25 เมษายน 2548 22:46 น.
chantarat
เกลียดตัวเองที่ต้องเป็นอย่างนี้
เกลียดสิ่งที่เธอนั้นทำให้ฉัน
เกลียดตัวเองที่คงเชื่อว่าสักวัน
เธอคนนั้นจะดีเหมือนอย่างเคย
เกลียดที่เธอนั้นมองฉันผ่าน ๆ
เกลียดที่ม่านบังใจไม่ให้เห็น
เกลียดทุกอย่างเมื่อได้รู้สิ่งที่เป็น
เธอเปรียบเช่นหมาป่าช่างร้ายจริง........
23 เมษายน 2548 16:18 น.
chantarat
ดวงตะวันลับไกลดวงใจเศร้าหมอง
ใจมันเรียกมันร้องอยากจะพบ
อยากจะเพ้ออยากจะฝันให้บรรจบ
ให้ได้พบกันรักที่จีรัง
22 เมษายน 2548 14:30 น.
chantarat
ฉันขอโทษที่ทำให้เธอรัก
ที่ทำให้ใจเธอพักอยู่กับฉัน
ฉันก็รู้สึกดีอยู่ทุกวัน
ใช่ว่าฉันไม่ได้ไม่รักเธอ
แต่ยังไงฉันนั้นก็คนผิด
เพราะฉันเองที่เป็นคนที่เสนอ
ฉันขอโทษที่ฉันนั้นรักเธอ
รักจนเพ้อรักเธออยู่ข้างเดียว
ฉันไม่แน่ใจว่าความจริงนั้น
เรารักกันหรือว่าผูกพันเกี่ยว
อุปสรรคมากมายทางลดเลี้ยว
อยู่โดดเดี่ยวมานานจนอ่อนใจ
แต่เธอนั้นก็มาทำให้รู้
ว่ารักนั้นมันดีดีแค่ไหน
ทำให้รู้สึกเจ็บจนเจียนตาย
เพราะต้องตัดเยื่อใยและสัมพันธ์
แต่ใจจริงของฉันเธอคงรู้
ว่ารักอยู่มากมายไฉนนั้น
แต่บอกเธอตอนนี้ดีกว่ากัน
ดีกว่าบอกตอนนั้นวันผ่านเลย
เราเลิกกันเถอะนะเธอที่รัก
เจ็บซ้ำมากเมื่อต้องทำเป็นเฉย
ไม่รับสายไม่ตอบกลับทำละเลย
ทำเฉยเมยไม่ยุ่งไม่สนใจ
ฉันขอโทษขอโทษเป็นพันครั้ง
ที่ทำใจเธอพังทำกันได้
ทั้งที่เธอก็รักฉันจะตาย
ไม่เข้าใจตัวเองที่ทำไป
หลังจากบอกคำคำนั้นกับเธอไป
ฉันคงไม่เปิดใจรับใครได้
เพราะรู้ตัวรู้ดีที่ทำลาย
คือหัวใจของคนที่รักกัน
ขอโทษนะที่ต้องบอกคำ ๆ นั้นออกไปแต่รู้ไหมหัวใจฉันแทบแหลกสลายแต่เพราะรักเรามีอุปสรรคมากมายทำให้ฉันท้อใจ ไม่ใช่เพราะเธอหรอกนะที่ไม่ดี ฉันต่างหากที่แย่แต่รู้ไว้นะว่าใจจะไม่ผันแปร แต่ฉันท้อแท้เหลือเกินทั้งทีเธอก็ดีและทุ่มเททุกอย่างให้ฉัน แต่วันนี้เราควรจะจบกัน คำสุดท้ายอยากบอกกัน ฉันขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
20 เมษายน 2548 16:43 น.
chantarat
ไม่มีเรา ความเศร้า เข้ามาหา
ไม่มีเรา ความโศกา เข้าถามถึง
ไม่มีเรา ไม่มีรัก และคำนึง
ไม่มีเรา ให้คิดถึง อีกแล้วเอย
20 เมษายน 2548 12:21 น.
chantarat
เธอและเขาคงรักกันมาก่อน
คนมาซ้อนคือฉันใช่ไหมนี่
ก็มันรักและปักในฤดี
ใจดวงนี้ยอมพลีให้กับเธอ
แต่เมื่อรู้ว่าผิดก็จะจาก
จะยอมพรากจากเธอไม่ใช่หนี
จะยอมไปเพื่อให้สิ่งที่ดี
เพราะรู้ดีว่าฉันนั้นผิดเอง