26 กันยายน 2548 17:33 น.
chantarat
สิ่งที่บอกสิ่งที่เห็นสิ่งที่คิด
เป็นความผิดฉันคนเดียวเข้าใจไหม
ที่พร่ำบอกกับเธอทุกครั้งไป
เลิกใช่ไหมแล้วทำไมถึงไม่ทำ
เป็นแค่เพียงใครคนหนึ่งที่รู้จัก
เป็นแค่หลักในชีวิตทำให้ซ้ำ
ต้องร้องไห้อยู่คนเดียวเพราะน้ำคำ
คนใจดำใจร้ายคนหลอกลวง
26 กันยายน 2548 17:26 น.
chantarat
คนไม่รักทำอย่างไรก็ไม่รัก
ไม่ต้องหักห้ามใจมาสงสาร
ฉันคงเจ็บปวดร้าวอีกไม่นาน
ดีกว่าทนทรมานเพราะเจอเธอ
3 สิงหาคม 2548 17:31 น.
chantarat
อยากจะลืมความทรงจำครั้งก่อนเก่า
เรื่องของเราในอดีตเมื่อก่อนนั้น
วันที่เราสองคนมีกันและกัน
เหมือนความฝันไม่อยากจะลืมตา
แต่วันนี้เธอนั้นไม่เหมือนเดิม
รักฉันเพิ่มเธอลดเศร้าหนักหนา
เก็บความหลังแวซ่อนด้วยน้ำตา
เก็บความหลังอันมีค่าไว้ผู้เดียว
29 กรกฎาคม 2548 22:57 น.
chantarat
เมื่อสายลมพัดแผ่วใบไม้โบก
ใจก็โศกก็เศร้าตามลมหนาว
ในคืนนี้นั่งมองดูดวงดาว
ส่องสกาวเด่นนภาอยู่ผู้เดียว
ก็ไม่มีใครอยู่และมารัก
เหนื่อยใจนักไม่เปิดใจอยากหลบหนี
ใจนะใจปวดร้าวทุกนาที
ในฤดีไม่เคยลืมเขาเลย
คนคนนั้นที่ทำให้ฉันซ้ำ
เจ็บระกำปวดร้าวถึงวันนี้
ก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะไม่มี
ไม่มีเงาของเขาอยู่ในใจ
ยิ่งลมโบกพัดมาอีกคราหนึ่ง
ใจคะนึงนึกถึงเขาไม่รู้หาย
ดวงจันทราส่องแสงอยู่พร่างพราย
แล้วน้ำตามันก็ไหลเอ่อล้นทรวง
29 กรกฎาคม 2548 22:52 น.
chantarat
- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -
อยากจะรู้รักมีค่ามากแค่ไหน
บอกได้ไหมสักคนตอบคำถาม
บอกกับฉันสักทีว่านิยาม
คำที่เธอบอกว่ารักเป็นอย่างไร
ก็บางทีเห็นหน้าเธอยิ้มเป็นสุข
หรือบางทีก็ทุกข์นั่งร้องไห้
บางทีเห็นเธอนั้นทุรนทุราย
เหมือนใกล้ตายแต่ยังรักเขาคนเดียว
ไม่เข้าใจทำไมต้องมีรัก
อยากประจักษ์ทำไมต้องข้องเกี่ยว
ทำไมต้องผูกสมัครใจรักเดียว
เขาไม่เหลียวจะรอรักทำไม
ไม่เข้าใจเธอเลยเธอรู้ไหม
คนที่อยู่ใกล้ ๆ ไม่แลเหลียว
ทั้งที่เขาก็รักเธอเพียงผู้เดียว
แล้วทำไมทำเขาให้เสียใจ
- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -