24 เมษายน 2545 00:28 น.
Candy
ฉันไม่เข้าใจ
เธอมาทำเป็นห่วงเป็นใย ทำไมนักหนา
ยอมรับแล้วตั้งนาน.เธอไม่เคยต้องการในสายตา
ไม่มีความหมายตลอดเวลา..ให้เธอเข้าใจ
แล้วเธอมาแคร์อะไรกัน
ห่วงอะไรกับความรู้สึกที่มันไม่มีความหมาย
หรือคน ๆ นึงจะมีค่าก็ต่อเมื่อเสียน้ำตาไปมากมาย
หรือเธอจะดูแลเฉพาะคนโดนทำร้ายจากน้ำมือเธอ
24 เมษายน 2545 00:28 น.
Candy
ความรู้สึกไม่ใช่ของเล่น
เธออาจมองไม่เห็นว่ามันมีค่า
ฉันไม่ได้มีหัวใจ ไว้ให้เธอลองใช้คั่นเวลา
และฉันก็ไม่ได้มีน้ำตา เพียงให้เธอรู้สึกว่าน่าเห็นใจ
ถ้าหากเธอไม่รักกัน
ก็ไม่ควรทำให้หวังให้ฝันให้หวั่นไหว
ถ้าหากไม่ใยดี ก็ไม่ควรทำเหมือนมีความหมายอะไร
ไม่ควรแสดงถึงความห่วงใย ให้รู้สึกดี
ทำไมต้องแกล้งกัน
เมื่อเธอไม่ผูกพัน ก็ไม่ควรให้ความสำคัญขนาดนี้
ถ้าทุกสิ่งที่มีให้ เป็นแค่เศษส่วนของน้ำใจที่เธอมี
ก็ไม่จำเป็นต้องทำแสนดี
อย่าใช้ความสงสารเพียงเท่านี้ทำร้ายกัน
24 เมษายน 2545 00:28 น.
Candy
เธอกำลังหวั่นไหว
หรือกำลังไม่แน่ใจกับใครที่เธอห่วงหา
ฉันผิดตรงไหน..ถึงต้องเป็นฝ่ายเสียน้ำตา
เมื่อเธอไม่ได้รักเลยสักครา ทำไมต้องเข้ามาให้คิดอะไร
เธอกำลังสับสน
กำลังปวดร้าวกับใครบางคนจนอ่อนไว
แล้วทำไมเป็นฉัน ที่เธอต้องการให้เสียใจ
ทำไมต้องทำให้รู้สึกอะไร เพราะความหวั่นไหวที่เธอมี
เธอกำลังอ่อนแอ
แล้วทำไมต้องมาคอยดูแลฉันคนนี้
ทำไมต้องมาใกล้ มาทำให้คิดไปไกลกว่าที่ควรมี
ทำไมต้องทำให้รู้สึกดี ๆ
กับการกระทำของเธอที่ ไม่ได้ตั้งใจ
24 เมษายน 2545 00:28 น.
Candy
เธอดีอย่างนี้กับทุกคน
ฉันเองเป็นฝ่ายสับสนจนหวั่นไหว
ไม่รู้จักเธอดีพอว่าความสัมพันธ์ที่ก่อเป็นแค่น้ำใจ
ไม่ได้มาจากความรู้สึกอะไรสักนิดเดียว
เธอก็ดีอย่างนี้กับใคร ๆ
การที่ทำเป็นห่วงใย ไม่ได้มีความรู้สึกในใจมาข้องเกี่ยว
คำที่เธอบอกอะไร..ฟังดูยิ่งใหญ่..ความหมายนิดเดียว
แค่เธอชายตา มาแลเหลียว ฉันก็คิดไปเองแล้วว่าแคร์
24 เมษายน 2545 00:14 น.
Candy
จะเรียกหัวใจตัวเองกลับมา
ก่อนที่เธอจะรู้ว่าฉันหวั่นไหว
เพราะฐานะเท่าที่มี ไม่มีอะไร
การที่ฉันหลงคิดไปไกล
จึงดูเป็นเรื่องเหลวไหลในสายตา
บอกตัวเองให้เลิกหวัง..เลิกฝัน
พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ทุกวันจะได้ไหม ?
หยุดการเพ้อเจ้อ..หลงละเมอ..ไขว่คว้าอะไร
หยุดการค้นหาความรักจากใคร
ที่เค้าไม่เคยมีหัวใจ.ไม่ใยดี