26 กุมภาพันธ์ 2548 21:14 น.
chantarat
อยากจะพบอยากจะเจอเธออีกครั้ง
เพราะใจยังคิดถึงเธอเสมอ
ทุกวันคืนทุกวันอยากจะเจอ
ฉันรักเธอไม่มีวันจบลง
25 กุมภาพันธ์ 2548 07:57 น.
chantarat
วันเวลาที่ผ่าน
วันเวลาที่ล่วงเลย
เธอรู้ไหม
ว่ามันฝังในใจ
คำทุกคำที่เธอเอ๋ย
เอ๋ยว่ารักออกไป
มันยังคุในใจ
เหมือนกับไฟที่ยังไม่มอดลง
แต่วันนั้นที่เธอเข้ามาบอก
ว่าเธอกับฉันต้องแยกกัน
บอกว่าเราสองคนไม่เข้ากัน
มันเจ็บมากเธอรู้ไหม
แค่คนที่เคยรัก แค่คนที่เธอเคยสนใจ
เป็นอดีตของเธอ เป็นแค่เพียงคนเคยรู้ใจ
ฉันเข้าใจ ว่าเราสองคน
เป็นเพียงแค่คนที่เคยรักกัน
21 กุมภาพันธ์ 2548 21:22 น.
chantarat
ถึงแม้กาลเวลาจะผันผ่าน
จะยาวนานแค่ไหนไม่เปลี่ยนผัน
คำว่าเพื่อนคำนี้ที่ให้กัน
จะเหมือนสายสัมพันธ์ที่โยงใย
แม้จากกันไปนานสักกี่ปี
คำคำนี้ที่ให้ยังคงไว้
คำว่าเพื่อนคำนี้อยู่ในใจ
ตลอดไปตลอดกาลไม่มีลืม
21 กุมภาพันธ์ 2548 21:21 น.
chantarat
หากวันใดเธอนั้นต้องจากฉัน
ในวันนั้นฉันคงอยู่ไม่ได้
เพราะขาดเธอฉันเหมือนกับขาดใจ
เธอรู้ไหมเธอเหมือนดวงชีวัน
ความรักฉันหากฉันไม่เคยรู้
ก็จงจดจำอยู่อย่าแปรผัน
ไม่ต้องรักฉันเพิ่มขึ้นทุกวัน
แต่อย่าจากไกลฉันไปก็พอ
19 กุมภาพันธ์ 2548 22:58 น.
chantarat
โอ้ชีวิตวันนี้จะจบแล้ว.....
ต้องจากลาเพื่อนแก้วกันแล้วหนา....
ก็เราเคยเล่าเรียนเพียรกันมา....
ทุกเวลายังจดจำยังตรึงใจ.....
ก็เพราะกาลเวลานั้นผันเปลี่ยน.....
มันหมุนเวียนไม่กลับวกมาใหม่.....
มีแต่ความเป็นเพื่อนอยู่ในใจ.....
ถึงห่างไกลแค่ไหนไม่ลืมกัน.....
------------- จะจบแล้วนะชีวิต ม.ปลาย ต้องเริ่มต้นกันใหม่ในมหาลัย --------------------