรู้ไหมทุกครั้งที่สบตา
เมื่อรู้ว่าต้องทำเธอซ้ำใจ
...แต่ถึงแม้ว่าฉันนั้นอยากบอก
แต่ต้องหลอกเธอนั้นรู้ไหมหนา
...เพราะว่ามีบางอย่างอยู่ข้างหน้า
เธออาจเสียน้ำตาเจ็บกว่าเดิม
... อยากจะบอกถ้าวันไหนไม่มีฉัน
ในวันนั้นเธอก็อย่าร้องไห้
... เธออย่าเสียน้ำตาอย่างมากมาย
ถ้ารู้ว่าตัวฉันตายไม่กลับคืน
...หากวันนั้นเป็นวันฉันสิ้นใจ
เธอรู้ไหมอยากได้ยินเธอเสมอ
...คำว่ารักคำเดิม ๆ รู้ไหมเธอ
ฉันรักเธอถึงแม้ต้องห่างไกล....TT_TT
2 มีนาคม 2548 20:37 น.
chantarat
*************************
จำใจจาก จากตัวเจ้า เจ็บปวดร้าว
ใครจะรู้ อยากให้เธอ เปิดใจดู
แล้วจะรู้ รักเป็นไง รักจากเพื่อน
ที่เปลี่ยนไป เป็นรักใหม่ ที่มากเกิน
เจ็บทุกที ที่เธอเดิน ทำห่างเหิน
ไปกับใคร อยากให้เธอ ลองเปิดใจ
เพื่อวันไหน จะรับฟัง คำ ๆนี้
ที่มันดัง อยู่ทุกวัน รู้ไหมเธอ
**************************
หน้าส่วนตัว
809
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟchantarat
