29 มกราคม 2548 07:25 น.
chantarat
ถึงเรื่องราวของเราจะผ่านไป
แต่หัวใจของฉันยังคงมั่น
ยังรักเธอเสมอมาตราบนิรันต์
รักคงมั่นแม้เธอจะเปลี่ยนแปลง
19 มกราคม 2548 19:41 น.
chantarat
ในวันที่มีเธออยู่
ฉันไม่รู้คุณค่า
จนมาวันนี้
วันที่เธอต้องไกล
**********************
ในวันที่ไม่มีเธอ
มันอ้างมันว้างเหลือเกิน
จนมาวันนี้ที่เธอจากไป
ไม่มีวันกลับมา
เอื้อมคว้าได้เพียงแค่เงา
จับต้องได้เพียงแค่เงา
มองเห็นได้เพียงแค่เงาลาง ๆ
แล้วก็จางเลือนหายไป
สัมผัสได้เพียงลม
แล้วก็จมอยู่กลับความเหงา
ความเศร้าความเดียวดายยิ่งซ้ำเติม
ในวันที่ไม่มีเธอมันปวดและร้าวเหลือเกิน
จะทำอย่างไรให้เธอคืนมา
เพราะฉันคว้าได้แค่เงาของเธอ
11 ธันวาคม 2547 21:23 น.
chantarat
ฉันสัญญาว่าเธอคือคนสุดท้าย
คนข้างกายฉันจะมีเธอตลอดไป
แม้ว่าฉันนั้นไม่น่าจะเชื่อถือ
แต่ก็อืม.....เชื่อฉันหน่อยได้ไหม
ฉันสัญญาไงว่าไม่เปลี่ยนไป
เพราะหัวใจของฉันเธอครอบครอง
11 ธันวาคม 2547 21:14 น.
chantarat
ตราบ...ที่ฟ้านั้นยังเป็นสีฟ้า
ตราบ...น้ำตาของคนยังรินไหล
ตราบ...ที่ลมยังพัดเย็นอยู่ไกลใกล้
ตราบ...หัวใจของคนยังเต้นรัว
ตราบ...พื้นดินยังคงความชุ่มชื้น
ตราบ...กลางคืนยังมีจันทร์แสงสลัว
ตราบ...คชสียังทำใจให้หวั่นกลัว
ตราบ...อาทิตย์นั้นมืดมัวในวันใด
ตราบ...นั้นใจฉันคงจะเลิกรัก
ตราบ...นั้นใจฉันคงดับสิ้นสลาย
ตราบ...ที่เมื่อฟ้านั้นถล่มดินทลาย
ตราบ...นั้นใจฉันถึงเลิกรักเธอ
11 ธันวาคม 2547 21:12 น.
chantarat
อยากฝากลมให้ไปบอกกับเธอ
ว่าฉันเพ้อถึงเธอมากแค่ไหน
อยากฝากดาวฝากนกที่บินไป
บอกว่าใจฉันอยู่ใกล้ ๆ เธอ
แต่รู้ไหมว่าที่ฉันห่างเหิน
ที่ฉันเดินไกลห่างอยู่เสมอ
เพราะว่ากลัวเธอจะรู้ใจสิเออ
ว่ารักเธอ รักมาก แต่ก็กลัว