23 สิงหาคม 2550 14:57 น.
chantarat
รู้หรอกนะว่าเธอนั้นเข้มแข็ง
เธอแข็งแกร่งยิ่งกว่าใครคนไหน
แต่วันนี้เธอดูเหมือนไม่เหลือใคร
น้ำใส ๆ มันรินไหลจากดวงตา
อย่าห่วงเลยหากใครเขาจะเห็น
หากว่าเป็นสิ่งที่ทำแล้วหรรษา
ฉันคนนี้จะปลอบใจตลอดเวลา
เมื่อเธอล้า เธอท้อ เธอหมดแรง
ฉันคนนี้ถึงแม้ในบางครั้ง
จะดีบ้างไม่ดีบ้างอยากแถลง
คำว่า เพื่อน คำนี้อยากจะแจง
จะเหมือนแสงสว่างยามเธอมืดมน
คิดถึงเพื่อน ๆ จังค่ะ
22 สิงหาคม 2550 12:04 น.
chantarat
บอกให้รอก็รออยู่ตรงนี้
แต่คนดีตอนนี้ไปอยู่ไหน
เมื่อก่อนนั้นไม่เคยจะห่างไกล
แต่ตอนนี้ทำไมอยู่ห่างตา
17 สิงหาคม 2550 15:01 น.
chantarat
ฉันก็รู้ว่าตอนนี้เธอไม่อยู่
เธอก็รู้ว่าตอนนี้ฉันมีเขา
ใครก็รู้ว่าความรักของสองเรา
ต้องจบลงเพราะเขาใช่ไหมเธอ
แต่วันนี้ฉันขอแค่วันหนึ่ง
อยากจะซึ้งเหมือนวันที่เราเจอ
ฉันก็รู้ว่าทำได้เพียงแค่เพ้อ
อยากบอกเขาว่าอยากเจอเธอเพื่อลา..............
ไม่ได้เข้ามานาน.......มากเลยค่ะ
คิดถึงทุกคนเลย
2 มีนาคม 2550 14:15 น.
chantarat
ใจเอ๋ยใจทำเป็นอย่างนี้
มันเหมือนมีบางอย่างมารุมเร้า
เหมือนมีไฟสุมในใจอยู่ทุกคราว
แม้ยามหนาวเพียงใดมิเปลี่ยนแปลง
เพราะอะไรถามใจตัวเองตอบ
หรือเพราะชอบเขามากมายใจเฉลียว
หรือคิดเองเออเองอยู่คนเดียว
ใจที่เปลี่ยวก็คงร้อนมิรู้เย็น......................
พึ่ฃสอบเสร็จ รู้สึกดีจังค่ะ
25 พฤศจิกายน 2549 19:41 น.
chantarat
โกรธ……………….
ได้แต่ปลอบยามเธอเหงาเศร้าอย่างนี้
เธอคนดีคงปวดร้าวมากใช่ไหม
ที่คนนั้นที่เธอเคยไว้ใจ
แต่ตอนนี้เขาอยู่ไหนไม่รู้เลย
ฉันคนนี้คงทำดีได้แค่ปลอบ
ทั้งที่ใจฉันชอบอยากเฉลย
แต่ก็โกรธที่ทำได้แต่เฉยเมย
และไม่อาจละเลยเธอคนดี...........