14 สิงหาคม 2551 09:06 น.
chantarat
เพราะว่าเธอจึงทำให้ได้รู้
ว่าควรอยู่ดูแลใครที่ไหน
ก็เพราะเธอทำให้รู้ถึงห่วงใย
ความใส่ใจที่เคยมีให้มา
อยากขอบคุณที่ทำให้วันนี้
มันดูดีแสนหวานและมีค่า
อยากขอบคุณทุกวันทุกเวลา
ทำให้รู้ว่า ....มีค่าเพราะรักเธอ...
หายไปนานนนนนนนนมากอีกแล้ว ช่วงนี้เรียนหนักมากไม่ค่อยจะมีเวลาเลยแยแย่จัง
30 มีนาคม 2551 19:56 น.
chantarat
เพิ่งจะรู้ว่าฉันนั้นทำผิด
ที่ได้คิดได้ทำอะไรนั้น
ทำให้คำว่า "เราเป็นเพื่อนกัน"
มันดูสั้นกว่าเมื่อก่อนที่เป็นมา
วันที่ฉันนั้นบอกเธอว่ารัก
อยากรู้จักเธอนั้นเป็นหนักหนา
เธอเปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้นมา
ส่วนตัวฉันได้รู้ว่าฉันผิดไป
28 มีนาคม 2551 21:05 น.
chantarat
ใจจำ จำใจจาก
จำต้องพรากจากน้องเจ้า
ต้องลาแล้วหนอเรา
จิตต้องเศร้าแลอาดูร
มองพิศที่นภา
ก็เหว่หว้าเหมือนเกื้อหนุน
รักเจ้านะแม่คุณ
ช่วยการุณกรุณา
ช่วยเก็บรักจากพี่
ไว้ให้ดีนะเธอหนา
สักวันจะกลับมา
รอเวลามาพบกัน
23 มีนาคม 2551 21:05 น.
chantarat
ลมพริ้วโบกสะบัด
ใจโซซัดโซเซซ่าน
สายธารที่ไหลผ่าน
น้ำตาพาลก็ร่วงริน
ลมโชยพัดพริ้วไหว
ในหัวใจนั้นแทบสิ้น
กลิ่นหอมหวลรวยริน
เหมือนไม่สิ้นกลิ่นกรุ่นเธอ
เคยอยู่คู่เชยชิด
เคยสนิทเคยพร่ำเพ้อ
รักฉัน...ฉันรักเธอ
คำรักเอ่อล้นในทรวง
แต่เมื่อวันผันผ่าน
รักเนิ่นนานที่เคยหวง
กลับเปลี่ยนใจทั้งดวง
เธอที่ห่วงแปรผันไป
+ + + + + + + + + + +
23 มีนาคม 2551 16:09 น.
chantarat
ใครคนหนึ่งที่ฉันนั้นเคยรัก
ใครที่จักรักฉันเท่าวันนี้
ใครกันนะที่จะห่วงหวงหวังดี
ใครกันที่จะรักฉันหมดใจ
ก็ตัวฉันนั้นเหมือนมีอดีต
เรื่องที่ผิดยังฝังจำไม่ไปไหน
อยากจะขอแค่สักคนไม่ทิ้งไป
ใครก็ได้ที่จะรักฉันจริง...................................