12 ตุลาคม 2547 17:05 น.
Cawaii
เธอคือความหมายของใจฉัน
ผ่านพ้นคืนและวันยังรักเธอรู้ไหม
เธอจะอยู่ตรงนี้..ที่หัวใจ
ตราบจนถึงวันที่ลมหายใจฉันไม่มี
ทุกๆความหมาย
เธอคือใครที่หัวใจค้นหา
คือคนที่ก้าวเข้ามา
เปิดประดูหัวใจที่เคยเหว่ว้า..มาแสนนาน
ขอบคุณนะคนดี
เธอทำให้ชีวิตนี้รับรู้ความอ่อนหวาน
จากหัวใจที่จมอยู่เพี้ยงความทรมาน
กลับแปลเปลี่ยนอาการ
เป็นความรักหวานเพราะมีเธอ
1 ตุลาคม 2547 13:39 น.
Cawaii
เพราะความรักทำให้ใจเป็นแผล
เพราะเราแคร์เขามากไปจนใจช้ำ
เพราะเรารักเขามากไปไม่ระวัง
เป็นเพราะเราทั้งนั้นมันโง่เอง
ไม่เคยถามเรยว่าเขาจิงใจไหม
หากถามไปคำตอบที่ได้จะจริงหรือ
ต้องจำยอมเชื่อคำเขาเพราะเราซื่อ
ทำตัวบื้อโง่งมจมคำลวง
ถ้าไม่คิดจะจิงใจก็อย่าหลอก
มันช้ำชอกระทมจิตเหมือนติดแห
เธอเดินจากปล่อยแหไว้ไม่เหลียวแล
คนในแหคือฉันนั้นแทบตาย
ยอมตัดใจจากเธอไปไม่อยากเจ็บ
รอคนมาเก็บร่างแหที่มีฉัน
มาแบ่งปันความชุ่มชื่นทุกคืนวัน
ชุบชีวิตคนอย่างฉันได้ฟื้นคืน
1 ตุลาคม 2547 13:27 น.
Cawaii
จบเจ็บๆเมื่อเจ็บแล้วต้องจำ
ไม่อยากช้ำไม่อยากเจ็บใจเป็นแผล
ไม่อยากเจอไม่อยากพบคนรักแก
ไม่เหลียวแลไม่เคยรักซ้ำหลอกลวง
ไม่อยากพูดไม่อยากคุยไม่อยากจำ
เพราะเคยช้ำเพราะโดนลวงจนเกิดแผล
เจ็บครั้งนี้ใครเล่าจะมาดูแล
คงเหลือแต่ความเหงาอยู่เคียงกาย
จึงขอหลีกไปให้ไกลไปเลียแผล
ขอดูแลหัวใจตนจนมันหาย
ไม่เอาแล้วความรักลวงจากผู้ชาย
ไม่ขอตายเพราะความรักปักจิตเอย
1 ตุลาคม 2547 09:32 น.
Cawaii
เค้าคือคนที่เธอรัก
เค้าคือความจริงที่เธออคอย
ส่วนฉันเป็นแค่คนที่ผ่านมา
ในวันที่เธอเหงาใจก็เท่านั้น
พอเขาคนนั้นกลับมาตัวฉันก็...
หมดความหมาย
- - - - - - -
คำที่เธอเคยบอกว่ารักนักหนา
ตอนนี้รู้แล้วว่ามันไม่จิงใช่ไหม
เป็นเพียงคำหวานที่เธอใช้หลอกใครต่อใคร
เพราะเธอกลัวจะเหงาใจยามเค้าจากลา
- - - - - - -
หลอกให้ฉันตายใจ หลอกให้รัก
ให้ทึกทักฝันว่าเธอรักแท้
เมื่อเขาคนนั้นกลับมาเธอก็ไม่เหลียวแล
ทิ้งเพียงรอยแผลให้จดจำ
- - - - - - --
ทำไมต้องมาทำร้ายจิตใจกันแบบนี้
ความรักที่เธอว่ามีมันไม่จิงใช่ไหม
ที่ผ่านมาไม่ได้รักกันหรืออย่างไร
ถึงมาทำร้ายจิตใจไม่ไยดี
- - - - - - -
เธอบอกกับใครต่อใครว่าบริสุทธิ์ใจ รักมั่น
แต่ตัวฉันไม่เห็นค่าของมัน
หลอกเธอแล้วหลอกซ้ำไม่ใยดี
สรุปคือว่าฉันเป็นคนผิด
ไม่สุจริตหลอกเธอให้เส้าหมอง
- - - - - - -
ทำตัวน่าสงสาร
คนที่ผ่านมาไม่รู้ดูไม่เห็น
เค้าคงคิดว่าฉันแสนเลือดเย็น
ไม่เห็นใจทิ้งเธอไว้กับความตรม
- - - - - - -
แต่สุดท้ายที่เจียนตายมันคือฉัน
หลอกให้ฝันหลอกให้หลงไม่สงสัย
ไม่เคยรู้เจ้าของใจเธอคือใคร
ทึกทักไปว่าตัวเองได้ครอบครอง
- - - - - - -
เมื่อเจ้าของเค้ากลับมาก็ต้องหลีก
เราไม้ซีกงัดไม่ซุงคงไม่ไหว
คนอย่างเราเป็นได้แค่ที่พักใจ
เมื่อสดใสหายเสร้าเขาก็ลา
- - - - - - -
เราก็แค่ที่พักใจยามเหงา
พอหายเส้าคลายเหงาเขาห่างหาย
เหลือเพียงเราเขาทิ้งไว้ให้เจ็บเจียนตาย
ส่วนเค้าหายเงียบไปกับคนที่เขารอ
- - - - - - -
ประสบกานที่แสนจะเจ็บปวด
เจ็บยิ่งยวดเมื่อเห็นเธอเดินกับเขา
เธอจากไปไม่จดจำวันมีเรา
ต้องทนเส้ามองเทอไปไม่เหลียวแล
- - - - - - -
เมื่อรู้ตัวก็สายจนกายเจ็บ
เขามาเหน็บว่าเบื่อหน่ายเราหนักหนา
ไอ้ตัวเราก็แค่คนที่ผ่านมา
เมื่อคนรักเขากลับมาก็ต้องผ่านไป
- - - - - - -
แล้วสุดท้ายเพื่อนเคียงกายคือความเส้า
คือความเหงาที่เธอและเขาหยิบยื่นให้
ก่อนเคยสุข ก่อนเคยรัก เคยมีใจ
เดี๋ยวนี้ไม่เหลือไว้ให้แม้เสี้ยวใจ
- - - - - - -
จบเจ็บๆแบบนี้เองหรอคนโง่
รู้ว่าโง่แล้วยังรักจึงต้องเจ็บ
รักจนไม่ลืมตาว่าความเท็จ
ไม่สังเกตุไม่มองดูว่าเป็นไง
เชื่อเค้ามาก รักเค้ามากก็เจ็บมาก
ไม่อยากจากแต่ต้องจากเพราะหมดใจ
เหลือทิ้งไว้ความทรงจำ + น้ำตา
หน้าส่วนตัว
886
