12 มีนาคม 2549 22:37 น.
chantarat
เรื่องอะไรจะให้รู้ถึงรอยซ้ำ
เรื่องอะไรจะให้ย้ำรอยขื่นขม
เรื่องอะไรจะให้ซึ้งถึงรอยระทม
เรื่องอะไรจะโง่งมเพราะชายเดียว
2 มีนาคม 2549 20:20 น.
chantarat
มองดูฟ้าคราไร้ดาวเศร้าใจนัก
สิ่งที่รักที่หวงมาจากหาย
ดูว้าเหว่ในฤดีอยู่มิคลาย
จะทำไงไม่มีทางแก้เลย
ก็เราเองใช่ไหมที่ง่ายนัก
ยอมพร้อมพักรักเขาไม่เมินเฉย
เป็นของเขาแล้วทำไงโอ้ใจเอ๋ย
เหมือนคนโง่ที่เขาเอ๋ยเจ็บไหมเรา
ก็เพราะเราใช่ไหมไม่เคยรัก
พอเขาพักจากไปใครเล่าเศร้า
ก็เราเองใช่ไหมที่มัวเมา
เชื่อคำเขาไม่เคยจะเคลือบแคลง
จนวันหนึ่งเพิ่งรู้ตัวว่าผิด
สิ่งที่คิดตัวเราขยะแขยง
เหมือนดอกไม้โดนเจาะมีแมลง
เหมือนไข่แดงโดนทำลายไม่มีดี
นี่ไงเล่าจึงไม่อยากจะอยู่ต่อ
ก็มันท้อมันแท้ทุกข์ใจยิ่ง
ไม่ควรเลยจะเสาะหารักแท้จริง
เหมือนทุกสิ่งบนโลกล้วนหลอกลวง
เคยอ่านหนังสือที่ผู้หญิงมีอะไรกับผู้ชายก็เพราะรัก แต่สุดท้ายเขาก็ไม่เคยที่จะเห็นคุณค่า และสิ่งที่เขาได้เคยทำมันก็เหมือนกัตราบาปที่ติดตัว เศร้าใจจังค่ะ สงสารเขาด้วย ความรักนี่มีทั้งข้อดีและข้อเสียจริงๆ
2 มีนาคม 2549 19:50 น.
chantarat
ภายในใจมันเวียนเพียรคิดถึง
ยังคำนึงถึงรักที่จากหาย
ยังไม่ลืมความรักภายในใจ
แม้ตัวไกลแต่รู้ไหมคิดถึงกัน
แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้
ใจของเธอที่มีนั้นแปรผัน
แต่ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
สิ่งที่เธอเคยทำนั้นไม่โกรธเลย
เพียงได้มองเห็นตะวันบนฟากฟ้า
รู้ไหมว่าใจเต้นรัวอยู่ไม่เฉย
ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเป็นอย่างนี้เลย
อยากเฉลยให้เธอรู้ความในใจ
ว่าไม่เคยลืมวันวานเมื่อก่อนเก่า
ความรักเราที่เธอนั้นมีให้
จะจดจำเธอเอาไว้ตลอดไป
เหมือนตะวันอยู่คงไว้ในโลกา
1 มีนาคม 2549 21:10 น.
chantarat
........................ลมพัดพริ้วแผ่วผ่านแนวกิ่งไผ่
ใจหนอใจคิดถึงใครที่ไกลห่าง..
........................ก็ตรงนี้มันเป็นที่เคยเคียงข้าง
โอ้ทุกอย่างบัดนี้กลับแปรผันไป
.........................เคยได้อยู่ใกล้ชิดสนิทสนม
เมื่อสายลมพัดผ่านเคยเคียงใกล้.
..........................อุ่นกายาเธอสัมผัสกลิ่นซ่านใจ
สุขปานใดจำได้อยู่มิลืม...........................
....................แต่วันนี้ทุกอย่างมันกลับเปลี่ยน
เธอไม่เพียรมาคิดถึงเหมือนก่อนเก่า.............
...............เจ็บทุกทีที่ฉันคิดผิดไหมเล่า
เราโง่เง่าใช่ไหมที่ผ่านมา......................
1 มีนาคม 2549 19:50 น.
chantarat
ไม่ได้.......เจ็บหรอกนะที่ร้องไห้
ที่เสียใจวันนี้เธอไม่เกี่ยว
ไม่เคยเลยแม้แต่แค่นิดเดียว
ไม่เคยเหลียวไปมองแม้สายตา
แค่ฝุ่นผงมันเข้าตามาเท่านั้น
ก็แค่ฉันมองหน้าเธอแล้วล่ะหนา
จิตใจฉันเธอคงไม่นำพา
เจ็บอุรายังไงไม่รู้เลย...........