30 พฤศจิกายน 2548 12:48 น.
chantarat
ใบไม้ร่วงบิดพริ้วตามกระแส
เหมือนดวงแดตอนนี้ที่สลาย
ใจเจ้ากรรมตอนนี้เจ็บเจียนตาย
รักสลายเพราะรักใครที่ไม่ควร
ทั้งที่รู้ว่าเขานั้นเจ้าชู้
ทั้งที่รู้แต่ก็รักปักจิตหลอน
แค่บอกไม่รักแล้วก็ร้าวรอน
เงาสะท้อนยังคิดถึงแต่เธอ.................
15 พฤศจิกายน 2548 13:40 น.
chantarat
อยู่ใกล้ ๆ แต่ทำไมเหมือนยิ่งห่าง
เหมือนช่องว่างมาขวางทางเราไว้
อยู่แค่นี้แต่มองดูเหมือนช่างห่างไกล
เปรียบหัวใจเธอฉันห่างนิดเดียว
ก็ไม่รู้ที่ว่างตรงกลางนั้น
เว้นให้ฉันคนไหนใจเฉลียว
อยากให้เธอเผยใจสักนิดเดียว
แล้วจะเลิกยุ่งเกี่ยวตลอดไป
4 พฤศจิกายน 2548 10:14 น.
chantarat
คำที่เธอเคยบอกเมื่อก่อนนั้น
ทำฉันฝันมาถึงจนวันนี้
แม้ว่าเราจะจบกันแล้วคนดี
แต่คำที่เธอเอ่ยยังฝังจำ
รู้ทั้งรู้ว่าใครเป็นคนผิด
เป็นคนคิดจากลาเมื่อวันนั้น
ฉันนี้ไงทำเป็นไม่เข้าใจกัน
บอกเลิกพลันก็ฉันอีกนั้นเอง
แต่รู้ไหมที่ฉันทำฉันก็เจ็บ
ฉันต้องเก็บซ่อนน้ำตาเธอรู้ไหม
อยากให้เธอไปดีมีใคร ๆ
ไม่ต้องมาทนเจ็บใจนะคนดี
ก็ที่เห็นเธอมีหลายคนอยู่
ฉันก็รู้ก็เห็นเธอบอกฉัน
แต่ไม่อยากจะเจ็บปวดใจในทุกวัน
โดยเธอนั้นไม่เคยจะรู้เลย
31 ตุลาคม 2548 13:34 น.
chantarat
มองดอกไม้ที่อยู่ในสวนสวย
กลิ่นระรวยชวนแมลงมาเชยหอม
กลิ่นของเจ้าเย้ายวนจิตภมร
กลิ่นขจรขะจายฟุ้งจลุงจริง
เปรียบดังหญิงที่อยู่ในวัยสาว
งามเพริดพราวดังดอกไม้ในสวนนั่น
มีกลุ่มชายน้อยใหญ่เฝ้าโลมรัน
เฝ้าเจ้านั้นเพื่อหวังจะดอมดม
14 ตุลาคม 2548 14:13 น.
chantarat
สิ่งที่สั่งให้ฉันเป็นอย่างนี้
เป็นสิ่งที่ไม่อาจทานทนไหว
นั้นคือรักที่อยู่ในดวงใจ
อยากบอกไปแต่ใยกลัวระทม